حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ انگار دوباره از پس کوچه پس کوچه قصه های یخ زده ،صداهایی به گوش می رسد، زمزمه هایی که گویا کم کم دلمان را گرم می کند وبه نوعی بوران ماتم را از شهر بیرون می راند. شلوغی،همهمه و شاید حتی بتوان گفت لبخندهایی از اطراف  به چشمانمان می خورد که بسی جای تمجید دارد بطوریکه حتی  از تازه جان گرفتن آن ساختمان قدمت دار در دل شهر هم نمی توان به راحتی گذشت چه برسد به  فراخوان هایی که  از گوشه و کنار شهر تئاتری ها  خود نمایی می کند، تا هر سال بسیاری از هنرمندان و دانشجویان مستعدی که  در این عرصه انتظارش را می کشند به شرکت درآن دست پیداکنند. بله،" سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر " که دلگرمی بسیاری از هنرمندان شهرستانی و پایتخت است.

این رقم به خودی خود نمایانگر 34 بار دیدن تجربه آثار هنرمندانی  است که با همت و تلاش مضاعف در این دوره ها شرکت کرده اند که حال ممکن است رهسپار موفقیت های بعدی شده باشد یا نقطه ای برای شکست.

هر سال سعی بر برطرف کردن عیوب  و یا تشدید نقاط قوت بوده است ، اما بسیاری از هنرمندان هستند که همچنان نگاه بدبینانه خود را حفظ کرده اند و دیگر امیدی به بهبود اوضاع ندارند. البته می توان با شرایطی که در سال های گذشته رویداده است حق را به  آنها داد .بدقولی هایی که خستگی را بر تنشان گذاشت .

شاید بتوان گفت: یکی از نقاط ضعف این جشنواره تغییر هرساله  دبیران است زیرا که هر کدام از آنها یک سیاست و تدبیر جدیدی را برای خود پیش می گیرند و به راه خود ادامه می دهند. طبیعتا این مسئله می تواند مشکلاتی را بوجود آورد و در دل هنرمندان ترسی را راه دهد که امسال دبیر جدید چه سازو ضربی خواهد زد!؟ و با پایان آن تا سال آتی چه کابوسی را طی 365 روز خواهند گذراند؟!

از طرفی زمانی به افتتاح جشنواره فجر نمانده که هنوز به گفته های مدیرکل هنرهای نمایشی بودجه آن مشخص نشده است . اما وی بر این باور است که جشنواره فجر امسال با مشکل بودجه مواجه نخواهد شد و به زودی آن را اعلام می کند ،ولی چه وقت ...؟! خدا عالم است !

البته باید این را متذکر شویم که سال گذشته هیچ چیز مشخص نبود و همه مسائل  نقش یک علامت سوال را داشت  ،برای همین این پرسش در ذهنمان نقش می بندد که نکند باز جشنواره دچار بی برنامه گی هایش شود و امید جمعی را نا امید کند!

انگار یکی از نقطه های قوت نما جشنواره امسال افزایش ظرفیت شرکت کنندگان در قسمت مرور است که توانسته دل هنرمندانش را بدست بیاورد و یک اتفاق خوبی را برای آنها رقم بزند. امامگر نباید جشنواره مختص آثار بکری باشد تا جایی برای رشد آنها تلقی شود؟! آثاری که به قول خود کارگردان ها یکبار آزمون و خطاهارا پشت سر گذاشته اند دیگر چرا باید ارزیابی شوند و تازه ظرفیت بیشتری را بگیرند تا بستر سازی موقعیت های جدید برای دیگران از بین برود؟ اینگونه برای آنها چه انگیزه ای می ماند وقتی در قیاس با بخش های دیگر رقم چشمگیری به چشم ها می خورد؟ پس این به خودی خود یک نقطه ضعف بزرگی تلقی می شود و حتی به جای خوشحالی می بایست ناراحت بودو مسئولان درصدد جلوگیری از آن برآیند هرچند آب ریخته را نمیشه جمع کرد اما می شود درس عبرتی بود برای سال های آینده!

تماشاخانه های خصوصی مدتی است که نقل مجالس شده و صحبت های بسیاری مبنی بر درست بودن و نبودن آنها زده شده است ، اما حال همین تماشاخانه ها  در جشنواره تئاترفجر  به سالن های خصوصی پیوند خورده اند و امسال میزبان آثار هنرمندان منتخب خواهند شد. این ضرب المثلی که می گوید " گهی زین به پشت گهی پشت به زین" اینجاست که می تواند کار ساز باشد و برای محکم کاری هم مثال" هیچگاه در روی یک پاشنه نمی چرخد را" گفت.  شاید این تصمیم باعث شود تا تماشاخانه های خصوصی هم بتوانند خودی نشان دهند و راه تازه ای برایشان بوجود آید و به قول بزرگان سبب خیر شود اما این را نباید از یاد ببریم که همه چیز در انتها مشخص می شود زیراکه هیچ چیز ماندنی نیست و باید دید بعد از جشنواره این تعامل ها ادامه پیدا می کند یا باز به دست فراموشی سپرده می شوند و به قهقهرا می روند!

در قیاس با سال گذشته که انگار برای هیچکسی وجود جشنواره و برپایی آن اهمیت نداشت  و یا حتی دبیر فجر تا لحظات آخر  مشخص  نبود، امسال این اتفاقات نیفتاد و مسیر طبیعی خودش را طی کرد. رویدادهایی که باعث می شد تا دانشجویان تازه کار دلسرد شوند و نا امید به جایگاه خود بازگردند بخصوص متقاضیانی که از شهرهای دیگر، که با چه امیدی می آمدند اما آرزوهایشان نقش بر آب می شد. 

از طرفی جمعی از فعالان این عرصه  که دلیل ضعف جشنواره ها را تعویض هر ساله دبیرها  یا عملکرد ناصحیح آنها می دانستند، امسال بر خلاف سال های گذشته گویا دیدگاه های بهتری پیداکرده اند و با توجه به عملکرد سعید اسدی دبیر سال جاری در خصوص تئاتر مولوی بر این باورند که نظاره گر چشم اندازهای روشنی خواهند بود .با این تفاسیر باید تا پایان جشنواره صبر کرد تا ببینیم با این نقاط ضعف چه توشه ای را برای خود جمع می کنند و بازخورد آن چه خواهد بود.

یادداشت از نیلوفر جوانشیر

انتهای پیام/