مهمترین مسئلهای که باید مورد توجه قرار گیرد، این است که روابط حاکم بر مهد مورد نظر، کودک مدار بوده و دور از هر گونه چارچوبهای قوانین باشد زیرا فضاهای قانون مدار آسیبهای جدی را برای کودکان به دنبال دارد و ممکن است کودک از محیطهای آموزشی و مدرسه زده شود.
وی ادامه داد: تمارض و تناقضهای بین رفتارهای والدین و فرزند در خانه با رفتارهای مسئولین مهد و کودک آنها را دچار مشکل کرده و باعث میشود کودک در سنین بالاتر و نوجوانی نتواند خودش را با مسائل محیطی وفق دهد. همچنین به لحاظ عاطفی و روانی دچار نابسامانی شده و در کل در روند آموزشی او اثر سوئی خواهد داشت.
مشتاقی 3 تا 3.5 سالگی به بعد را مناسبتترین سن برای حضور کودک در مهد دانسته و افزود: این سن به دلیل شکل گیری فرآیند اجتماعی شدن کودک مناسب بوده و بهتر میتواند با محیط اطراف و هم سن و سالهای خود در تعامل باشد.
لازم به ذکر است، استفاده از مهدهای کودک پیش از این سن موجب میشود که کودک به لحاظ احساسی از طرف والدین دچار بی مهری گردد.
این دکتر روانشناس در پایان خاطر نشان کرد: یک مهد کودک خوب پیش از اینکه نظر والدین را جلب کند باید جذابیتهایی که برای کودکان دارد را در اولویت قرار دهد. تجهیزات موجود در مهد کودکها باید بر اساس شرایط سنی، توانمندی و یادگیری کودک تنظیم شود.
انتهای پیام/