به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛  ادبیات فارسی میراث فارسی یاستان است و می توان، ریشه آن را در زبان های هند و اروپایی پیدا کرد. تنها واژه های اروپایی نیستند، که با زبان فارسی از یک ریشه زبانی هستند. این مسئله را می توان در زبان هندی نیز مشاهده کرد. پس از ورود آریایی ها به فلات ایران گروهی از آن ها به اروپا و کشورهای اروپایی می روند و زبان اروپایی از مجموع این زبان ها جدا می شود. اما دسته ای دیگر در فلات ایران باقی می مانند. زبان های ایرانی و هندی در فلات ایران باقی می ماند. این زبان نیز به دو صورت هندی و ایرانی در می آید زبان ایرانی به فارسی امروز ایران می رسد. هرچند امروزه علاوه بر فارسی ایران فارسی پشتو را در پاکستان و تاجیکی را در تاجیکستان مشاهده می کنیم.تمام این زبان های فارسی با فارسی موجود در ایران از یک خانواده زبانی هستند.

1-«لاکتوزرام» (lactoserum ): معادل این کلمه را « آب پنیر » قرار داده اند. این کلمه از ترکیب دو اسم ساخته شده است. در واقع این کلمه مضاف و مضاف الیهی محسوب می شود، که به عنوان اسم به کارمی رود. این معادل در زبان امروز کاربرد دارد، تا اندازه ای که کاربرد کمتر کلمه لاتین را مشاهده می کنیم. تمام اجزاء این معادل در زبان امروز استفاده می شود.

2-«های درتد» ( hydrated ): معادل این کلمه را « آبپوشیده » وضع کرده است. این کلمه در زبان لاتین برای بیان ویژگی یونی به کارمی رود، که شمار معینی مولکول آب را در فضای هم آرایی خود داشته باشد. این معادل از ترکیب اسم و صفت مفعولی فعل « پوشیدن » ساخته شده است. صفت مفعولی از ترکیب فعل ماضی و « های بیان حرکت » ساخته می شود. البته ابن معادل در زبان امروز به کارمی رود. تمام اجزاء این معادل در زبان امروز به کارمی رود.

 

3-«های درشن» ( hy dration ): معادل این کلمه را « آبدار کردن » قرار داده اند. این معادل فعل مرکبی است که از ترکیب صفت و فعل تشکیل شده است. این معادل در زبان امروز به کارمی رود. علاوه بر صورت فعلی، کاربرد این کلمه را به صورت صفت نیز مشاهده می کنیم. در متون قدیم معادل این کلمه، واژه « رسیده » به کارمی رفت. و کلمه « رسیده » به انواع میوه ها اتلاق می شد.

انتهای پیام/