نوک پیکان جنگ نرم تهاجم فرهنگی است و بال‌های آن را فضای مجازی و شبکه‌های ماهواره‌ای تشکیل می‌دهد. یکی از روش‌های شایع در بحث جنگ نرم استفاده ابزاری آنها از اقلیت‌های مذهبی و  قومیت‌های مختلف است که رو در رو قرار دادن آنها در واقع شرایطی ایده آل را برای دشمن فراهم خواهد کرد که در کمترین زمان با استفاده از اختلافات داخلی، زمینه تغییرات هنجارهای فرهنگی و دینی را ایجاد کند که باید بسیار روی آن حساس بود. باید دانست که اگر به این مقوله صرفا بخواهیم با دید صفرویکی نگاه کنیم و به جای مقابله به دنبال حذف باشیم مطمئنا ما نیز در این راه به دشمن کمک کرده‌ایم.

باید به دنبال آن بود که روش‌های مقابله با جنگ نرم را تقویت کرد و شرایطی محیا شود که فرهنگ استفاده از شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ای همه‌گیر شود و ابعاد نظارتیمان را روی آن‌ها اصلاح کنیم.

باید دانست که امروزه جنگ نرم و به خصوص تهاجم فرهنگی خارج از محدوده‌های جغرافیایی در حال رخ دادن است که تاثیرات آن در دراز مدت مشخص خواهد شد. پس ازمون و خطا تا مدت زمان اندکی جواب خواهد داد و اگر این اتفافات برای به خصوص قشر جوان از طرف دشمن فرهنگ سازی شد برگشت از آن بسیار سخت و پرهزینه خواهد بود.

تقاضا داریم که مسئولین خارج از بحث های سیاسی به این مقوله با نگاه عمیق‌تری بپردازند و کارگروه‌های برای آسیب شناسی و ارائه راه کار های عملیاتی تشکیل دهند و مطمئنا یکی از مهم‌ترین جایگاه‌های آن دانشگاه‌ها هستند زیرا که نقطه شروع جنگ نرم قشر جوان دانشجوست.

باید در دانشگاه‌ها امکانات و شرایط برای گروه‌های مختلف فراهم گردد که بتوانند فرهنگ ایرانی اسلامی را در سطح دانشگاه‌ها با سلایق گوناگون پیاده کنند و شرایطی از طرف مسئولین محیا گردد که با اتکای به دانشجویان فعال، گفتمان و کردار فرهنگی آنان به عنوان سرآغازی برای استفاده از تجربه‌های مفید و اقدامات آنها در سطح جامعه  باشد که در کنار آن متولیان فرهنگی کشور با کمک نیروهای فعال و نخبه در کشور،  به سراغ اقدامات کارشناسی شده در تمامی ابعاد زندگی روزمره بروند زیرا که اگر تمامی ابعاد را در بر نگیرد مطمئنا دشمن از منافذ ایجاد شده هم برای در هم شکستن استقلال و یکپارچگی استفاده خواهد کرد.

انتهای پیام/