خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران؛ هر آنچه كه در ظاهر هنر می توان دید و از آن لذت برد ، می تواند با كمی سهل انگاری و بی توجهی به پدیده ای ناهنجار و زشت تبدیل شود و در پس پرده هنر یك ضدهنر را خلق كند و آن را به بیراهه بكشاند. پایبندی به اصول ارزشی و اخلاقی متعارف در جامعه بی تردید مسیر را برای رسیدن به جایگاهی قابل قبول هموارتر می‌كند، همانطور كه عدول از همین ارزش ها و هنجارها، فقط شیب سقوط در ورطه غفلت را تندتر از قبل می كند.

چندی پیش در گزارشی كه در باشگاه خبرنگاران تهیه شد ، تصویری از یك گروه تئاتر مختلط با مدیریت فردی به نام لاله علوی در مكانی نامعتبر و نامشخص نمایان شد كه به هیچ وجه تقید و پایبندی به ارزش ها در اتمسفر آنجا دیده و حس نمی شد . افرادی كه بدون رعایت موازین شرعی و نظارت های لازم اقدام به برگزاری ورك شاپ ها و تمرینات تئاتر می كنند و در نهایت هم این نمایش ها را در صحنه های سالن های معتبر شهر روی صحنه می برند!

طبیعی است كه چنین غفلت از ناهنجاری هایی پذیرفتنی نیست و علی رغم اینكه یكبار درخصوص چنین پدیده ای شفاف سازی شده است ، اما كماكان ادامه این فعالیت ها را شاهد هستیم و به نام هنر و با عناوین كارگاه های آموزشی آوانگارد ، عده ای در «همین دور و بر!» و در زیرزمین های شهر دور هم جمع می شوند و با داعیه ارائه متدهای جدید كه از كشورهای دیگر آموخته اند و وارد كرده اند بر طبل ناهنجاری و البته غفلت متولیانی می كوبند كه در این جریان سكوت كرده اند .

اگر قرار بر این است كه هر شخصی گروهی را برای خود تشكیل بدهد و با نامتعارف ترین شكل ممكن و بدون توجه به موازین شرعی پرچم هنر در دست بگیرد و در دنیای بی قید و بند خود ، اصل و اساسی مغایر با ارزش های جامعه بنا كند ، فقط باید تاسف خورد ، كما اینكه چنین هم هست و هنوز هم با نگاهی به صفحات شبكه های مجازی چنین افرادی ، به راحتی می توان متوجه شد كه چه جریاناتی وجود دارد ، البته كه این مساله جای سوال دارد كه اگر نظارتی بر چنین كارگاههایی وجود دارد و ارزش گذاری هایی از سوی متولیان امر تئاتر بر چنین محافلی صورت می گیرد ، پس چرا در اماكن معتبر و با نظارت صورت نمی گیرد و اگر هم كه ضرورت و ارزشی برای برگزاری چنین كارگاههایی وجود ندارد ، پس باید با فعالیت های اینچنین و افراد مورد نظر برخوردی قاطع صورت بگیرد .

چنین تصویری با عنوان هنر ، بی تردید هیچ نسبتی با ذات زیبایی ندارد و نمی توان تعبیری قابل قبول از آن بدست داد، همچنان كه نمی توان هر فردی كه پا در این محافل گذاشت را بعنوان هنرمند تلقی كرد، چرا كه در آنصورت به شان هنرمندانی كه با اعتقاد به موازین شرعی و ارزش های بومی و هنری والا با مخاطب و جامعه مواجه می شوند ، توهین كرده ایم. هنرمندان با دانشی كه افتخار خود را در بی قید و بندی و پشت كردن به اعتقادات جامعه نمی دانند و همسو با مردم به راه خود ادامه می دهند. 

نتیجه اینكه باید نظارت بیشتری بر عملكرد این عده از افراد داشت كه شاید در دنیای بی قانون و بی قیدشان ، خود را تافته ای جدا بافته می دانند و در یك مرداب آلوده دست و پا می زنند و طبیعی است كه چنین رویكردی قابل گذشت نیست و نمی توان چشم بر آن بست .

انتهای پیام/