امام علی(ع) درباره فواید روحی این عمل می‌فرمایند: "گرسنگی کشیدن، چه نیکو یاری‏‌ای برای پاک‏دامنی است".

همچنین از آن حضرت نقل شده که فرمودند: "گرسنگی کشیدن، چه نیکو یاری‏ دهنده‏‌ای بر سرکشیِ نفْس و شکستن عادت آن است".

پیامبر خدا(ص) نیز در خصوص فواید روحی گرسنگی می‌فرمایند: "شیطان در درون آدمی‏زاده بسان خون، جریان می‏‌یابد گذرگاه‏‌های او را با گرسنگی ، تنگ کنید".

همچنین در دیوان منسوب به حضرت علی(ع) چنین نقل شده که: "خود را گرسنه بدار که گرسنگی، از آثار پرهیزگاری است، آن‏که زمان درازی را گرسنگی کشد، سرانجامْ روزی (روز قیامت) سیر خواهد شد".

در حدیث معراج نیز روایت جالبی آمده که: " پیامبر(ص) در شب معراج، از پروردگار خود خواست و چنین گفت: پروردگارا! مرا به کاری راه نمای که با آن به تو نزدیک شوم.

فرمود: «شبت را روز، و روزت را شب بدار».

پرسید: پروردگارا! چگونه چنین توان کرد؟

فرمود: «خواب خویش را نماز، و خوراک خود را گرسنگی قرار بده.

ای احمد! به عزّت و جلالم سوگند، هیچ بنده‏‌ای برایم چهار چیز را تضمین نمی‏‌کند، مگر این که او را به بهشت در می‏‌آورم: زبان فرو بندد و آن را جز بدانچه به وی مربوط است، نگشاید؛ دل‏ خویش را از وسواس حفظ کند؛ آگاهی من از او و این را که او در زیر نگاه من است، پاس بدارد؛ و نور دیده‏‌اش، در گرسنگی باشد.

ای احمد! کاش، شیرینیِ گرسنگی، سکوت، خلوت و آنچه را از آن به ارث برده‏‌اند، چشیده بودی!».

پرسید: پروردگارا! ارث گرسنگی چیست؟

فرمود: «حکمت، حفظ دل، تقرب به خداوند، اندوه دائم، کم‏ هزینگی برای مردم، حق‌گویی، و اهمّیت ندادن به این که در گشایش و آسانی می‏‌زید یا در سختی و دشواری.

ای احمد! آیا می‏‌دانی با کدام حالت و وقت، بنده به من تقرّب می‏‌جوید؟».

گفت: نه، ای پروردگار!