موسسه سیاست خاورمیانه:
مذاکرات 1+5 با ایران تا قبل از انتخابات ریاست جمهوری ایران به نتیجه نمی‌رسد
یک اندیشکده غربی در ارزیابی خود از مذاکرات اتی ایران و 1+5 اعلام کرد که از دید غرب بسیار بعید است که بتوان در مذاکرات با ایران تا قبل از انتخابات ریاست جمهوری این کشور به نتیجه ای رسید.
به گزارش حوزه سياست خارجي باشگاه خبرنگاران، یک اندیشکده غربی در ارزیابی خود از مذاکرات اتی ایران و 1+5 اعلام کرد که از دید غرب بسیار بعید است که بتوان در مذاکرات با ایران تا قبل از انتخابات ریاست جمهوری این کشور به نتیجه ای رسید.
نائوفومی هاشیمیتو در یک ارزیابی برای اندیشکده «سیاست خاور نزدیک» که روز دوشنبه 29 آبان 1391 (19 نوامبر 2012) منتشر شده انتخابات ریاست جمهوری ایران را یک فاکتور مهم در ذهعن غربی ها دانشت که روی مذکرات ایران و 1+5 اثر می گذارد.
هاشیمیتو نوشت: «ایران ممکن است از طریق ازسرگیری مذاکرات با گروه 1+5 و یا حتی با آغاز توافق متقابل ایران و آمریکا (که یک‌بار گزارش شده ولی بعد توسط ناظران ایران انکار گردیده) به منافع سیاسی فراوانی دست یابد. چنین احتمالی هنوز بر سر زبان‌هاست، البته به عنوان وسیله‌ای برای دستیابی به نوعی سازش برای ممانعت یا بر هم زدن نقشه‌ی حملات نظامی و به صورت بالقوه حتی برای تشویق افزایش تحریم‌ها علیه ایران در 6 تا 8 ماه آینده».
وی ادامه داد: « معهذا احتمال روشن شدن چراغ سبز نهایی به عنوان نتیجه یک توافق، پیش از انتخابات ریاست جمهوری ایران بسیار ناچیز است».
وی در ادامه بر این موضوع تاکید کرده است که هر توافقی با ایران نهایتا باید انگیزه ایران برای توسعه توان هسته ای را در بر بگیرد.
هاشیموتو می نویسد: «موضوع کلیدی دیگر که غالباً در بحث هسته‌ای ایران نادیده گرفته می‌شود، شناخت انگیزه‌ی این کشور از توسعه‌ی توان اتمی است. روی هم رفته، یک توافق واقعی بین اعضای گروه 1+5 یا آمریکا از یک طرف و ایران از سوی دیگر، باید به چگونگی حذف انگیزه‌های اساسی توسعه‌ی اتمی ایران توجه شود. اگر هدف واقعی حکومت ایران از توسعه‌ی توان هسته‌ای، محافظت از حکومت این کشور است، باید برای آنان روشن سازیم که تغییر حکومت ایران به هیچ وجه جزو اهداف جامعه‌ی بین‌المللی نیست. بر اساس شرایط عمومی مورد درخواست ایران، هر گونه توافق با این کشور باید دربردارنده حق ایران برای توسعه‌ی برنامه‌های صلح‌آمیز هسته‌ای به همراه معیارهایی روشن برای حفظ امنیت این کشور باشد و این شرط باید از سوی کشورهای دیگر از جمله ژاپن پذیرفته و دنبال گردد».
بر این مبنا، تحلیلگر موسسه خاورمیانه نتیجه می گیرد که امریکا باید خود را موظف به قبولاندن برنامه هسته ای ایران به اسراییل کند.
وی می نویسد: «تغییر در شیوه‌ی تفکر اسرائیل درباره‌ی نیروی هسته‌ای به عنوان یک عامل بازدارنده، کاری نیست که بتوان به سرعت انجام داد، در نتیجه لازم است آمریکا از هم‌اکنون آن را آغاز کند. هر چند در درون رهبری و ارتش اسرائیل، اینرسی‌های سازمانی فراوانی وجود دارد که با این نوع تغییر به مقابله خواهد پرداخت، اما نتایج بالقوه‌ی سازش ناپذیری اسرائیل در مورد موضوعاتی مانند برنامه‌ی هسته‌ای ایران، بدون مدرکی که نشان دهنده‌ی تهدیدی واقعی باشد، آنقدر حائز اهمیت است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. آمریکا به عنوان بزرگ‌ترین متحد اسرائیل خود را موظف می‌داند از آمادگی اسرائیل برای پذیرش چالش‌های آینده، اطمینان حاصل نماید».
ايران هسته‌اي در گزارش خود مي‌نويسد در پایان این ارزیابی آمده است: «آمریکا این فرصت را دارد که منطق و خردمندی را در نگرش اسرائیل تزریق نماید: نگرشی که در آن برنامه‌ی هسته‌ای ایران بی‌جهت از سوی اسرائیل به عنوان تهدید تلقی می‌گردد. لفاظی هوچی‌گرانه‌ی اسرائیل قادر نیست شیوه‌ی برخورد آمریکا را با این موضوع سیاسی تحت تأثیر قرار داده و بر آن غلبه نماید».
انتهاي پيام/
نائوفومی هاشیمیتو در یک ارزیابی برای اندیشکده «سیاست خاور نزدیک» که روز دوشنبه 29 آبان 1391 (19 نوامبر 2012) منتشر شده انتخابات ریاست جمهوری ایران را یک فاکتور مهم در ذهعن غربی ها دانشت که روی مذکرات ایران و 1+5 اثر می گذارد.
هاشیمیتو نوشت: «ایران ممکن است از طریق ازسرگیری مذاکرات با گروه 1+5 و یا حتی با آغاز توافق متقابل ایران و آمریکا (که یک‌بار گزارش شده ولی بعد توسط ناظران ایران انکار گردیده) به منافع سیاسی فراوانی دست یابد. چنین احتمالی هنوز بر سر زبان‌هاست، البته به عنوان وسیله‌ای برای دستیابی به نوعی سازش برای ممانعت یا بر هم زدن نقشه‌ی حملات نظامی و به صورت بالقوه حتی برای تشویق افزایش تحریم‌ها علیه ایران در 6 تا 8 ماه آینده».
وی ادامه داد: « معهذا احتمال روشن شدن چراغ سبز نهایی به عنوان نتیجه یک توافق، پیش از انتخابات ریاست جمهوری ایران بسیار ناچیز است».
وی در ادامه بر این موضوع تاکید کرده است که هر توافقی با ایران نهایتا باید انگیزه ایران برای توسعه توان هسته ای را در بر بگیرد.
هاشیموتو می نویسد: «موضوع کلیدی دیگر که غالباً در بحث هسته‌ای ایران نادیده گرفته می‌شود، شناخت انگیزه‌ی این کشور از توسعه‌ی توان اتمی است. روی هم رفته، یک توافق واقعی بین اعضای گروه 1+5 یا آمریکا از یک طرف و ایران از سوی دیگر، باید به چگونگی حذف انگیزه‌های اساسی توسعه‌ی اتمی ایران توجه شود. اگر هدف واقعی حکومت ایران از توسعه‌ی توان هسته‌ای، محافظت از حکومت این کشور است، باید برای آنان روشن سازیم که تغییر حکومت ایران به هیچ وجه جزو اهداف جامعه‌ی بین‌المللی نیست. بر اساس شرایط عمومی مورد درخواست ایران، هر گونه توافق با این کشور باید دربردارنده حق ایران برای توسعه‌ی برنامه‌های صلح‌آمیز هسته‌ای به همراه معیارهایی روشن برای حفظ امنیت این کشور باشد و این شرط باید از سوی کشورهای دیگر از جمله ژاپن پذیرفته و دنبال گردد».
بر این مبنا، تحلیلگر موسسه خاورمیانه نتیجه می گیرد که امریکا باید خود را موظف به قبولاندن برنامه هسته ای ایران به اسراییل کند.
وی می نویسد: «تغییر در شیوه‌ی تفکر اسرائیل درباره‌ی نیروی هسته‌ای به عنوان یک عامل بازدارنده، کاری نیست که بتوان به سرعت انجام داد، در نتیجه لازم است آمریکا از هم‌اکنون آن را آغاز کند. هر چند در درون رهبری و ارتش اسرائیل، اینرسی‌های سازمانی فراوانی وجود دارد که با این نوع تغییر به مقابله خواهد پرداخت، اما نتایج بالقوه‌ی سازش ناپذیری اسرائیل در مورد موضوعاتی مانند برنامه‌ی هسته‌ای ایران، بدون مدرکی که نشان دهنده‌ی تهدیدی واقعی باشد، آنقدر حائز اهمیت است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. آمریکا به عنوان بزرگ‌ترین متحد اسرائیل خود را موظف می‌داند از آمادگی اسرائیل برای پذیرش چالش‌های آینده، اطمینان حاصل نماید».
ايران هسته‌اي در گزارش خود مي‌نويسد در پایان این ارزیابی آمده است: «آمریکا این فرصت را دارد که منطق و خردمندی را در نگرش اسرائیل تزریق نماید: نگرشی که در آن برنامه‌ی هسته‌ای ایران بی‌جهت از سوی اسرائیل به عنوان تهدید تلقی می‌گردد. لفاظی هوچی‌گرانه‌ی اسرائیل قادر نیست شیوه‌ی برخورد آمریکا را با این موضوع سیاسی تحت تأثیر قرار داده و بر آن غلبه نماید».
انتهاي پيام/
