منوچهر هادی کارگردان سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص همکاری با فیلم «من سالوادور نیستم» گفت: همان طور که می‌دانید فیلمنامه از رضا مقصودی است. دو سالی از گرفتن پروانه ساخت آن می‌گذشت. در مورد موضوع فکر شده بود و ایده‌های خوبی را در آن لحاظ کرده بودند. من فقط به عنوان کارگردان در این کار با آن‌ها همکاری کردم.

وی در خصوص انتخاب این اثر سینمایی برای کارگردانی بیان کرد: با توجه به احتیاج به فیلم تجاری و پول اعلام همکاری کردم، البته نه از جنسی که رایج شده و ساخته و دیده می‌شود، قطعاً نگاه منوچهر هادی در این فیلم وجود دارد و تغییراتی در فیلمنامه ایجاد شده که بخشی از آن به خاطر جغرافیا و بخشی به خاطر نگاه شخصی من بوده که نشان می‌دهد نگاه من قطعاً در کار وجود دارد اما در تبعیت از این ژانر و در راستای آن.

وی ادامه داد: این فیلم را در راستای فیلم‌های «زندگی جای دیگری است» و «یکی می‌خواد باهات حرف بزنه» نساختم، بلکه از فرمول و فاکتورهای مخصوص همین فیلم در جهت ساخت آن استفاده کردیم.

هادی در خصوص استفاده از رضا عطاران در فیلم «من سالوادور نیستم» و اصرار بر این قضیه اظهار داشت: در ابتدا باید بگویم که به صرف فروش، عطاران را انتخاب نکردم و این که شاید بدانید اگر کارگردانی را بلد نباشم و اگر نتوانم فیلمنامه خوبی بنویسم اما استاد انتخاب بازیگرم و در انتخاب بازیگر و تشخیص بازی درست و نادرست تا حدودی مدعیم، به این خاطر آن نقشی بود که باید عطاران بازی می‌کرد و من انتخاب کردم.

وی همچنین ادامه داد: نه این که کسی نتواند نقش عطاران را بازی کند، تمام بازیگران ایران توانایی این موضوع را دارند اما این نقش مختص رضا عطاران بود و از طرفی زمانی که شما به عنوان فیلمساز هنری و فیلمسازی که کار اجتماعی می‌کند به کار طنز و گیشه ورود پیدا می‌کنید، اگر موفق نشوید، از دو طرف لطمه خواهید خورد، چون زمانی که گیشه برای شما در اولویت قرار می‌گیرد، باید فاکتورهای کار گیشه را به طور جدی در آن لحاظ کرد و در این فیلم تنها یک نفر بود که با المان‌های فکری من همسویی داشت و آن هم عطاران بود، پس با این تفاسیر چرا باید دنبال بازیگر دیگری می‌رفتیم؟

هادی در خصوص این که آیا «من سالوادور نیستم» می‌تواند با توجه به متفاوت بودن موضوع و لوکیشن و... چیزی به سینمای ایران اضافه کند یا نه، اظهار داشت: من زیاد نیامدم با این فیلم حرف بزرگی بزنم اما «من سالوادور نیستم» بسیار فیلم انسانی و شریفی است، شاید حرف‌ها و لحظاتی در این فیلم باشد که در جاهای دیگری هم شنیده باشید اما به این شکلی که در این فیلم می‌بینید بیان نشده است.

وی افزود: مهم‌ترین موضوع برای من در ساخت این فیلم بازگو نشدن فقر و بدبختی و مشکلات خانواده‌هایی است که به برزیل می‌روند و این مطالب مختص ما ایرانی‌هاست و نباید جایی بازگو شود، به خصوص در یک فیلم، فیلمی که قرار است در کشور دیگری مانند برزیل نیز اکران شود.

هادی افزود: هدف دیگر من از ساخت آن حفظ شأن مردم و دولت ایران و برزیل و جلوگیری از سوءاستفاده‌گری برخی افراد که وقتی به خارج از کشور می‌روند با بیان برخی موقعیت‌ها و مصائب می‌خواهند نگاه ویژه‌ای را به ایرانیان معطوف کنند و از این طریق شأن ما را زیر سوال ببرند.

هادی عنوان کرد: «من سالوادور نیستم» قصه و ساختار مشخصی را می‌طلبید و من سعی کردم برای ساخت آن از قواعد مخصوص خودش استفاده کنم. حالا تا چه حد موفق بوده با دیدن آن مشخص می‌شود.

وی با بیان این که «من سالوادور نیستم» برای همه قشر جامعه و ترجیحاً 18-17 سال به بالا ساخته شده، اظهار داشت: فیلمی نیست که اگر بچه‌ای برای دیدن آن به سالن سینما بیاید، متوجه موضوع و داستان آن نشود، ما با فیلمی بسیار خوش رنگ و لعاب، صادق و شریف طرف هستیم که باید آن را دید.

هادی در خصوص دغدغه و مشکلات و کمبود سینمای ایران به عنوان کارگردانی که سینما را به خوبی می‌شناسد، بیان کرد: مگر غیر از مشکل و کمبود چیزی در این سینما وجود دارد؟ در یک مقطع زمانی فیلمنامه خود را به دفاتر تهیه‌کنندگان می‌بردیم یا به توافق می‌رسیدیم و یا این که همکاری شکل نمی‌گرفت، اما در حال حاضر منِ نوعی به عنوان کارگردان فیلمنامه در دست پیش آن‌ها که مراجعه می‌کنیم با وجود این که فیلمنامه نظر آن‌ها را جلب می‌کند اما با این جمله مواجه می‌شویم که فلانی پول چی داری؟ یعنی من باید همراه با فیلمنامه سرمایه را نیز با خودم به دفاتر آن‌ها ببرم! جای این سوال خالی است که اگر قرار است هم فیلمنامه خوب و هم سرمایه داشته باشم پس تهیه کننده چه نقشی در این مقوله دارد؟!

هادی افزود: با همه تفاسیر تهیه کننده‌ها نیز مقصر نیستند چون شرایط اقتصادی به نحوی است که آن‌ها بعد از ساخت یک یا دو فیلم قرار نیست خود را برای ساخت فیلم بعدی به فلاکت و کارتن‌خوابی بیندازند. چون در این آشفته‌بازار رسالتی به انجام این کار ندارد، در نتیجه بقیه پولش را در زمینه خرید و فروش ملک خرج می‌کند کاری که اکثر تهیه کنندگان ما در حال انجام دادن آن هستند و من به آن‌ها حق می‌دهم.

کارگردان فیلم «زندگی جای دیگری است» اضافه کرد: تهیه کنندگان ما در بخش خصوصی تا کی باید فیلم مستقل بسازند و حتی آنونس در جهت تبلیغ به آن‌ها تعلق نگیرد و به راحتی فیلم‌شان توقیف شود و هیچ گونه حمایتی در قبال آن‌ها صورت نگیرد؟ قبلاً فارابی و بانک‌ها وام می‌دادند و حمایت‌ها خوبی صورت می‌گرفت که دیگر از آن‌ها خبری نیست. پس تهیه‌کننده دیگر موظف نیست برای تفکر منِ نوعی سرمایه‌گذاری کند.

وی ادامه داد: پا پس کشیدن تهیه‌کنندگان مستقل از سینما به دلایل ذکر شده کار را برای منِ کارگردان نیز سخت می‌کند و به طور قطع روی روند رو به پیشرفت سینما تأثیرات منفی خواهد گذاشت.

انتهای پیام/