خداوند دو صفت رأفت و رحمت را که مربوط به خداست برای پیامبر اسلام(ص) نیز می‌آورد، خداوند و ملائکه الهی دائماً و پیوسته بر آن حضرت درود می‌فرستند و ما را نیز به این امر تشویق و ترغیب می‌نمایند.

به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران، يكى از بهترين شيوه‏ هاى تربيت، معرفى الگوهاى موفق است.

الگو به كليات و تئورى ‏ها، روح و حيات مى‏بخشد.

الگوى خوب، مردم را از رفتن به سراغ الگوهاى بد باز مى‏دارد.

الگوى خوب، دعوت و تبليغ عملى است.

دليل و فلسفه مجالس عزادارى امامان معصوم علیهم السلام به خصوص امام حسين عليه السلام آن است كه پرچم الگوهاى ايمان و استقامت در تاريخ برفراز باشد.

خداوند، بارها به پيامبرش دستور داده، نمونه ‏هاى برجسته انسانيت را به مردم معرفى كند تا اين الگوها به فراموشى سپرده نشود. در يك آيه مى‏فرمايد: «واذكر فى الكتاب ابراهيم» ياد ابراهيم را زنده بدار و در آيه ‏اى ديگر مى‏فرمايد: «واذكر فى الكتاب مريم»، ياد مريم را زنده بدار.

آرى، ديدن الگو، مطالب تصورى و ذهنى و شايد محال را به صورت عينى مجسم مى‏كند.

قرآن در باره الگو بودن پيامبر اسلام مى‏فرمايد: «لَقَدْ كانَ لَكُمْ في‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كانَ يَرْجُوا اللَّهَ وَ الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَكَرَ اللَّهَ كَثيراً»

همانا براى شما در (سيره) رسول خدا، الگو و سرمشقى نيكوست، (البته) براى كسانى كه به خدا و روز قيامت اميد دارند و خدا را بسيار ياد مى‏كنند. (احزاب21)

گرچه اين آيه در ميان آيات جنگ احزاب است، اما الگو بودن پيامبر، اختصاص به مورد جنگ ندارد، بلكه آن حضرت در همه زمينه‏ ها بهترين الگو است.

*دلایل اسوه بودن پیامبر(ص) با استناد به آیه

1- آيه با كلمه «لقد» شروع مى‏شود كه هم حرف لام به معناى قطعاً است و هم حرف «قد». يعنى قطعاً و حتماً پيامبر براى شما الگوست و در الگو بودن او شك نكنيد.

2- كلمه «كان» به معناى ثبوت و دوام است. يعنى الگو بودن پيامبر در همه عصرها و براى همه نسل ‏هاست.

3- به جاى آن كه بگويد: «رسول اللّه اسوه است»، مى‏فرمايد: «فى رسول اللّه اسوة حسنة» «در رسول اللّه اسوه است» يعنى شما نمى‏توانيد مانند رسول خدا باشيد، ولى مى‏توانيد در لابلاى رفتار و گفتار و اخلاق او، براى خود الگويى بيابيد.

4- واژه «اسوة» در مورد تأسّى و پيروى از ديگران در كارهاى خوب به كار مى‏رود. این کلمه در قرآن، درباره دو پيامبر عظيم الشأن آمده است: يكى درباره حضرت ابراهيم عليه السلام و ديگرى درباره پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله. جالب آن كه اسوه بودن حضرت ابراهيم در برائت از شرك و مشركان است ولى الگو و اسوه بودن پيامبر خاتم در همه امور است:

در مهربانى با زيردستان، گشاده‏رويى با مردم، مشورت كردن، اخلاص، ساده زيستى، تشويق به كسب علم، عبادت، استقامت، در گفتار و عمل، مبارزه با ظلم و ستم، نظم و انضباط، نظافت و بوى خوش، مساوات، همسردارى، محبت به كودكان و ...

چنانكه نقش پيامبر در جنگ احزاب، الگوى فرماندهان است: هدايت لشكر، اميد دادن، خندق كندن، مزاح كردن، شعار حماسى دادن، به دشمن نزديك بودن و استقامت نمودن.

حضرت على عليه السلام فرمود: در هنگامه نبرد، خود را در پناه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله قرار مى‏داديم و آن حضرت از همه ما به دشمن نزديك‏تر بود. «اتَّقَيْنَا بِرَسُولِ اللَّهِ ص فَلَمْ يَكُنْ أَحَدٌ مِنَّا أَقْرَبَ إِلَى الْعَدُوِّ مِنْه»

(نهج البلاغه، حكمت 260)

ادامه آيه مى‏فرمايد: كسانى مى‏توانند پيامبر را الگوى خود قرار دهند كه قلبشان‏ سرشار از ايمان و ياد خدا باشد. «لِمَنْ كانَ يَرْجُوا اللَّهَ وَ الْيَوْمَ الْآخِرَ»

*عنایات خاص خدا به پیامبر(ص)

سيره نويسان بيشتر از لابلاى تاريخ و برخى از لابلاى روايات اهل بيت عليهم السلام سيره پيامبر اكرم را نوشته‏اند.

اما با نگاهى به قرآن مى‏فهميم كه چه عنايات ويژه‏اى به پيامبر اكرم شده و سيماى آن حضرت چيست؟.

در يتيمى خداوند به او مأوا داد: « أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتيماً فَآوى‏»  (سوره ضحى، آيه 6)

تحيّر او را برطرف كرد: «وَ وَجَدَكَ ضَالاًّ فَهَدى‏» (سوره ضحى، آيه 7)

فقر او را برطرف نمود: « وَ وَجَدَكَ عائِلاً فَأَغْنى‏» (سوره ضحى، آيه 8)

فشار روحى را از او برداشت: «أَ لَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ» (سوره انشراح، آيه 1)

فشارهاى كمرشكن اجتماعى را نيز از او برداشت: «وَ وَضَعْنا عَنْكَ وِزْرَكَ * الَّذي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ»

(سوره انشراح، آيات 3-2)

اگر روزى مجبور به هجرت و ترك وطن شد، روزگارى با عزت مكه را فتح كرد و به وطن بازگشت.

اگر روزى هرچه گفت كسى گوش نكرد، در عوض روزى را ديد كه مردم دسته دسته وارد اسلام مى‏شد. «وَ رَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ في‏ دينِ اللَّهِ أَفْواجاً» (سوره نصر، آيه 2)

*سيماى پيامبر اسلام‏ صلّی الله علیه وآله وسلّم

وجود پيامبر منّتى بر بشريّت بود: « لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنينَ» (سوره آل عمران، آيه 164)

رحمتى براى هستى بود: «وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمينَ» (سوره انبياء، آيه 107)

الگوى ابدى براى نسل بشر بود: «في‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ» (سوره احزاب، آيه 21)

گواه و شاهدى بر همه انبياء بود: «وَ جِئْنا بِكَ عَلى‏ هؤُلاءِ شَهيداً» ( سوره نساء، آيه 41)

*دو صفت از اوصاف الهی برای پیامبر(ص)

خداوند دو وصف رأفت و رحمت را كه از اوصاف الهى است، براى پيامبرش نيز آورده است: «رئوفٌ رحيم» (سوره توبه، آيه 128)

اگر به مكه سوگند مى ‏خورد به خاطر حضور پيامبر در آن جاست: « لا أُقْسِمُ بِهذَا الْبَلَدِ * وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهذَا الْبَلَدِ» (سوره بلد، آيات 1 و 2)

اگر ما براى يك لحظه بر او صلوات مى‏فرستيم، آفريدگار هستى و فرشتگان معصوم دائماً بر پيامبر صلوات مى‏فرستند: « إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ» (سوره احزاب، آيه 56)

* خداوندى كه دنيا را اندك و قليل مى‏شمرد: «مَتاعُ الدُّنْيا قَليلٌ» خُلُق پيامبر را عظيم مى‏داند: «إِنَّكَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظيمٍ»

(سوره نساء، آيه 77) - (سوره قلم، آيه 4)

ما فراموشكاريم، اما خداوند وعده داده كه آن چه بر پيامبرش نازل كرده، هرگز آن را فراموش نكند: «سَنُقْرِئُكَ فَلا تَنْسى‏» (سوره أعلى، آيه 6)

*گاهى در يك آيه كمالات پيامبر را پى در پى رقم زده است: «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْناكَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذيراً * وَ داعِياً إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ سِراجاً مُنيراً» (سوره احزاب، آيات 46-45)

* نزديك‏ترين فرد هستى به ذات مقدس خداوند، پيامبر اسلام است، تنها درباره ایشان اين آيه نازل شد: « ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى» يعنى نزديك‏تر و نزديك‏تر شد. (سوره نجم، آيه 8)

* پيامبر، در گفتار، معصوم و هرگز از روى هوى و هوس، سخنى نگفته است: «وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى»‏ (سوره نجم، آيه 3)

در نگاه، معصوم و چشم او به انحراف نرفته است: «ما زاغَ الْبَصَرُ» (سوره نجم، آيه 17)

قلب و روح پیامبر معصوم بوده و هرگز به خطا نرفته است: «ما كَذَبَ الْفُؤادُ ما رَأى»‏ (سوره نجم، آيه 11)

* در قرآن، بارها نام پيامبر در كنار نام خداوند آمده است.

عزّت، براى خدا و رسول است. «و للّه العزّة و لرسوله» (سوره منافقين، آيه 8)

از خدا و رسول اطاعت كنيد. «اطيعوا اللّه و اطيعوا الرسول» (سوره نساء، آيه 59)

دعوت خدا و رسول را اجابت كنيد. «استجيبوا لله و للرسول» (سوره انفال، آيه 24)

خدا و رسول را يارى كنيد. «ينصرون الله و رسوله» (سوره حشر، آيه 9)

از معصيت و اذيت خدا و رسول دورى كنيد. «و من يعص الله و رسوله ...» (سوره نساء، آيه 14؛ سوره مائده، 56؛ سوره احزاب، 57)

برگرفته از سیره پیامبر(ص) با نگاهی به قرآن کریم/حجت‌الاسلام والمسلمین قرائتی

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
نظرات کاربران
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
Iran (Islamic Republic of)
ناشناس
۱۴:۴۲ ۲۳ مهر ۱۳۹۹
من.هفمیدم
آخرین اخبار