به گزارش خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران؛ جواد اردکانی فعالیت هنری‌اش را بیست سال پیش با سینمای مقاومت شروع کرد و آخرین اثری هم که تا به حال ساخته مربوط به همین حوزه می‌شود.

او اوایل دهه‌ی 70 در دو فیلم " تونل" و "جای امن" دستیار مجتبی راعی (کارگردان) بود که اولی مربوط به دفاع مقدس و دومی راجع به واقعه 17 شهریور می‌شد.

اردکانی چند سال بعد با ژانر کودک به عنوان کارگردان وارد سینما شد و "چوری" را ساخت اما سه سال بعد در 1382 فیلمی به نام "قناری" را جلوی دوربین برد که درباره ی مقاومت مردم فلسطین بود. 

سومین فیلم اردکانی "سیبیل مردونه" که در سال 1386 تولید شد، باز هم در ژانر کودک بود اما او در دو سال متوالی بعد، دو اثر را راجع به زندگی سرداران شهید "برونسی" و "کاوه" ساخت که نام‌های آنها به ترتیب "به کبودی یاس" و"شور شیرین" بود. 

شاید جواد اردکانی برای اظهار نظر درباره‌ی سینمای دفاع مقدس و البته به طور کلی سینمای مقاومت، گزینه‌ی مناسبی باشد که در ادامه گفتگوی ما را با این فیلمساز می‌خوانید.
 
به نظر شما آثاری که در زمینه دفاع مقدس ساخته می‌شوند کافی است یا  نه و آیا این آثار توانسته تمام ابعاد آن واقعه را پوشش بدهد؟

از یک فیلم، هرچند که فیلم خوبی باشد، نمی‌توان توقع داشت که آیینه‌ی تمام نمای جنگ باشد، بلکه مجموعه ای از فیلم‌ها می‌توانند هر کدام زاویه‌ای از قضیه را بازتاب دهند و تصویر کامل جنگ را نه در یک فیلم، بلکه باید در سینمای دفاع مقدس دید.

چه‌ کاری باید کرد که آثار تکراری در این زمینه تولید نشود؟

خیلی از عوامل می‌توانند در بدیع بودن آثار نقش داشته باشند اما مهم ترین این عوامل ارتباط فیلمسازان و فیلمنامه نویسان با رزمنده‌های هشت سال دفاع مقدس و بيان ناگفته‌های آن سال‌ها است.
 
برای اینکه فیلم‌های دفاع مقدس در سطح جهانی دیده بشوند باید چه کار کرد؟

باید در همه زمینه‌ها به سطح جهانی در حوزه فیلم‌سازی برسیم. ما با آن كه از لحاظ فرهنگی چیزی کم نداریم اما سینمای ایران به جهت تکنولوژی و زیرساخت فقیر است و به همین دلیل ما نمی‌توانیم در سطح جهانی فیلم بسازیم و این مدیریت فرهنگی است که باید به فکر باشد.

مصداق سینمای مقاومت غیراز فیلم‌های دفاع مقدسی چه چیزی می تواند باشد؟

دفاع مقدس را باید به روز تعریف کنیم، اگر جنگ هشت ساله از ارزش بسياری برخوردار است اما دفاع و مقاومت تنها به آن هشت سال محدود نمی شود، به نظر من هر فيلمی كه در دفاع از فرهنگ و ارزش‌های ما ساخته شود و هر اثری كه جهاد اقتصادی ديروز و امروز ما در جنگ بزرگ اقتصادی را به تصویر بکشد می‌تواند در حوزه فيلم مقاومت تعريف شود.

به نظر شما راه‌های غیر جشنواره‌ای برای جهانی شدن سینمای دفاع مقدس چیست؟

جشنواره خیلی نمی‌تواند تاثیرگذار باشد و تمام ظرفیت آن به یک تریبون محدود است . ما برای معرفی سینمایمان به دنیا نیاز به نفوذ به بازارهای منطقه‌ای وجهانی داريم كه با ساز و كار فعلی تقريبأ ناشدنی است. جهان و منطقه به كنار، ما الان در كشور خودمان نمی توانيم فيلمهای دفاع مقدسی و خيلی از فيلم‌های ديگر را به درستی اکران كنيم. به عنوان مثال در حوزه فیلم کودک، فیلم‌های زیادی ساخته می‌شود ولی درصد بسیار کمی از آنها اکران می‌شوند. چون کسی به دنبال اصلاح ساختار پخش فیلم نیست و حتی از راه اندازی اكران دانش آموزی كه می‌تواند باعث رونق كل سينما و از جمله سينمای كودك شود عاجزيم.  
 
چه تفاوت‌هایی بین سینمای دفاع مقدس در دهه‌ی شصت و دهه‌ی نود وجود دارند؟

فیلم های دهه‌ی شصت به شدت به روح دفاع مقدس نزدیک بودند و همچنین فیلمسازهای آن زمان به لحاظ شخصیتی رنگ و بوی دفاع مقدس را داشتند. اما اکنون فیلمسازان و عوامل فیلم ها از آن حال و هوا فاصله گرفته‌اند و اگر چه ما به لحاظ تکنیکی در زمینه‌ی ساخت فیلم پیشرفت کرده‌ایم اما فيلم‌های جنگی ما به نسبت آثار دهه های قبل قدرت تأثير گذاری كمتری دارند .

چقدر مایه‌های طنز می‌تواند به بیان دفاع مقدس کمک کند؟

دفاع مقدس، زندگی بود و مثل زندگی ابعاد مختلفی داشت كه يكی از آنها البته طنز و شوخی در فضای جبهه‌ها و بين رزمندگان بود. ولی اینکه بخواهیم برای جذب مشتری درصد شوخی و لودگی را در فيلم‌های جنگی افزايش دهيم و از سهم ساير ابعاد و زوايای جنگ كم كنيم، اين می‌تواند سبب توهین به بچه های جنگ و خیانت به دفاع مقدس باشد.
 
آیا بازهم تمایل به ساخت فیلم دفاع مقدسی دارید؟ 

خیلی دوست دارم راجع به شهدا فیلم بسازم ولی باید شرایط آن فراهم شود تا نسبت به شخصیتی که برای فیلمم پیدا می‌کنم بتوانم بهتر ادای دین کنم.

گفتگو از حمیده سادات ابطحی