کارشناسان علوم رفتاری هشدار می‌دهند وقتی در دوران کودکی به فرزندان توجه و رسیدگی کافی و صحیح نمی‌شود، توانایی‌های اجتماعی و تحصیلی آنها به خطر می‌افتد.

تحقیقات اخیر نشان می‌دهد مراقبت و توجه به کودکان در سه سال اول زندگی بر سرنوشت و آینده آنها در دوران بزرگسالی تاثیر چشمگیر دارد.

در این مطالعه، کارشناسان نوع روابط بین مادر و فرزند را در شرایط مختلف و امور معمول زندگی از جمله غذا دادن، بازی کردن و ... طی 42 ماه بررسی کردند. پس از آن نیز موفقیت‌ها، توانایی‌های تحصیلی و روابط اجتماعی این کودکان در دهه‌های 20 و 30 زندگی آنها بررسی شد.

 به نقل از هافینگتن پست، یافته‌های این تحقیق نشان داد مراقبت و توجه‌های اولیه به کودک در ماه‌های اولیه زندگی از موفقیت آنها در بزرگسالی خبر می‌دهد. در واقع آن دسته از کودکانی که  مادران آنها نسبت به تربیت و مراقبت از فرزندشان بی توجه بوده‌اند، روابط ضعیف تری با همسالان خود در مدرسه داشته‌اند و نمرات پایین تری در مدرسه گرفته‌اند و در بزرگسالی نیز مدارک تحصیلی پایین تر و مشکلات بیشتری در حفظ روابط شخصی‌شان داشته‌اند.

در عوض کودکانی که در دوران طفولیت به آنها توجه کافی شده بود و والدین‌شان به مراقبت صحیح از آنها اهمیت داده بودند در روابط دوران بزرگسالی خود تعهد، وفاداری و صمیمیت بیشتری نسبت به کسانی داشتند که از این مراقبت‌ها محروم بوده‌اند.

اگرچه این تحقیق تنها یک رابطه همبستگی را نشان می‌دهد و این موضوع تنها دلیل عدم موفقیت افراد در بزرگسالی نیست اما شکی نیست که مراقبت‌های اولیه از کودک اثرات بلندمدتی بر موفقیت‌های تحصیلی و اجتماعی او دارد.

اینها مطالب مهمی هستند که دین ما 1400 سال بیش به آنها درمورد تربیت فرزندان اشاره کرده است.