وی افزود: یکی از جریانات و اتفاقات مهم در زمان مرحوم نجفی اصفهانی بحث مربوط به تحریم تنباکو بوده که در این جریان وی از علمایی بودند که بیشترین تاثیر را در این اتفاق تاریخی داشته اند و از بین علما آقای نجفی اصفهانی در اصفهان و شیخ فضل الله نوری در تهران دو تن از شاگردان میرزای شیرازی بودند که در قیام تنباکو شرکت داشتند.

نجفی اضافه کرد: علمای دیگری که دراین قیام شرکت داشتند، کسانی مانند آقای آشتیانی و میرزا جواد آقای مجتهد تبریزی در تبریز بودند که این ها هم سن میرزای شیرازی بوده و از شاگردان وی نبودند.

این نویسنده کتاب های تاریخی تاکید کرد: در بین علما مرحوم نجفی اصفهانی زودتر از میرزای شیرازی جریان را مطلع می شود و حکم تحریم نیز می دهد البته این حکم تنها در اصفهان قابل اجرا بود، چون ایشان مرجعیت عام نداشتند و لذا فردی را به سامرا فرستاده و به میرزای شیرازی اطلاع می دهد و حکم میرزای شیرازی نیز توسط همین فرد به ایران می آید.

نجفی افزود: بعد از جریان قیام تنباکو پسر مرحوم نجفی اصفهانی از پدرش درباره این قیام سوال می کند و ایشان می گوید اگر ما این کار را نمی کردیم امروز مسلمانان دست به سینه در مقابل کفار ایستاده بودند.

وی اظهار داشت: بعد از قیام نیز با حمایت مرحوم نجفی اصفهانی توسط مرحوم حاج محمد حسین کازرونی یک شرکت تجاری در اصفهان تاسیس شد که هدفش توقف تجارت خارجی و حمایت از محصولات و اجناس داخلی بود و این شرکت اجناس خود را نه تنها در ایران بلکه به خارج از کشور نیز صادر می کرد و در کشورهای اروپایی و آسیایی نیز شعبه داشت.

وی با بیان این مطلب که در این شرکت سوددهی مطرح نبود، افزود: هدف از تاسیس این شرکت این بود که لباس ملی و ایرانی تولید شود و روزنامه حبل المتین نیز در آن زمان گزارش کرد که علمای نجف نیز از لباس این شرکت استفاده می کنند و اعلام کرده بودند که ما به لباس ایرانیت و اسلامیت درآمده ایم و این کار، از جمله کارهای فرهنگی مرحوم نجفی اصفهانی برای گسترش سبک زندگی اسلامی ایرانی بود.

آقانجفی اصفهانی در شب 17 ربیع الآخر سال 1262 هجری قمری پا به عرصه ی گیتی نهاد و در زمانی که هنوز به 20 سالگی نرسیده بود همراه برادرش حاج محمد حسین و مرحوم آقا سید محمد کاظم یزدی و چند نفر دیگر از بزرگان به فرمایش پدرش حاج شیخ محمد باقر به نجف اشرف می رود.

در سال 1282 هجری قمری در کربلا بوده و به مقام اهل توحید و عرفان نیز نائل گردید و در برخی از علوم دیگر چون حکمت و کلام و ریاضیات از اطلاعات زیادی برخوردار بود و در اثر حافظه محیرالعقول که دارا بود از رئوس مسائل فقهیه اطلاعاتی تمام فراهم آورد.

وی بعد از کسب فیض در محضر اساتید بزرگ به اصفهان می آید و به تدریس و تالیف اشتغال می ورزد و در سال 1291 از اصفهان به مکه معظمه رفته و پس از وفات پدرش در سال 1301 امامت مسجد شاه اصفهان را عهده دار شده و مشغول تألیف و تصنیف کتب مختلف می شود.

آقا نجفی بعد از عمری مجاهده و تلاش برای اسلام و مسلمین و خدمات بی نظیر علمی و اجتماعی به جامعه در 11 شعبان سال 1332 هجری قمری در سن 73 سالگی دعوت حق را لبیک گفت و بنا به وصیتش او را باغ امام زاده احمد در محله مسجد شاه دفن کردند و اینک دارای مقبره ای با گنبد و بارگاهی بزرگ است.

ایرنا