به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ؛ اقدام شوکه کننده مهاجم در امریکا، در رادیو فردا انعکاس یافت. بارها و بارها این عمل مجرمانه در امریکا اتفاق افتاده بود اما با این شکل و شمایل عجیب و غریب تقریبا نمی توان معادل آن را پیدا کرد! فردی تصمیم می گیرد پدر، مادر و بعد حدود ۳۰ نفر از کارکنان و دانش آموزان دبستانی را هدف حدود ۱۰۰ گلوله با دو اسلحه قرار دهد و سپس احتمالاً خود را هم بکشد! در دنیایی که صلح و آرامش و حقوق بشر، به شکرِ خدا دارای هواداران بسیاریست و مرکزیت و علمداری آن در آمریکاست! حال در مرکز این جامعه نمونه، مدینه فاضله، کشور متمدن، آخرِ لذت دنیا، آزادترین جامعه و خلاصه اصلاً همه ما باید تمام انبیا و ائمه (علیهم السلام) را فراموش کنیم و به دینِ جدیدمان به نام "منشور حقوق بشر" که آخرین کتابِ زمینی و البته مهم تر از کتب آسمانی می باشد بیاندیشیم، جای تعجب فراوان دارد اما تعجب برانگیز تر از آن نوعِ پوشش خبر توسط رادیو فرداست!  

 رادیو فردا پس از این فاجعه، آن را به این شکل پوشتيراندازی در دبستانی در آمريکا دست کم « ۲۷ کشته» بر جای گذاشتش رسانه ای داد: 
دست کم دو نکته از تیتر دریافت میشود: اولاً تعداد کشته شدگان از تعداد کشته شدگانی که تلویزیون ایران اعلام کرده، کمتر است (تا مخاطب هنوز هم با این یک نفر تفاوت، در آمار منتشره توسط جمهوری اسلامی تردید نماید و هم برای مخاطبی که فقط تیتر ها را می خواند، بحثی پیرامون یک پسر قاتل وحشی، به میان آورده نشود. حال اگر خدای ناکرده همین ماجرا در ایران رخ می داد حتما تیتر رادیو فردا اینگونه می بود: پسری مسلمان، حداقل ۴۰ نفر را در دبستانی به رگبار بست و حمام خون به راه انداخت).

در ادامه از بین کشته شده گان فقط به نام مدیر و روانشناس دبستان اشاره می گردد تا عنوان شود، علیرغم بها دادن به مسائل روانشناختی در این دبستان، چنین حادثه ای رخ داده!
بعد، از تیر انداز فقط به عنوان فردِ مهاجم نام برده می شود و نه پسری ۲0 ساله! و در پایان، رادیو فردایی که همه هستی اش را مدیون آمریکاست موفق نمی شود هیچ اطلاعاتی از سن این مهاجم به دست آورد حال آنکه این رسانه نما، به رغم اذعان به نداشتن حتی یک خبرنگار در ایران، همیشه مدعیست خصوصی ترین اطلاعات را حتی در بازداشتهای انفرادی به دست می آورد!
پس از آنکه مجدداً نام روانشناس به عنوان یکی از اولین افرادی که همزمان با شنیده شدن صدای تیر به سمت محل حادثه می شتابد، ذکر می شود، عنوان می گردد که:

"باراک اوباما،‌رييس جمهوری آمريکا، ‌با خانواده های قربانیان این حادثه ابراز همدردی کرد.
به گزارش رویترز، باراک اوباما که در کاخ سفید صحبت می کرد،‌گفت:در اینجا نه به عنوان رئيس جمهور، بلکه به عنوان يک پدر صحبت می کنم.
باراک اوباما که در حین صحبت کردن چندبار اشک هایش را پاک کرد، افزود:«اکثر کسانی که در رويداد امروز کشته شده اند، کودک بودند. کودکان زيبايی که ۵ تا ده ساله بودند، که تمام زندگی؛ جشن تولد، جشن فارغ التحصيلی و ازدواج پيش روی خود داشتند»
باراک اوباما خواستار اقدامی «معنی دار» فارغ از مسائل سیاسی برای مقابله با این گونه حوادث شد.
باراک اوباما کمی پيشتر برای ادای احترام به قربانيان اين حادثه دستور نيمه برافراشته شدن پرچم آمريکا را تا روز سه شنبه صادر کرد."
نکاتی که رادیو دیروز از این جملات استنباط می کند از این قرار است:
۱. دیگر عدم حضور مقام اول کشور در محل حادثه اهمیتی ندارد (کاری که پس از وقایع اینچنینی در ایران اگر از جانب مقامات ایرانی انجام نشود، امکان تهیه چندین ساعت خبر را به رادیو فردا می دهد مثلاً ابتدا عنوان می گردید که چرا در زلزله تبریز، فقط معاون اول رییس جمهور حضور یافته).
۲. نقش پدر را داشتن فقط برازنده قد و قامت اوباماست و مقامات ایرانی ای که اینگونه سخن می گویند همیشه مورد تمسخر رادیو فردا واقع میشوند.
۳. اوباما فردی کاملاً انسان و دارای احساسات فوق العاده انسانی می باشد، پس علیرغم مرد بودن و رییس جمهور بودن، این مساله که چند بار گریه کند کاملاً طبیعی است. حال مراجعه شود به انواع و اقسام تیتر ها و موضوعاتی که رادیو فردا در مورد گریه مقام معظم رهبری (مد ظله العالی) با آن ارتزاق می نموده و می نماید.
۴. بلافاصله اقدامی توجیه کننده و تسلی بخش عنوان می شود، اینکه وی خواستار اقدامی معنا دار فارغ از مسائل سیاسی شده است! آیا واکنش طبیعی کسی که جد اندر جد قاتل وخون آشام بوده، و با فرهنگ مبتنی بر سکس و خشونت و دنیای مجازی و حقیقی اینچنینی رشد می کند، ارتباطی با تحقیقات سیاست زده پیدا خواهد کرد؟ آیا این مساله موید آن است که همیشه تحقیقات آمریکاییها، سیاست زده است، و این یعنی نتایج واقعی تحقیقاتشان در مورد ایران همیشه با جهت گیریهای سیاسی منحرف می شود؟
۵. نکته مهم بعدی عنوانِ نیمه برافراشته بودن پرچم آمریکا به دستور وی است. آیا این اقدام دردی از جان باختگان سیاستهای ضد انسانی آمریکا مداوا خواهد نمود؟
و اما نتایج دیگر:
۶. این بار در گزارش رادیو فردا عوامل این رخداد ذکر نشدند! فقط قولِ حل شدن تبعات داده شد. حا آنکه اگر خدای ناکرده مثلاً دانش آموزانِ ایرانی در اتوبوسی در راه بازگشت از مناطق جنگی در چند ده کیلومتری شهرشان (بروجن) دچار سانحه می شدند و جان می باختند، رادیو فردا به جای تسلا دادن، به ریشه یابی مصیبت، آن هم از نوعی که خود می خواهد، می پرداخت و تا ماه ها از اینکه چرا باید مناطق جنگی مورد بازدید واقع شود گزارش تهیه می کرد!
۷. به جای درج تصویری از صحنه جنایت که خود در برانگیختن احساسات مخاطب نقش به سزایی دارد، با عکس عزاداری و گریه بازماندگان مواجه می شویم! یعنی از ابتدا با رسانه ای طرف هستیم که می خواهد سرپوش بگذارد نه اینکه به رسالتش عمل نماید و مقصرین و ریشه های اجتماعی این نابه هنجاری را بیابد.