به گزارش سرويس بين‌ الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از کرسنت آنلاین، سناریوی نظامی سوریه نشان می دهد که منازعه در محدوده ایستگاه های پلیس، فرودگاه ها و پایگاه هوایی نظامی، ایستگاه راه آهن و ادارات دولتی باقی خواهد ماند. جنگ بر سر مناطق زیربنایی باقی خواهند ماند و نه مناطق ارضی. به ندرت شنیده ایم که تروریست ها قادر بوده باشند که شهرها و یا استانهای سوریه را اشغال کنند و این بدان خاطر است که آنان ساختارهای نظامی مستحکمی را در اختیار ندارند تا بتوانند مناطق ارضی بیشتری را در اختیار خود بگیرند. 

در صورتیکه سوریه کشوری به وسعت چچن بود اشغال ایستگاههای پلیس، پایگاههای هوایی و یا روستاها می توانست پیشرفت نظامی بزرگی قلمداد شود اما سوریه کشور کوچکی نیست. اشغال و یا تخریب مراکز دولتی تغییر قابل توجهی را در توازن قوا بوجود نخواهد آورد. 
 
 شواهد موجود نشان می دهند که نیروهای مورد حمایت آمریکا آماده تشکیل حکومت نیستند. از زمان آغاز منازعه در سوریه بوسیله نیروهای مورد حمایت آمریکا هدف اصلی آنان "اشغال دمشق" پایتخت سوریه بوده است. در مورد حلب نیز بایستی توجه کرد که حتی رسانه های غربی جرات نکرده اند که ادعا کنند مخالفین بیش از 50 درصد از کنترل شهر حلب در اختیار دارند. 
 
توجه به تناقض جنگ اطلاعاتی علیه سوریه آشکار می سازد که گزینه نظامی علیه دولت اسد حداقل در کوتاه مدت غیر محتمل خواهد بود. در 24 ژانویه رسانه های غربی اذعان کردند که ارتش سوریه تقویت شده است و بسوی حمص پیش می رود و پس از آن نیز حملات خود برای باز پس گیری نواحی تحت اشغال تروریست ها آغاز کرده است. 
 
 شواهد نشان می دهند که استفاده از گزینه نظامی علیه سوریه برای آمریکا منتفی شده است و نشست معارضین سوری در هتل های پنج ستاره در قطر و ترکیه نیز به بن بست رسیده است. 
 
 رسانه های غربی در 11 ژانویه با هیاهوی اعلام کردند که پایگاه هوایی شهر ادلب توسط سلفی های مورد حمایت آمریکا اشغال شده است. اما نکته مهم آنست که از نظر نظامی اشغال این پایگاه هوایی پیروزی بزرگی محسوب نمی شود. 

واقعیت آنست که ارتش سوریه نشان داده که خواهان دفاع از نظام حاکم بر آن کشور تا آخرین نفس است. 
 
 "پاتریک کاکبرن" خبرنگار در دسامبر سال گذشته 2012 وضعیت سوریه را بخوبی توصیف کرد و گفت "من 160 کیلومتر از شمال حمص را پیمودم، سومین شهر بزرگ سوریه با جمعیتی در حدود 2.3 میلیون نفر و با هیچ مشکلی مواجه نشدم. بیمارستان نظامی هزار تحت خوابی تشرین نیز بیشتر نواحی جنوبی سوریه را پوشش می دهد و رئیس بیمارستان به من گفت که روزانه 15 تا 20 سرباز مجروح به آنجا مراجعه می کنند که تنها 20 درصد آنان در اثر جراحات وارده جان خود را از دست می دهند که خود نشان از تلفات کم نیروهای دولتی دارد." 
 
 در جبهه سیاسی معارضین تحت حمایت آمریکا در بدترین وضعیت خود قرار دارند. در 24 ژانویه فرانسه پذیرفت که برنامه های قدرتهای غربی در مورد اشغال سوریه با موفقیت همراه نبوده است. پادشاه اردن نیز در 25 ژانویه در نشست اقتصادی داووس اظهار داشت که "هر کسی که بگوید رژیم بشار اسد تا چند هفته آینده سرنگون خواهد شد چیزی از واقعیت نمی داند." یک روز بعد نیز علی اکبر ولایتی مشاور مقام معظم رهبری جمهوری اسلامی ایران اظهار داشت که جمهوری اسلامی به حمایت از سوریه ادامه خواهد داد و مخالف هرگونه تجاوزی علیه آن کشور از جانب آمریکا و رژیم صهیونیستی است. وی اظهار داشت که حمله به سوریه خط قرمز ایران است و آن کشور اجازه چنین اقدامی را نخواهد داد. 

واقعیت آنست که آنهایی که بر روی تروریست ها در سوریه سرمایه گذاری کردند و حماقت خود پی برده اند و بطور تدریجی در حال عقب نشینی از موضع خود هستند. در این میان اما رژیم صهیونیستی و عربستان سعودی حاضر به از دست دادن چنین فرصتی نیستند. "ترکی الفیصل" وزیر اطلاعات پیشین رژیم سعودی و برادر وزیر امور خارجه آن کشور، در روز 26 ژانویه در نشست داووس آشکارا اظهار داشت که از تروریست های داخل سوریه حمایت می کند. این در حالیست که وی کوچکترین اشاره ای به لزوم مسلح نمودن فلسطینیان برای دفاع از خود در مقابل تجاوز چند دهه ای رژیم صهیونیستی نکرد. آشکار است که معارضین سوری متحدین اشتباهی را برگزیده اند.  
 
 در صورتی که فرض کنیم دولت اسد هم سقوط کند شرایط بدتر خواهد شد و سوریه تا دهه های آینده در جنگی داخلی فرو خواهد رفت که از این موضوع تنها قدرت های استکباری بهره می برند.