به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، خیلی سخت است که از جگر گوشه نازنینت بی‌خبر باشی، سال‌ها از این بی‌خبری بگذرد و تو ندانی بر سر او چه آمده است.

حاجیه خانم خدیجه جزایری مادر شهید روزعلی اسدی از شهدای شهرستان گتوند خوزستان، یکی از شیر زنان ایران زمین است که سال‌های سال از فرزند شهیدش بی‌اطلاع بود تا اینکه پس از 27 سال چشم انتظاری او به سرآمد و پیکر پاک فرزندش را در آغوش گرفت.

این مادر شهید که مادربزرگ شهید امرالله حیدری و عمه شهیدان یاور و مصطفی جزایری نیز هست از وقتی که خبر شهادت فرزند نوجوان خود را شنید در انتظار بازگشت پیکر پاکش بود ولی خبری نشد تا اینکه امسال همزمان با ایام شهادت حضرت مولا علی (ع) این فراق به پایان رسید و شهید روزعلی اسدی که از سوی گردان مالک اشتر لشکر 7 ولی عصر (عج) خوزستان به جبهه اعزام شده بود به وطن بازگشت.

شهید روزعلی اسدی در سال 1350 در شهر گتوند دیده به جهان گشود و از سن 12 سالگی شروع به جبهه رفتن کرد، سرانجام این نوجوان دلیر گتوندی در تاریخ 24 اردیبهشت ماه سال 1365 در عملیات یا مهدی (عج) و منطقه عملیاتی تنگه ابوغریب فکه در استان ایلام به همراه همرزمانش شهید حمید شاهمرادی، شهید علیرضا مقامی، شهید غلامحسین قاسمی و پسر داییش مصطفی جزایری به شهادت رسید که همگی جاویدالاثر شدند، پیکرهای پاک دو تن از شهدا در سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) در 25 فروردین ماه سال جاری به وطن بازگشت و در گتوند تشییع شد.

*انتقال پیکر مطهر سه دلاورمرد به زادگاه

بر اساس برنامه‌ریزی‌های انجام شده پیکر مطهر دلامرد مرد گتوندی شهید روزعلی اسدی به همراه همرزمانش شهید حمید شاهمرادی و شهید علی رضا مقامی که پس از سال‌ها توسط کمیته جستجوی مفقودین تفحص و شناسایی شده‌اند به گتوند منتقل می‌شوند تا در روز سه شنبه 8 مرداد ماه مصادف با 21 رمضان سالروز شهادت حضرت امیرالمومنین حیدر (ع) تشییع شوند.

پیکر پاک شهید علی رضا مقامی به شهر عقیلی انتقال می‌یابد و در امامزاده سید سعید روستای ایستادگی آرام می‌گیرد ولی پیکر دو تن دیگر از شهدا عصر روز شهادت امام علی (ع) در گتوند تشییع و در گلزار شهدای این شهر می‌ه‌مان دیگر همرزمانشان می‌شود که توفیق حضور در این مراسم نصیب ما می‌شود.

*خوش آمد گویی شیرزنی به استقامت کوه

به همراه دوستم مجتبی آقایی برادر شهید والامقام الله رحم آقایی و فرزندان کوچکش محمدجواد و مینا آقایی رهسپار گتوند می‌شویم، به شهر که رسیدیم هنوز ساعاتی تا زمان آغاز مراسم تشییع شهدا باقی مانده است، به سپاه پاسداران ناحیه گتوند محلی که شهدا هستند، می‌رویم.

با راهنمایی سربازان سپاه وارد نمازخانه می‌شویم، مات و مبهوت هستم، اصلاً باورم نمی‌شود که توفیق زیارت شهدا نصیبم شده و می‌توانم تابوت آن‌ها را در آغوش بگیرم. در همین فکر هستم که شیرزنی به استقامت کوه به استقبالمان ‌میاید و حضورمان را خوش‌آمد می‌گوید، او را که معرفی ‌می‌کنند متوجه ‌می‌شوم مادر شهید روزعلی اسدی است که بعد از 27 سال به وصال فرزندش نائل شده، ولی جای پدر خالی است چون او، چند سال بعد از شهادت فرزند به دیدار معبود شتافت.

*رضایت از شهادت فرزند

مادر شهید روزعلی اسدی از صبح که به سپاه آمده و بدون خستگی به همه زائران فرزند شهیدش و همرزم گرامیش شهید حمید شاهمرادی خوش آمد می‌گوید.

در کنار تابوت شهید، چند دقیقه در کنار مادر می‌نشینم و با او هم صحبت می‌شوم، با لهجه شیرین گتوندی خاطراتی از فرزند شهیدش می‌گوید و گاهی نیز لبخند بر لب می‌آورد که نشان از راضی بودن او، از شهادت فرزندش است.

*دعا برای بازگشت دیگر شهدای جاویدالاثر

حالا او خیالش راحت است که پیکر روزعلی را در برگرفته، برای همه مادران شهدایی که هنوز چشم انتظار بازگشت فرزندشان هستند دعا می‌کند و از خدا می‌خواهد که هر چه زود‌تر خبری از شهدای آنان نیز بیاید تا آرامش یابند.

در هنگام صحبت کوتاهش چندین بار از بچه‌های کمیته جستجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح به خاطر زحماتی که برای تفحص پیکر فرزند شهیدش کشیده‌اند تشکر می‌کند و زیر لب سلامتی آن‌ها را از خدا می‌خواهد.

از حاجیه خانم جزایری می‌خواهم برایمان دعا کند و بعد از آن، مادر و فرزند شهید را تنها می‌گذارم تا حرف‌های ناگفته را با هم بگویند.