به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگارانآن روزها به خاطر ستارگان سلسائو طرفدار برزیل بودم، پسر بچه های هم سن و سال من در آن زمان برزیل را با رونالدو، ریوالدو، کارلوس و کافویش دوست داشتند و خالصانه می پرستیدندش. آن شب رونالدو به تنهایی نسخه آلمان را پیچید. هنوز هم تکیه زدن اولی کان بزرگ به تیرک دروازه در ذهن من و هم سن و سالانم باقی مانده است، درست مثل مدل موی عجیب و غریب پدیده آن روزهای دنیای فوتبال، درست مثل بوسه های رونالدو و ریوالدو بر جام زرین، درست مثل خنده های دلنشین کافو وقتی جام را بالای سر می برد، درست مثل اشک های شوق دنیلسون در پایان بازی و خنده های فراموش نشدنی رونالدینیو.


ژرمن ها آن شب را هیچ گاه فراموش نکردند. تکیه زدن کان به تیرک دروازه را نیز. رویای بالابردن جام زرین رفته رفته در رگ های تک تک آلمانی ها رشد کرد و دیشب... . بله دیشب تنها بازمانده آن بازی به همراه هم تیمی هایش به اندازه کافی برزیل را تحقیر کرد. میرو کلوزه نه تنها رکورد رونالدوی برزیلی را شکست بلکه پس از آن روی نیمکت نشست، آبی سرد نوشید، نفسی راحت کشید و به انتقام گرفتنی تاریخی خیره شد. دیشب مانوئل نویر، اولی کان جدید فوتبال آلمان، نژادش را به رخ حریف کشید.


آلمانی که چهارمین حضور متوالی خود را در نیمه نهایی جام جهانی تجربه می کرد وقت خوبی را برای انتقام انتخاب کرده بود. از یک طرف برزیل بدون نیمار و تیاگو سیلوا شکننده ترین تیم تاریخ به نظر می رسید و از سوی دیگر ضیافت در خانه حریف برپا بود. مربی هم همان فیل بزرگی بود که شاگردانش را در ورزشگاه اینترنشنال شهر یوکوهاما به قهرمانی رسانده بود. اما میهمان، میزبان را در خانه اش شکنجه کرد و زد و کشت و مثله کرد و در نهایت ”چه رویایی که پرپر شد."

تاریخ این بار برای همیشه بازنویسی شد. دیگر هیچ کس در مورد فینال جام جهانی 1950 برزیل، فینال جام جهانی 1954 سوئیس (معجزه برن)، فینال جام جهانی 1970 مکزیک و یا فینال جام های جهانی 1990 ایتالیا و 1994 آمریکا و 2002 کره و ژاپن صحبت نخواهد کرد.  تا قرن ها صحبت از دیدار دیشب برزیل و آلمان خواهد بود، صحبت از شطرنج ضعیف اسکولاری و انتقام سخت یوآخیم لو. تا قرن ها پسرها از پدرها درباره دیشب خواهند پرسید و تا قرن ها پدرها در جواب پسرها و نوه ها سکوت خواهند کرد. تاریخ دنیای فوتبال بازنویسی شد و به دو قسمت متفاوت تقسیم گردید: قبل از جام جهانی 2014 برزیل و بعد از آن.


 فارغ از تعصب و هواداری، نهایت زیبایی فوتبال روی خود را نمایان کرد، آن آینده ای که نمی توانید پیش بینی اش کنید، آن ویژگی منحصر به فرد محبوب ترین ورزش کره خاکی، آن هفت تایی شدن قهرمان ترین تیم ملی در خاکش، آن انتقام، آن شب هولناک برزیل.

این زیبایی را گوشه ذهن مان جاودانه کنیم، برای اشک ها و لبخندها کلاه از سر برداریم، دست ها را روی گردن دوستان مان بگذاریم و از این طبیعت بی نظیر فوتبال لذت ببریم. فوتبال یعنی دوستی، احترام و لذت بردن از با هم بودن، فوتبال یعنی وقتی ژرمن ها برزیلی ها را در آغوش گرفتند.