به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ضرب‌المثل‌ها به رغم آنکه ظاهرا در بسیاری از موارد با قواعد متعارف زبان همخوانی کامل ندارند، با این همه نقش زیادی را در زبان ایفا می‌کنند. ضرب‌المثل‌ها ویژگی ثابت و در عین حال مستمری دارند و از لحاظ بیانی دارای ساختار نحویِ «در خویش بسته‌ای» هستند که در گفتار به صورت یک مجموعه کامل به کار می‌روند. ضرب‌المثل‌ها که غالبا آن‌ها را زیرگروه پند و اندرز رده‌بندی کرده‌اند، گاه به صورت عباراتی منظوم و گاه در قالب عبارات تجربی که این تجربیات را داده‌های علمی نیز تایید و تصدیق می‌کنند، بیان می‌شوند. ضرب‌المثل در واقع زنجیره‌ای است از واژه‌هایی که چگونگی شکل‌گیری آن کمتر با قواعد نحوی یا معنایی قابل توضیح است (anthropology.ir). 

با این وصف در باشگاه ضرب‌المثل امروز به بیان ریشه ضرب‌المثل «از کوره در رفتن» می‌پردازیم. ضرب‌المثلی که معمولا در زمانی به کار می‌رود که فردی سخت عصبانی و خشمگین می‌شود و شاید حرکتی را انجام بدهد که به دور از عقل و منطق باشد. شاید در این مواقع فریادهای از روی عصبانیت آن فرد و رفتارهای او به شکلی باشد که این ضرب‌المثل با آن‌ها همخوانی داشته باشد. 

حال باید دید ریشه این ضرب لمثل چه چیزی است؟

می‌گویند که ...

در کوره آهنگری آهن را تا جایی حرارت می‌دهند که ذوب شود و از آن آهن مذاب برای ساختن ابزار و وسایل زندگی استفاده می‌کنند.

طبیعی است که از آن ابتدا آهن سرد را در کوره با حرارت بالا نمی‌اندازند. بلکه درجه حرارت کوره آهنگری را به آرامی بالا می‌برند تا آهن هم به تدریج گداخته شود. علت هم این است که آهن این خاصیت را دارد که اگر در معرض گرما و حرارت بالا قرار بگیرد، سخت گداخته می‌شود و با صدای مهیبی منفجر می‌شود و از «کوره در می‌روند» به این معنا که از کوره به بیرون پرتاب می‌شوند.

از همین روست که برای افرادی که عصبی‌مزاج هستند و در برابر برخی اتفاقات چنان خشمگین می‌شود که از حد تعادل خارج می‌شوند و شاید دست به اعمال غیرمنتظره هم بزنند. 

اصطلاح «از کوره در رفتن» در مورد افراد تندخو و خشمگین که قدرت و توانایی کنترل اعصاب خود را ندارند به کار می‌رود. 

گزارش از: مریم محمدی

انتهای پیام/