چنان که از ریشه این کلمه برمی‌آید اصل این میوه از هندوستان بوده ‌است. گونه کامل‌تر نام آن «خربزه هندوانه» بوده‌است.

ریشه کلمه هندوانه از کلمه «وانا» که معنی هندوانه در زبان هندی است گرفته شده ‌است و در قدیم به آن «هندووانا» گفته می‌شد اما بعدها در زبان فارسی تغییر کرده و تبدیل به هندوانه شد.

در زبان اردو و هندی به این میوه «تربوز» گفته می‌شود که هم اکنون در برخی نقاط افغانستان و همچنین تاجیکستان نیز به هندوانه تربوز گفته می‌شود.

کاشت هندوانه از هند به ایران، عربستان و آندلس و سایر نقاط دنیا به ویژه کشورهای اروپایی راه یافت.

هندوانه‌هایی که در هند و پاکستان به عمل می‌آید بیشتر گرد و به رنگ سبز تیره می‌باشد. پزشکان برای جبران کمبود آب بدن و رهایی از گرمازدگی خوردن این میوه را توصیه می‌کنند.

برخی از آنان معتقدند استفاده از این میوه حتی می‌تواند مرگ و میر در فصل گرما را کاهش دهد (در پاکستان به علت کمبود برق و گرمای شدید هر ساله تعدادی از مردم جان خود را بر اثر گرمازدگی از دست می‌دهند).

هندوانه منبعی غنی از ویتامین ث و آ است. همچنین مقدار زیادی ویتامین ب6 و ب1 و مواد معدنی مانند پتاسیم و منیزیم دارد.

در پاکستان مردم عادت به نگهداری میوه در یخچال ندارند از طرفی کمبود برق باعث می‌شود یخچال کارآیی چندانی نداشته باشد.

از طرفی طبق فرهنگ مردم، زیاده‌روی در خوردن یک میوه پر‌خوری به حساب می‌‌آید بنابراین بیشتر میوه‌ها مانند هندوانه به صورت قاچی خرید و فروش می‌شود که این شیوه هم به نفع مردم است و هم به نفع فروشنده.

چون هندوانه با نمک و فلفل سیاه میل می‌شود امکان ندارد هندوانه‌ای به خاطر اینکه طعم خوبی ندارد خورده نشود.

از طرفی خریدن قاچ هندوانه ارزان‌تر تمام می‌شود و در عوض فروشنده نیز می‌تواند یک هندوانه را بدون در نظر گرفتن وزن آن به چند نفر بفروشد.