رئیس ستاد انتخابات کشور:
ادعای حمایت فرمانداران از یک نامزد خاص صحت ندارد
سیاوش کامکار در آیین رونمایی از آلبوم «رو»؛
هدف ما حرکت رو به جلو است/ کارهای من معلمم بوده اند
رضا مهدوی گفت: آلبوم «رو» در بخش گروه نوازی، به نوعی جا پای گروه "عارف" می گذارد و در تک نوازی مضراب های پدرش را ادامه می دهد. اما در کنار جا پای پدر سیاوش یک شخصیت کامل نیز در موسیقی برای خود دارد.
به گزارش خبرنگار موسیقی باشگاه خبرنگاران؛ در آخرین ساعات سومین روز از اردیبهشت ماه آیین رونمایی از آلبوم «رو» کاری از گروه "ژاو" به آهنگسازی "سیاوش کامکار" باحضور اعضای گروه "ژاو"، خانواده کامکارها و هواداران این گروه موسیقی جوان در شهر کتاب فرشته برگزار شد.
در آغاز مراسم "مرتضی مومنیان" نوازنده تنبک و "امیرناصر رنجبر" نوازنده کانچه قطعاتی را به منظور معرقی آلبوم اجرا کردند.
پس از اجرای قطعات "رضا مهدوی" از اساتید و پژوهش گران موسیقی درباره این آلبوم گفت: سال گذشته سال خوبی را در موسیقی کشور نداشتیم و همه به نوعی از این موضوع نگران بودیم. گویا عادی شده که بعضی ها وعده هایی دست نیافتنی و تحقق نیافتنی می دهند.
وی ادامه داد: ولی امسال با انتشار این آلبوم حالم بهاری شد. رونمایی آلبوم موسیقی سنت بسیار خوبی است که در کشور ما رایج شده و خوشحالیم که امروز سرگرم رونمایی آلبومی هستیم که جوان ها در آن نقش داشته اند و موفق شده اند که دوباره کاری را منتشر کنند. در شرایطی که موسیقی در کشور ما اهمیتی ندارد و خیلی راحت از کنار آن می گذارند بد نیست به جای توجه به نقاط ضعف یک اثر، که مطمئنا دارا خواهد بود به نقاط قوت آن توجه کنیم.
وی افزود: "سیاوش کامکار" در سن 16 سالگی آلبوم "بارانی به دریا" را منتشر کرد که با شنیدن آلبوم جدید کامکار با نام "رو" فکر کردم سیاوش در همان آلبوم اولش هم قوی بوده است، آلبوم "رو" در بخش گروه نوازی، به نوعی جا پای گروه "عارف" گذاشته و در تک نوازی مضراب های پدرش "پشنگ کامکار" را ادامه می دهد و اما در کنار جا پای پدر گذاشتن سیاوش یک شخصیت کامل نیز در موسیقی برای خود دارد.
مهدوی تصریح کرد: "سیاوش کامکار" تا الان 4 آلبوم تولید کرده و به تفکر موسیقایی، موسیقی دوره مشروطه و بعد از آن توجه دارد و به نظر من گروه عارف را دوباره زنده کرده است. موسیقی این گروه حس شکوفایی و بالندگی به مخاطبش می دهد و اگر اجرای صحنه ای شود لذت واقعی را متوجه خواهیم شد.
وی در ادامه اظهار کرد: اینکه ساز بتواند به مانند حنجره لحن داشته باشد بسیار اتفاق مهمی است و چه خوب است که در ابن آلبوم خواننده وجود ندارد و جوان های موسیقی کشور توجه خود را به موسیقی بی کلام بسیار بیشتر کرده اند.
مهدوی گفت: انسان با همین اثر می تواند به تفکر رسیده و مباحث فلسفی را پی بگیرد. این اثر در تک تک قطعات، خصوصا در بخش تک نوازی قطعه "سکنجبین" در نغمات و فراز و فرودها همان احساس شرینی و خوش طعمی سکنجبین را دارد و ملاحت خاص خود را دارد.
وی ادامه دارد: اصالتا خداوند در وجود سیاوش ودیعه ای قرار داده است که باعث شده وی موسیقی را ارائه دهد که تا به امروز به ندرت شنیده شده است. با این وضعیت قطعا در سال بعد کاری خواهد کرد که در آن میزانسن را حس خواهیم کرد و در انتها در این آلبوم واضح است که وی موسیقی را از ردیف جستجو کرده و آن را شاخ و بست داده است.
سیاوش کامکار در ادامه برنامه در ابتدا گفت: "ژاو" در لغت به معنای خالص و چکیده است. ما روی این اسم خیلی فکر کردیم زیرا بچه هایی که در این گروه هستند چکیده و خالص دوستان و همراهان دوران کودکی و نوجوانی من هستند که امروز با هم همکاری می کنیم.
وی درباره انتخاب نام "سکنجبین" نیز افزود: نام این قطعه را به خاطر شیرینی روزهای سلامتی استاد "اردوان کامکار" سکنجبین گذاشتم. گروه کامکار برای من یک دانشگاه است و من همیشه از آن ها یاد گرفته و تجربه کسب کرده ام.
در ادامه برنامه "سیاوش کامکار" و "مرتضی مومنیان" قطعات دیگری را نیز اجرا کردند.
"احسان امامی" در ادامه برنامه گفت: گروه "ژاو" نزدیک به سه سال است که تمرین می کند و نتیجه آن آلبوم "رو" شده است. این گروه با تمرین های سیاوش و نیریز کامکار، من و "احسان زندی فر" شکل گرفت که یک کنسرت در سال 91 در دستگاه شور اجرا کردیم. مسلما تنظیم هایی که در کار شکل می گیرد طبیعی تر صدا می دهد و اینگونه بود که آلبوم را تهیه کردیم.
وی افزود: برای ما مهم همدلی و کار تیمی است که خدا را شکر تا به امروز خیلی خوب پیش رفته و در حال حاضر هفته ای یک جلسه تمرین می کنیم. خدا را شکر هسته اولیه شکل گرفته و سیاست کاری ما بر موسیقی سازی است.
"سیاوش کامکار" در ادامه برنامه گفت: نام آلبوم را خودم انتخاب کردم چون هدف ما حرکت رو به جلو بوده است. در دوران سربازی وقتی گروهان آماده می شد زمانی که رو می گفتند حرکت می کردیم و این آلبوم حرکت ما است.
وی افزود: طبیعتا وقتی امروز این آلبوم را گوش می کنم اعتقاد دارم خیلی بهتر می توانستم بنویسم که البته که این نیز به تجربه بازمی گردد. در سازهای ایرانی این اولین کارهایی است که نوشته ام و خدا را شکر در این دو سالی که در گروه کامکارها حضور دارم خیلی چیزها یاد گرفته ام. حسین علیزاده می گوید "کارهای من معلمم بوده اند" که دقیقا همین طور است.
کامکار در انتها خاطر نشان کرد: به لحاظ اجرایی خیلی سعی کردیم قطعات کوک باشد و ریتم رعایت شود و در مورد آهنگسازی برای سازهای ایرانی در محضر اساتید خود را در آن حد نمی دانم که پیرامون آن صحبت کنم.
گفتنی است در انتها مراسم امضای آلبوم برای هواداران کامکارها برگزار شد.
انتهای پیام/
