وقتی هوا از میان بال های پرندگان عبور می کند، کمی نیروی برآ در پشت هر پرنده ایجاد می شود. پرندگانی که در آرایش V پرواز می کنند، برای استفاده از این مزیت آیرودینامیکی بال های خود را هم فاز با هم حرکت می دهند؛ در نتیجه پرنده پشتی احتیاج کمتری به بال زدن برای پرواز دارد اما پرندگانی که در مسیر مستقیم پرواز می کنند، بال های خود را با فاز مخالف به هم می زنند تا اثر مخرب فشار رو به پایین بال زدن پرونده جلویی را خنثی کنند.

دلیل دومی که برای این شیوه پروازی مطرح می شود آن است که پرواز در دسته هایی به شکل V سبب می شود پرندگان جلوی دید یکدیگر را سد نکنند و هر کدام دید بازی نسبت به مقابل خود داشته باشند. نتایج مدل سازی های رایانه ای نیز نشان می دهد برای به دست آوردن همزمان این دو مزیت، بهترین وضعیت پرواز برای دسته پرندگان به شکل V است. نکته جالب این است که در مدلسازی های رایانه ای، برخورداری از هیچ کدام از این دو نکته (دید بهتر و مقاومت هوایی کمتر) به تنهایی سبب پیدایش شکل V برای دسته پرندگان نمی شود بلکه ترکیب آنها با یکدیگر است که سبب انتخاب شکل V توسط رایانه می شود.