چهره زن در نقاشی ذات آنها را فاش می‌کند
معمولاً به کار بردن چهره زن در نقاشی‌های ایرانی نشانگر ذات آنها است.
امیررضا فقیهی نگارگر در گفتگو با خبرنگار حوزه تجسمی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص نقش زن در نگارگری ایران گفت: زن موضوعی است که در ادبیات و هنر همیشه مورد توجه و اهمیت خاصی قرار گرفته است.
وی بیان کرد: هنر نگارگری بطور کلی با ادب و هنر ایرانی آمیخته است و اصولاً زن در نقاشی‌ها نماد پاکی، آفرینش، برکت و معصومیت محسوب می‌شود.
این نگارگر تصریح کرد: بیشترین توجه نگارگران به چهره زن، نیت پاک آن است. این موضوع در هنرهای تجسمی ایران از دیرباز تا کنون مورد توجه هنرمندان دوره‌های مختلف از جمله دوره معاصر قرار گرفته است. اساطیر و افسانه‌ها نیز در مقوله هنر، نقش ارزنده‌ای ایفا کرده‌اند. برای مثال: داستانهای تخیلی و عشق، شاید از واقعیت به دور باشند، ولی جنبه حساسی پیدا می کند.
فقیهی ادامه داد: در واقع به طور کلی این ذات و بینش هنر نگارگری و هنرمندانی که در این عرصه کار می‌کنند معنی‌گرا است. به طور کلی این هنر حالت روحانی و عرفانی دارد و همه آن چیزهایی که در نگارگری نگاشته می‌شود و هنرمندان کار می‌کنند در این اصول گنجانده شده است.
وی اظهار داشت: در این سبک از هنر، نگارگرهای سنتی ما چهره زن یا مرد را بدون در نظر گرفتن جزئیات و ظواهر به نقش درمی‌آورند. اما در نگارگری قدیم زن و مرد اختلافشان کم دیده می‌شده و تنها اختلافی که داشته‌اند تغییرات خیلی جزئی در چهره‌هایشان بوده است.
فقیهی در پایان افزود: معمولاً چهره زن‌ها به نماد ذاتشان است و در این نوع هنر چهره زیاد اهمیتی برای نگارگر ندارد. درواقع این ذات زن است که در نقاشی خودنمایی می‌کند.
انتهای پیام/
