طبیعتی دیگر به نام کودک و نوجوان
باید با اندیشه و زبانی کودکانه به فرزندان آموزش دهیم که آنها همان طبیعت هستند.
مجتبی رحماندوست نماینده مجلس شورای اسلامی در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ از تناسب فطرت کودک و نوجوان و با طبیعت گفت: کودک و نوجوان از آن حیث که وجودشان با طبیعت همخونی دارد بنابراین نسبت به بزرگسالان به طبیعت نزدیک‌ترند. وقتی شخصی از دوره کودکی و نوجوانی خود دور می‌شود و وجودیت آن به مرور سیاه و کدر شده و از طبیعت فاصله می‌گیرد.
بنابراین وقتی کودک مدافع طبیعت شود مانند همجنسی است که از همجنس خود دفاع کرده است و حرفش از آنرو بیشتر به دل می‌نشیند و از یک پدیده پاک مشابه خودش دفاع می‌کند.
ما باید بتوانیم به طور مستقیم و غیر مستقیم از طریق صدا و سیما، کتاب‌های درسی، قصه، شعر، تصویر و... کودکانمان را نسبت به کوچه و محله و محیط اطراف، کوه، دشت و... حساس کنیم طوری که لکه سیاه به وجود خودش نشسته است و به او بیاموزیم دفاع از خود همان دفاع از طبیعت است.
رحماندوست خاطرنشان کرد: به طور طبیعی چون بزرگتر‌ها احساس‌شان به طبیعت نسبت به کودکان کمتراست و چون به فرزندان خود تعلق روحی، دلبستگی و علاقه به خوشبختی بیشتری دارند و به حرف‌ها و خواسته‌هایشان نیز دل می‌دهند و از این بزرگسالان را نسبت به نقطه سیاه موجود در طبیعت حساس می‌کنند و زمانی که کودک پیشنهاد زدودن این لکه را می‌دهد فرد بزرگسال آن را بهتر می‌پذیرد.
وی افزود: به عقیده من باید با روش‌های که متناسب با روحیه کودک و نوجوان که در دنیا شناخته شده است در صدد این امر برائیم و کودک را به طبیعت تشبیه کنیم، این در واقع یک همانی است، یعنی کودک همان طبیعت و طبیعت همان کودک است. این آموزش را باید توسط اندیشه و زبانی کودکانه به آنها انتقال بدهیم و این حس را در او ایجاد کنیم که طبیعت خود اوست.
انتهای پیام/
