به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران ؛ هر روز که از خواب بیدار می شویم و صبح را با رنگ و نگاه خودمان شروع می کنیم برای گذراندن زندگی، هر کس در نوع خودش در کار و نیازش، روزش و روزی اش را وزن می کند قیمت آن چیزی که به دست آورده و چیزی که از دست داده است اگر گمان خود در معامله ای زیان دیده باشد آن را جبران ناپذیر و شکستی بزرگ می داند.

اگر در ساعت های با ظاهر شلوغ هر روز زندگی، در میان معامله هایی که سود و زیانش در گرو حساب و کتاب ناسنجیده خود ماست اندکی برای وزن کردن و سنجیدن اخلاق و رفتار و همه آنچه که شاید ایمان نام گیرد وقت صرف کنیم، وقتی حتی با مقیاس خود آن ها را اندازه بگیریم با ضررهای بسیار بزرگتری مواجه می شویم و جبران چنین ضرری را برای ساختن دوباره سرنوشت غیر ممکن می یابیم چرا که روزی گذشته باز نخواهد گشت.

و اما قرآن کریم از روزی صحبت می کند که وزن کردن در آن حق است و حضرت علی (ع) در خطبه 90 نهج البلاغه در تکمیل کلام قرآن مردم را به وزن کردن و سنجیدن توسط خویش قبل از اینکه در روزی بی بازگشت اعمالمان را وزن کنند، توصیه می کنند  حسابرسی خود قبل از روز حساب و در نگاه ایشان اعمال صالح، علم و تقوا، بهترین استفاده از فرصت هاست تا هنگامی که مرگ فرا رسد.

چرا که زمانی مرگ در  بستر انسان قرار گیرد و آن را در روبروی خود ببیند دیگر ندای ایمان آوردم به خدايی که غیر از او خدایی نیست اثری نخواهد داشت.

قطار زمان به آخر نزدیک است

با قطار سریع زمان در ایستگاهی کوتاه در دنیا توقف کردیم و پس از درنگی کوتاه به جهان دیگر در پیش است.

لحظه ها و ثانیه ها و تمام روزها و سال ها بنیانگر سرعت سریع  این قطار و نزدیک شدن مقصد نهایی است.
  در ایستگاهی که می توانی فرزندش باشی و همراه او یا در اندیشه ی مقصد به قرار روز موعود در حرکت باشی.

هر روز که می گذرد ساعت ها و لحظه های اتمام توقف در دنیا تمام می شود.

حضرت امیر (ع) در بخشی از خطبه ی 42 هشدار می دهند که آخرت به سوی ما روی آورده است و دنیا و آخرت فرزندان آخرت باشید نه از فرزندان دنیا.

دو راه و مسیر برای انسان وجود دارد؛ دنیا که فرزندانش جز خواب و خشم و عیش و نوش چیزی نمی شناسند.

و در مسیر دوم آخرت که از آن وقتی عمیق به دنیا نگاهی کنی، آن را چون تو خالی و بی قرار می بینی.

و آخرت که در روز موعود فرزندانش را همچون پدری در آغوش می گیرد.

و به قلم حضرت علی(ع) در نهج البلاغه اینگونه آمده است: امروز روز عمل است نه حساب و فردا وقت حساب است نه عمل!

تا زمان باقی است باید برای خوب بودن کوشید وقتی بانگ مرگ به صدا در آید دیگر هیچ خیر و شری در داستان زندگی ما ثبت نمی شود.

از گذشتگان پند بگیرید قبل از آنکه آیندگان از شما عبرت بگیرند

عمر آدمی پر از لحظه هاست، لحظه های متفاوت و مختلف، لحظه هایی تلخ یا شیرین، ترسناک و گاه آرامش بخش، لحظه هایی باور نکردنی و گاه فراموش شده، لحظه لحظه هایی که همه تفاوتشان در یک چیز مشترک اند و آن اینکه در حال گذر هستند و جمع آنها عمر آدمی را شکل می دهند.

عمر آدمی که از دیروز و امروز و فردا شکل گرفته و امروز ما نیمی از فردای ماست، یعنی همیشه باید به گذشته نگاه کرد و از بد و خوب روزگار عبرت آموخت.

همانطور که حضرت علی (ع) در خطبه 157 به این مضمون عبرت از گذشته را مورد تاکید قرار می دهد؛ که اتفاقات گذشته در حال تکرار است و باید از آن پند گرفت و قبل از آن و اول از همه شکر بر این لحظه ها را واجب دانسته، لحظه هایی را که ما قادریم هر رنگی که می خواهیم از شادی گرفته را غم و از سعادت و خوشبختی گرفته تا پشیمانی و بدبختی به آن بزنیم؛ که هم باید بر نعمت وجودش و هم بر نعمت اختیارش شکر کرد.

به لحظه ی  تنهایی قبر فکر کنید که باعث اصلاح لحظه ی حال است

گاهی ما آنچنان در لحظه ها غرق می شویم که از فردا غافل و اینجاست که نگاهی به فردا و آنچه در انتظار مات است بد نیست.

اینکه به کجا خواهیم رفت و چگونه از ما خواهند پرسید، زمانی که تنها و تنها در گودالی رهایمان خواهند کرد و جز مشتی خاک کسی همسفر ما نیست.

شاید تامل برآن لحظه قدری رهایی بخش ما از غرق شدن در منجلاب مادیات باشد.

و باز مولای متقیان علی (ع) در نهج البلاغه در این باره اینگونه می فرماید؛ که همیشه به لحظه ی تنهایی قبر فکر کنید که باعث اصلاح لحظه ی حال است؛

و چه زیبا پند و اندرزهایی که می تواند راحتی سعادت را هدیه کند، اگر تنها و تنها اگر ما عمل کننده به آن باشیم./ز