شهرکرد/
چهارمحال و بختیاری؛ سرزمین یک بام و دو هوا
در استان چهارمحال و بختیاری با دو ساعت پیمودن میسر، دو اقلیم سرد و گرم برای مردم قابل احساس است.
در حالی که هوای سرد موگویی مردم را مجبور به پوشیدن لباس های زمستانی کرده است، در لردگان هوای گرم در روزهای نخستین بهار خودنمایی می کند.
در منطقه موگویی شهرستان کوهرنگ استان چهارمحال و بختیاری، بهار جور دیگری است و نو بهارش با همه جای ایران فرق می کند، چرا که بهار ایستاده بر فراز دیوارهای یخی و برفی موگویی برای رفتن زمستان لحظه شماری می کند.
ساکنان 13 روستای منطقه موگویی در کوهستانهای سردسیر و برفگیر کوهرنگ استان چهارمحال و بختیاری، بخشی از سال را در محاصره برف قرار دارند و بهار اینجا زمستانی است.
موگویی ها همیشه حدود نیمی از سال را در محاصره برف بسر می برند و با شهرها و مرکز استان چهارمحال و بختیاری ارتباط زمینی کمتری برقرار می کند.
دید و بازدیدهای نوروزی این مردم در کنار چشم اندازی از برف همراه است و مردم این دهستان برای رفتن به سراغ بزرگان و دید و بازدید نوروزی با لباس گرم از کنار برف های انباشته عبور می کنند.
رسم است، در مناطق مختلف استان چهارمحال و بختیاری، براساس یک سنت دیرین، مردم در آغاز سال نو و نوروز درب خانه هایشان را باز می گذارند، تا بهار از در خانه ها به تمام اتاقها سرک بکشد، اما در دهستان موگویی کسی نمی تواند از سوز سرمای برف ها، درب خانه خود را باز بگذارد.
ارتفاع برف در برخی از گردنه های منطقه موگویی حتی تا اواخر نوروز در این منطقه به بیش از یک متر می رسد.
هر 13 روستای موگویی دارای راه های ارتباطی با مرکز شهرستان می باشند و ارتفاع برف در کنار گردنه عسل کشان این منطقه، به یک متر نیز رسیده است.
هم اکنون 44 کیلومتر از این جاده در ارتفاعات بیش از سه هزار متری از سطح دریا قرار دارد و دارای یخچالهای دایمی است و منطقه موگویی با چهار هزار و 500 نفر جمعیت در 160 کیلومتری شهرکرد مرکز استان واقع شده است.
ارتفاع برف در برخی از مسیرهای روستایی باعث می شود بازگشایی جاده ها تا یک ماه پس از سال نو نیز ادامه داشته باشد و با باز شدن این محور، عشایر کوچرو منطقه نیز می توانند به ییلاق محل زادگاه خود برگردند.
منطقه موگویی در شهرستان کوهرنگ از توابع استان چهارمحال و بختیاری و در 190 کیلومتری مرکز این استان و در سرشاخه های زاینده رود قرار دارد.
استان چهارمحال و بختیاری سرزمین جشنواره فرهنگها، آداب و رسوم های بومی با بافت عشایری است که جاذبه های تاریخی و طبیعی آن را به بهشت طبیعت گردان ایران مبدل کرده است.
در این استان، مردم در دهستان های بخش منج به ویژه منطقه بارز در نقطه صفر استان چهارمحال و بختیاری، در نوبهاران روزهای گرمی را پشت سر می گذارند.
برای رسیدن به بارز باید استان چهارمحال و بختیاری را پشت سر گذاشت و دوباره از راه خوزستان و دهدز به سرزمین گرم لردگان وارد شد، تا بارز را از نزدیک ملاقات کرد.
بارز بر دامنه کوه غارون ایستاده و بر بلندای این کوه به راحتی می توان نظاره گر استان خوزستان، کهکیلویه و بویراحمد و چهارمحال و بختیاری بود.
منطقه بارز در آخرین نقطه استان چهارمحال و بختیاری قرار گرفته و 210کیلومتر از شهرکرد، مهمترین مرکز شهرنشینی استان چهارمحال و بختیاری فاصله دارد. در منطقه موگویی شهرستان کوهرنگ استان چهارمحال و بختیاری، بهار جور دیگری است و نو بهارش با همه جای ایران فرق می کند، چرا که بهار ایستاده بر فراز دیوارهای یخی و برفی موگویی برای رفتن زمستان لحظه شماری می کند.
ساکنان 13 روستای منطقه موگویی در کوهستانهای سردسیر و برفگیر کوهرنگ استان چهارمحال و بختیاری، بخشی از سال را در محاصره برف قرار دارند و بهار اینجا زمستانی است.
موگویی ها همیشه حدود نیمی از سال را در محاصره برف بسر می برند و با شهرها و مرکز استان چهارمحال و بختیاری ارتباط زمینی کمتری برقرار می کند.
دید و بازدیدهای نوروزی این مردم در کنار چشم اندازی از برف همراه است و مردم این دهستان برای رفتن به سراغ بزرگان و دید و بازدید نوروزی با لباس گرم از کنار برف های انباشته عبور می کنند.
رسم است، در مناطق مختلف استان چهارمحال و بختیاری، براساس یک سنت دیرین، مردم در آغاز سال نو و نوروز درب خانه هایشان را باز می گذارند، تا بهار از در خانه ها به تمام اتاقها سرک بکشد، اما در دهستان موگویی کسی نمی تواند از سوز سرمای برف ها، درب خانه خود را باز بگذارد.
ارتفاع برف در برخی از گردنه های منطقه موگویی حتی تا اواخر نوروز در این منطقه به بیش از یک متر می رسد.
هر 13 روستای موگویی دارای راه های ارتباطی با مرکز شهرستان می باشند و ارتفاع برف در کنار گردنه عسل کشان این منطقه، به یک متر نیز رسیده است.
هم اکنون 44 کیلومتر از این جاده در ارتفاعات بیش از سه هزار متری از سطح دریا قرار دارد و دارای یخچالهای دایمی است و منطقه موگویی با چهار هزار و 500 نفر جمعیت در 160 کیلومتری شهرکرد مرکز استان واقع شده است.
ارتفاع برف در برخی از مسیرهای روستایی باعث می شود بازگشایی جاده ها تا یک ماه پس از سال نو نیز ادامه داشته باشد و با باز شدن این محور، عشایر کوچرو منطقه نیز می توانند به ییلاق محل زادگاه خود برگردند.
منطقه موگویی در شهرستان کوهرنگ از توابع استان چهارمحال و بختیاری و در 190 کیلومتری مرکز این استان و در سرشاخه های زاینده رود قرار دارد.
استان چهارمحال و بختیاری سرزمین جشنواره فرهنگها، آداب و رسوم های بومی با بافت عشایری است که جاذبه های تاریخی و طبیعی آن را به بهشت طبیعت گردان ایران مبدل کرده است.
در این استان، مردم در دهستان های بخش منج به ویژه منطقه بارز در نقطه صفر استان چهارمحال و بختیاری، در نوبهاران روزهای گرمی را پشت سر می گذارند.
برای رسیدن به بارز باید استان چهارمحال و بختیاری را پشت سر گذاشت و دوباره از راه خوزستان و دهدز به سرزمین گرم لردگان وارد شد، تا بارز را از نزدیک ملاقات کرد.
بارز بر دامنه کوه غارون ایستاده و بر بلندای این کوه به راحتی می توان نظاره گر استان خوزستان، کهکیلویه و بویراحمد و چهارمحال و بختیاری بود.
تاریخ بارز و کوه غارون به دوره ساسانیان باز می گردد و درخت هزاران ساله، گواه قدمت تاریخی کوه غارون و روستای بارز است.
وجه تسمیه کوه غارون به دلیل وجود غارهای متعدد است و برخی آن را کوه قارون عنوان می کنند، عشایر در کوه غارون رمه داری می کنند و زندگی خودکفایی دارند.
زنان عشایر کوه نشین غارون هر صبح به دوشیدن شیر و مشک زدن و نان پختن مشغولند و برخی دیگر نیز در پایین قله کوه به کشت گندم و درو کردن محصول در طول روز اشتغال دارند و برخی نیز برای جمع آوری هیزم به دل جنگل می زنند.
پوشش غالب جنگلی کوه غارون در کنار روستای گرم بارز را، بنه و بلوط تشکیل می دهد و سوخت روزانه عشایر کوه نشین غارون نیز از همین چوبهای خشک جنگلی تامین می شود.
تیغ تیز گرمای خورشید در دل کوه غارون به سایه درخت بلوط هم رحم نمی کرد و سایه بلوط را به هر طرفی که دوست داشت می کشاند، اما حریف زندگی عشایر و سیاه چادرها نمی شود.
شهرستان لردگان در 160کیلومتری مرکز استان چهارمحال و بختیاری واقع شده و دارای 177هزار نفر جمعیت است.
اینک مسافران نوروزی مسیر خورستان می توانند از این روستای تاریخی و بکر در استان چهارمحال و بختیاری دیدن کنند و خاطره خوشی را برای خویش رقم بزنند./س
