به گزارش خبرنگار سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان ؛با نگاهی به رویکرد دستگاه سیاست خارجی ایران می‌توان دریافت که بخش بزرگی از انرژی و زمان آن مصروف مدیریت روابط با سایر کشورها بوده و پرواضح است که در این میان؛ تعامل و رابطه دو سویه با قدرت‌های بزرگ باید از اولویت ویژه‌ای برخوردار باشد.


ایران به عنوان یک قدرت در منطقه خاورمیانه که به لحاظ انباشت منابع و ذخایر طبیعی از بکرترین نقاط جغرافیایی در دنیاست این توانایی را دارد که با قدرت بازدارندگی خود ثبات و امنیت را در این نقطه از جهان به ارمغان آورد.
 
با ظهور قدرت چین به عنوان یک  کشور توسعه یافته در قاره آسیا که دارای نقاط اشتراک گسترده‌ای با ایران می‌باشد؛ سابقه دیرینه روابط- نزدیکی فرهنگی و جغرافیایی-همسویی در تفکرات استکبارستیزی و استقلال؛ بستر وظرفیت مناسبی را برای روابط خارجی بین این دو کشور فراهم آورده است.
 
بنابراین وجود یک کشور قدرتمند در قاره کهن می‌تواند توازن قدرت را به سود ایران در منطقه برهم زند جدای از اینکه چین بزرگترین بدهکار نفتی به ایران است اما حمایت دولت چین از ایران در حوزه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی و به خصوص نقش اخیر آنها در مذاکرات و توافق هسته‌ای ایران از نقاط روشن در سیاست خارجی دو جانبه است.
 
از این رو به نظر می‌رسد پس از عبور از مارتن هسته‌ای ایران که امید است در نهایت به فروپاشی نقشه‌های خصمانه، کینه جویانه  و مداخله گرایانه اسرائیل و بدخواهان جمهوری اسلامی منجر شود؛ به زودی شاهد پیروزی ایران و چین در صحنه بین‌الملل خواهیم بود.
 
ذکر این نکته لازم است که بدانیم سیاست‌های کاخ سفید با پیوند روزافزون تهران و پکن به چالش جدی کشیده خواهد شد چرا که با حضور دو قدرت ایران و چین در سازمان ملل متحد و عرصه جهانی تمامی منویات ایالت متحده محقق نخواهد شد.
 
 
انتهای پیام/