وی گفت: برای همه بیماری‌های جسمی تنها یک یا چند علت محدود شناخته می‌شود اما در اختلالات روانی چندین عامل دخیل هستند و متاسفانه در مورد این بیماری‌ها همه افراد نظر می‌دهند. 

وی چالش سوم را در بیماری‌های روانی را چالش در شیوع این بیماری‌ها دانست و گفت: شیوع کلی اختلالات روانی در ایران  23.6 در بین جمعیت ۱۵ تا ۶۴ ساله است همچنین بیماری‌های روانی به راحتی توسط پزشک تشخیص داده نمی‌شوند و در درمان آن‌ها دعا نویسان و رمالان دستورات گذشتگان، روانشناسان، مشاوران، پزشکان عمومی و حتی دیگر متخصصین غیر روانپزشک مطرح است. 

وی گفت: در کشور ما بیماران روانی که جهت دریافت خدمات به مراکز درمانی مراجعه کرده‌اند تنها ۴۴ درصد هستند که 66.6 به مراکز خصوصی 48.8 به مراکز دولتی و تعداد اندکی هم به مراکز خیریه مراجعه کرده‌اند و این نشان می‌دهند که استقبال این بیماران از بخش خصوصی بیشتر است. 

نوربالا ادامه داد: ابتلا به بیماری‌ها روانی در کشور‌ها نوعی انگ محسوب می‌شود و گاهی می‌گویند به دلیل ضعف ایمان، سستی اراده و تقاص رفتارهای فرد است و همین دلایل باعث می‌شود که فرد بیماری خود را مخفی نگه دارد. 

وی با بیان اینکه تعیین هزینه درمان بیماری‌های روانی کار مشکلی است، گفت: هزینه‌های قضایی و انتظامی این بیماران ۲۵ برابر افراد دیگر است. 

این روانپزشک تصریح کرد: توجه دستگاه‌های متولی و نظام سلامت در ایران به بیماری‌های جسمی در مقایسه با بیماری‌های روانی بسیار زیاد است به طوریکه توجه به تعرفه‌ها، تخت‌های بستری و پرسنل در این حوزه بسیار ناچیز است و این بیماری‌ها اصلا تحت پوشش بیمه نیستند و بیمه نیز تا حدی درمان بیماران بستری را پوشش می‌دهد. 

وی در پایان چالش در برخورد رسانه‌ها را مطرح کرد و گفت: رسانه‌ها در اطلاع رسانی غفلت می‌کنند و برخی از اختلالات را با آب و تاب فراوان مورد توجه قرار می‌دهند که این خود باعث اپیدمی شدن آن اختلال می‌شود، برخی از واژه‌های انگ آفرین مثل دیوانه، بی‌عقل در سریال‌ها به مظلومیت این افراد اضافه می‌کند و اگر همین وضعیت در کشور ما ادامه داشته باشد سلامت روانی ما امید بخش نخواهد بود ما به یک عزم ملی و بسیج همگانی نیازمندیم و این عزم را رسانه‌ها می‌توانند ایجاد کنند. 

انتهای پیام/