میزان بروز سرطان در ایران پایین‌تر از متوسط جهانی است
رئیس اداره سرطان وزارت بهداشت گفت: میزان بروز استاندارد شده سنی در مردان و زنان ایرانی به ترتیب ۱۳۴ و ۱۲۸ بوده در حالی که متوسط جهانی آن به ترتیب ۲۰۵ و ۱۶۵ است.
دکتر علی مطلق رئیس اداره مبارزه با سرطان وزارت بهداشت در گفتگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان با اشاره به اینکه اگر کشورها را از نظر ASR به ۵ دسته و به ترتیب نزولی طبقه بندی کنیم، ایران در رده ۴ قرار می‌گیرد، اظهار داشت: در عین حال میزان بروز استاندارد شده سنی در مردان و زنان ایرانی به ترتیب ۱۳۴ و ۱۲۸ بوده در حالی که متوسط جهانی آن به ترتیب ۲۰۵ و ۱۶۵ است.
وی افزود: سازمان جهانی بهداشت پیش بینی می‌کند که بروز خام سرطان از ۱۴ میلیون در سال ۲۰۱۲ به ۲۷ میلیون در سال ۲۰۳۰ خواهد رسید که ۷۰ درصد از این افزایش در کشورهای در حال توسعه خواهد بود که ایران هم در زمره این کشورهاست.
وی ادامه داد: اما اینکه دقیقا شیب رشد در ایران در مقایسه با متوسط جهانی چه خواهدبود، چنین مقایسه‌ای را در دست نداریم.
وی در پاسخ به این سوال که میزان بروز کدام یک از سرطان‌ها در ایران بالاست، بیان داشت: اگر سرطان‌های پوستی را کنار بگذاریم، سرطان‌های با بیشترین بروز در دو جنس پستان، معده و روده بزرگ هستند و به تفکیک جنسیت نیز سرطان‌های با بیشترین بروز در مردان ایرانی معده، مثانه، پروستات و در زنان ایرانی پستان، روده بزرگ و معده است.
سالیانه ۸۵ هزار نفر در ایران به سرطان مبتلا می‌شوند
رئیس اداره مبارزه با سرطان وزارت بهداشت با بیان اینکه از میان ۸۵ هزار نفری که سالانه به سرطان (البته به جز سرطان‌های پوستی) مبتلا می‌شوند ۴۵ هزار نفر مرد و ۴۰ هزار نفر زن هستند؛ اذعان داشت: افزایش امید به زندگی و تعدادسالمندان، تغییر در شیوه زندگی و عوامل محیطی سه دلیل عمده برای افزایش بروز سرطان در ایران است.
وی افزود: افزایش آگاهی مردم درباره عوامل خطر سرطان و ترویج فرهنگ خودمراقبتی، ایفای نقش سیاستگذار خارج از حوزه سلامت و ایفای نقش سیاستگذار حوزه سلامت، سه راهبرد مهم برای پیشگیری از سرطان محسوب می‌شوند.
آنکولوژیست و عضوهیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی مهم‌ترین اقدام برای بهبود بقای بیماران مبتلا به سرطان را شناسایی بیماران علامت دار در مراحل اولیه دانست و گفت: به این اقدام تشخیص زودهنگام گفته می‌شود و این مهم با غربالگری که انجام اقداماتی برای تشخیص بیماری در افراد بی‌علامت است، تفاوت دارد.
وی ادامه داد: مهم‌تر از غربالگری، تشخیص زودهنگام افراد با علایم مشکوک و ارجاع به موقع آن‌ها به سطوح بالا‌تر مراقبت است که از بین چهار فعالیت پیشگری، تشخیص زودهنگام، تشخیص و درمان و مراقبت‌های حمایتی و تسکینی، عمده فعالیت‌های ما برای بهبود پیش آگهی، بیشتر در حوزه تشخیص و درمان بوده است.
مطلق در پاسخ به این سوال که آیا تشکیلاتی در جهت مراقبت‌های حمایتی از بیماران مبتلا به سرطان از سوی وزارت بهداشت ایجاد شده است و بطور کل حامی بیماران مبتلا به سرطان در ایران کدام نهاد است؛ خاطرنشان کرد: در سالهای نه چندان دور «سازمان ملی مبارزه با سرطان» داشتیم که زیر نظر وزارت بهداشت اداره می‌شد اما بنا به مقتضیات زمان تبدیل به اداره‌ای در زیر مجموعه وزارت بهداشت شد.
وی خاطرنشان کرد: از آنجایی که فرآیند سیاستگذاری، نظارت و اجرای برنامه ملی کنترل سرطان در همه ابعاد آن (از پیشگیری تا درمان، حمایت بیماران و...) کاری بسیار سخت و پیچیده است، نیازمند عزم سیاستگذار سلامت برای ایجاد انستیتو یا مرکز ملی سرطان با اهداف گفته شده هستیم.
انتهای پیام/
