وعده ی دروغ صدام به نوجوانان ایران
صدام خداحافظی می کند و قرار بود که این نوجوانان با هواپیما و در مقابل دید خبرنگاران خارجی به ایران بازگردانده شوند اما، هیچگاه این اتفاق نیفتاد و صدام هم که گفته بود جای این نوجوانان اینجا نیست توضیح نداد که چرا آنها به ایران برنگشتند...
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،بعد از بازپس گیری خرمشهر توسط نیروهای ایرانی صدام در مقابل دوربین های
خبرنگاران عراقی و خارجی در قصر خود در بغداد به اتفاق دختر کوچکش «حلا» از
بیست و سه بسیجی نوجوان که در بند اسارت بودند، استقبال می کند و با آنها
سر یک میز می نشیند و از «حلا» می خواهد که به نوجوانان ایرانی شکلات و گل
تعارف کند، ظاهراً نوجوانان اسیر قدرت انتخابی چندانی در پذیرفتن گل و
شکلات دختر صدام نداشته اند، صدام برای نوجوانان توضیح می دهد که وی خواهان
ادامه جنگ نیست و دلش می خواهد صلح شد. او نوجوانان را به درس خواندن و نه
جنگ توصیه می کند و می گوید جای شما در جنگ نیست. شما باید بروید و درس
بخوانید و بعد که بزرگ شده و استاد دانشگاه شدید برای عموصدام نامه
بنویسید. صدام ضمن سخنانش نگفت که زمانی که به ایران حمله کرده، آیا فکر
کرده بود که جای این نوجوانان کجا باید باشد، ولی توضیح نداده که چرا الان
به فکر نوجوانان ایرانی افتاده است؟
صدام خداحافظی می کند و قرار بود که این نوجوانان با هواپیما و در مقابل دید خبرنگاران خارجی به ایران بازگردانده شوند اما، هیچگاه این اتفاق نیفتاد و صدام هم که گفته بود جای این نوجوانان اینجا نیست توضیح نداد که چرا آنها به ایران برنگشتند. اسرای نوجوان، بلافاصله پس از ورود به زندان، دست به اعتصاب غذا زدند آنها که می دانستند دشمن بعثی برای وجهه های سیاسی می خواهد آنان را به ایران بفرستد و خود را فردی انسان نشان دهد با اعزام به ایران مخالف بودند. این عده شکنجه های بسیاری را متحمل شدند، اما هیچ یک از اعضای گروه، حاضر به شکستن اعتصاب نشد تا اینکه پس از پنج روز که تعدادی از بچه ها در آستانه مرگ قرار گرفته بودند، از طرف عراقی ها به آنها گفته شد: « نمی روید که نروید، به درک، خودتان ضرر می کنید.»
اسرای نوجوان ایرانی، طی پنج روزی که در اعتصاب غذا بوده اند، به هنگام شکنجه این نکته را به زندان بانها می گفته اند که : « کسی ما را به زور جبهه نفرستاده و ما حاضر نیستیم به این صورت به کشورمان برگردیم.» بدین ترتیب، آنان بیش از هشت سال در عراق مانده اند. لازم به ذکر است که از این جمع بیست و سه نفره که تمامی آنان بین چهارده تا شانزده سال سن بیشتر نداشته اند و هفده نفر از آنها کرمانی بوده اند، در حال حاضر به جز یک نفر به نام سیدعباس سعادت که به رحمت خدا رفته است، تماماً در قید حیات هستند.
* شاداب عسگری
* سایت جامع آزادگان
صدام خداحافظی می کند و قرار بود که این نوجوانان با هواپیما و در مقابل دید خبرنگاران خارجی به ایران بازگردانده شوند اما، هیچگاه این اتفاق نیفتاد و صدام هم که گفته بود جای این نوجوانان اینجا نیست توضیح نداد که چرا آنها به ایران برنگشتند. اسرای نوجوان، بلافاصله پس از ورود به زندان، دست به اعتصاب غذا زدند آنها که می دانستند دشمن بعثی برای وجهه های سیاسی می خواهد آنان را به ایران بفرستد و خود را فردی انسان نشان دهد با اعزام به ایران مخالف بودند. این عده شکنجه های بسیاری را متحمل شدند، اما هیچ یک از اعضای گروه، حاضر به شکستن اعتصاب نشد تا اینکه پس از پنج روز که تعدادی از بچه ها در آستانه مرگ قرار گرفته بودند، از طرف عراقی ها به آنها گفته شد: « نمی روید که نروید، به درک، خودتان ضرر می کنید.»
اسرای نوجوان ایرانی، طی پنج روزی که در اعتصاب غذا بوده اند، به هنگام شکنجه این نکته را به زندان بانها می گفته اند که : « کسی ما را به زور جبهه نفرستاده و ما حاضر نیستیم به این صورت به کشورمان برگردیم.» بدین ترتیب، آنان بیش از هشت سال در عراق مانده اند. لازم به ذکر است که از این جمع بیست و سه نفره که تمامی آنان بین چهارده تا شانزده سال سن بیشتر نداشته اند و هفده نفر از آنها کرمانی بوده اند، در حال حاضر به جز یک نفر به نام سیدعباس سعادت که به رحمت خدا رفته است، تماماً در قید حیات هستند.
* شاداب عسگری
* سایت جامع آزادگان
