به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران ؛ کارشناس پايگاه اينترنتي فروپاشي اقتصادي در نوشتاري با عنوان وقتي دلار بميرد مي نويسد: با چاپ، قرض و خرج بي رويه پول  مقامات ما به راستي از اعتماد جهاني به دلار کاسته اند. درجهاني که نظاره گر چنين چيز بي معنايي است، بالاخره زماني مي رسد که آنها دلار را رها مي کنند و دو دستي بر سر خود مي زنند. چنين اتفاقي تاثيري فاجعه بار بر اقتصاد آمريکا خواهد داشت. در حال حاضر ما بسياري از تورم خود را به خارج صادر مي کنيم. هر سال، بيش از آنکه جهان از ما خريد کند، از ساير نقاط جهان خريد مي کنيم و نتيجه آن خروارها دلاري است که بيرون از آمريکا انباشته مي شود. البته اين رويه فعلاً به سود آنهاست، چون دلار آمريکا اصلي ترين واحد ذخيره ارزي در دنياست و بيش از هر واحد پولي ديگري در مبادلات بين المللي از آن استفاده مي شود.

در سال 1999،  71 درصد مجموع ذخيره ارزي جهان به دلار بود که اين رقم در حال حاضر به 62.2 درصد کل کاهش يافته است. اما حتي اين مقدار هم بسيار زياد است. مي توانيم بي پروا اسکناس چاپ کنيم، بي پروا قرض کنيم  و بي پروا خرج کنيم چون دنيا تشنه دلارهاي حاصل از افراط ماست تا به کمک آن با ساير کشورها تجارت کند. اما اگر روزي بقيه دنيا تصميم به طرد دلار بگيرد، چه اتفاقي خواهد افتاد؟ در چنين موقعيتي سونامي هجوم دلارهاي موجود در جهان به آمريکا رخ خواهد داد. تنها لحظه اي تامل و به بدترين ابرطوفاني که برايتان متصور است فکر کنيد. بعد هر قطره باران را با يک اسکناس دلار جايگزين کند، ابرطوفاني که در نهايت کشور را در خواهد نورديد از اين هم بدتر است.

 بسياري از آمريکايي ها درکي از اين نکته ندارند که دلارهاي موجود در ساير نقاط دنيا بيشتر از دلار موجود در آمريکاست. جملات زير قسمتي از مقاله اي به قلم ليندا گلدبرگ است: دلار رايج ترين واحد پولي در جهان است. تخمين زده مي شود که بيشتر دلارهاي چاپ شده در خارج از ايالات متحده نگهداري مي شود.بيش از هفتاد درصد اسکناس هاي صد دلاري و نزديک به شصت درصد اسکناس هاي بيست و پنجاه دلاري خارج از ايالات متحده هستند. اين درحالي است که از سال 1990 دو سوم دلارهاي چاپ شده خارج از ايالات متحده در گردش است.

ده ها سال است که حجم عظيمي از دلار را به خارج صادر مي کنيم. حال چه اتفاقي رخ مي دهد اگر اين فرايند ناگهان معکوس شود و خروارها دلار به کشور باز گردد؟ چيزي که حتي فکر کردن به آن هم وحشت آور است.به گمان من نکته کليدي آن است که کاري کنيم ساير کشورهاي جهان کماکان به دلار اعتماد داشته باشند تا چنين اتفاقي رخ ندهد، درست؟ متاسفانه نشانه هاي بسياري وجود دارد که ساير کشورهاي جهان در حال فاصله گرفتن از دلار هستند. براي نمونه، اخير اعلام شد که کشور هاي برزيل، روسيه، هند، چين و آفريقاي جنوبي در تلاشند تا نسخه خودشان از بانک جهاني را توسعه دهند: کشورهاي برزيل، روسيه، هند، چين و آفريقاي جنوبي طراحي بانک توسعه و صندق نجات اقتصادي ويژه خود آغاز کرده اند. صندوقي که به گفته منابع ديپلماتيک  از ساير ارزهاي خارجي به ارزش دويست و چهل ميليارد دلار ايجاد شده است.

 براي اينکه درکي از اين رقم ياد شده داشته باشيد مي بايست گفت اين رقم از مجموع درآمد ناخالص ملي صد و پنجاه کشور بيشتر است. همان گونه که پيش از اين گفتم، در چند سال گذشته کشورهاي مختلف توافق نامه هاي بسياري با هدف جايگزيني دلار با پول ملي امضا کرده اند، و موارد زير تنها چند نمونه از آن هستند:
1. چين و آلمان
2. چين و روسيه
3. چين و برزيل
4. چين و استراليا
5. چين و ژاپن
6. هند و ژاپن
7. ايران و روسيه
8. چين و شيلي
9. چين و امارت متحده عربي  
10. چين، برزيل، هند، روسيه و آفريقاي جنوبي
آيا اين جنبش به زودي به فرار تمام عيار کشورها از دلار تبديل خواهد شد، اين سوالي بسيار مهم است؟ اما شما چيزي در اين باره در رسانه هاي آمريکا نمي شنويد و سياستمداران هم در اين باره صحبت نمي کنند. در اين ميان ظاهراً «رهبران» ما آنچه در توان دارند براي از بين بردن اعتماد جهاني به دلار آمريکا انجام مي دهند. بانک مرکزي آمريکا آن چنان مشغول چاپ دلار است که انگار فردايي وجود ندارد و دولت فدرال هم هر سال به کسري هزار ميلياردي اين کشور مي افزايد.

ظاهراً متوجه نيستند که به روشي نظامند سيستم مالي آمريکا را نابود مي کنند. اما ساير رهبران جهان اين موضوع را فهميده اند. براي نمونه رئيس جمهور روسيه،  ولاديمير پوتين، يک بار گفت: انبساط غيرمنطقي کسري بودجه، انباشت بدهي ملي به همان اندازه مخرب است که بازي هاي ماجراجويانه در بازار بورس. در زمان اتحاد شوروي، دولت در اقتصاد نقشي نامحدود داشت که در نهايت به غيررقابتي شدن کامل فضا انجاميد. اين درس بزرگي به ما داد . يقين دارم که هيچ کس خواهان تکرار تاريخ نيست.چرا بسياري از سياستمداران ما چنين نکته اي را درک نمي کنند.