به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان؛ دکتر رضا سلمان روغنی متخصص مغز و اعصاب با اشاره به بیماری دیستروفی عضلانی گفت: دیستروفی عضلانی نام گروهی از بیماری‌ها است(حدود 9 بیماری) که مشخصه مشترک آن‌ها ضعیف شدن فیبرهای عضلات بدن است. در این بیماری هم عضلات ارادی اندام‌ها و هم عضلات غیرارادی مانند عضله قلب یا روده‌ها ممکن است، ضعیف شوند. این بیماری‌ها ارثی هستند و از والدین به فرزند منتقل می‌شوند.

شایع‌ترین نوع این بیماری‌ها، بیماری دوشِن و بِکِر می‌باشد، هر دو این بیماری‌ها تقریباً همیشه در پسران اتفاق می‌افتد و ژن آن معمولاً از مادری که ژن بیماری را به همراه دارد ولی فاقد علامت است به پسر منتقل می‌شود. در این بیماری عضلات به دلیل التهاب از بین می‌روند و به بافت چربی تبدیل می‌گردند.

وی در ادامه گفت: این بیماری عمدتاً عضلات محوری بدن و عضلات نزدیک به گِردِل‌ها نزدیک به باسن و ران و همچنین عضلات نزدیک به شانه را درگیر می‌کند. بیش‌ترین اختلال در این بیماری مربوط به بلند شدن و نشستن بیمار خواهد بود. اغلب بیماران هایپرلودوس یا افزایش بیش از حد قوس کمر پیدا می‌کنند، و این بدین دلیل است که به هنگام راه رفتن بتوانند وزن خودشان را حمایت کنند و مرکز ثقل را بر روی مفصل لگن به منظور جلوتر بودن مرکز ثقل از بدن، می‌اندازند. چنانچه مرکز ثقل جلوتر باشد، طبیعتاً عضلات ضعیف نمی‌توانند وزن را کنترل کنند، به همین دلیل این بیماران اغلب هایپرلودوس یا افزایش قوس کمر دارند و به هنگام نشستن، برخاستن و راه رفتن دچار مشکل می‌شوند.

دکتر سلمان روغنی اضافه کرد: گاهی در مواقع پیشرفت بیماری، بیمار بسیار دچار مشکل می‌شود و حتی نمی‌تواند موهای خود را شانه کند و دستانش خسته شده و قادر به انجام این کار نیست. چندین تست تشخیصی وجود دارد که عبارتند از: اول، نمونه خون است که در آن آنزیم‌های مربوط به تخریب سیستم عضلانی افزایش پیدا می‌کند. دومین راه نیز این است که سیستم عصب و عضله می‌تواند در تشخیص این بیماری کمک کنند.

راه سوم برای تشخیص نوع آن، امکان نیاز به بیوبسی یا نمونه گیری عضلانی است، بدین منظور که متوجه شوند که عضله آسیب ‌دیده یا عصب مشکل‌دار شده است.

در نهایت راه چهارم، آزمایش ژنتیک است که می‌تواند مشخص کند که کدام ژن درگیر بوده و اینکه آیا میزان انتقال آن از مادر یا پدر به فرزند زیاد و یا کم است.

این متخصص بیان کرد: مشاوره‌ی ژنتیک می‌تواند بدین امر کمک کند که آیا در آینده برای فرزندان بعدی نیز می‌تواند این مشکل به وجود بیاید و یا خیر و یا این‌که این کودکان اگر بخواهند در آینده تشکیل زندگی دهند و دارای فرزند شوند، فرزندان آن‌ها دچار مشکل می‌شوند یا خیر.

دکتر سلمان روغنی در خصوص درمان این بیماران گفت: درمان 100درصد و قطعی فعلاً برای آن‌ها وجود ندارد. یکسری داروها باعث کم شدن رادیکال‌های آزاد یا به عبارتی کم شدن اکسیداسیون در بدن می‌شوند و به درمان کمک می‌کنند، مانند: ویتامین‌های گروه D ، یک سری آنتی اکسیدان‌های دیگر، میوه‌ها و سبزیجات تازه. 

وی افزود: این بیماران باید فعالیت خود را به صورت کنترل شده انجام دهند زیرا فعالیت بیش از حد و ورزش‌های سنگین باعث بدتر شدن بیماری می‌گردد، البته عدم فعالیت و ورزش نیز باعث خشک شدن عضلات و مشکل‌دار شدن این نوع بیماران می‌گردد.

دکتر سلمان روغنی در پایان گفت: توان‌بخشی که در مورد این بیماران کاربرد دارد عمدتاً به تقویت کنترل شده و ملایم عضلات مربوط خواهد شد تا این بیماران بتوانند به زندگی خود ادامه دهند. این بیماری در نوع خفیف خود، تهدید کننده حیات نیست اما در موارد شدید عضلات سیستم تنفسی نیز درگیر می‌شوند و یا این‌که در آن‌ها عضلات به حدی تحلیل می‌رود که بیمار دچار افتادگی می‌شود و دچار زخم بستر می‌گردد. عفونت زخم و یا عفونت سیستم تنفسی برای زندگی این بیماران می‌تواند خطرناک باشد.

گزارش از الهام فیاض‌فر

انتهای پیام/