به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سید سعید‌ موسوی متولد 5 خرداد 1342، در شهر خرمشهر متولد شد. وی دارای لیسانس زبان و ادبیات فرانسه است.

موسوی هم‌اکنون در مشهد مشغول به تدریس داستانی است. هم‌چنین مسئولیت جلسه عصر «یکشنبه، با قصه» که مربوط به اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی است را بر عهده دارد. از آثار او می‌توان به بازگشت از تاریکی، سه آرزو، شیوا کتاب پشت دیوار‌های شهر، عکس شیشه‌ای و... اشاره کرد.

آقای موسوی در ابتدا برایمان بگوئید چه چیزی تخیل شما را برای نوشتن تحریک می‌کند؟
اتفاقات مختلفی به من حس نوشتن می‌دهد. مثل هوای ابری، صبح زود و طلوع آفتاب، بعد از یک صبحانه خوب در یک هوای خوب، گاهی قدم زدن در یک خیابان خلوت، و گاه یک گپ دوستانه و...  اما در اکثر مواقع در صبح‌های زود انرژی و انگیزه بیشتری برای نوشتن دارم.

از نظر شما نویسندگی انسان خاصی می‌خواهد یا هر کسی می‌تواند وارد عرصه نویسندگی شود؟
من معتقدم هر کسی نمی‌تواند نویسنده باشد، نوشتن یک استعداد ذاتی است که خداوند در وجود هر کسی قرار می‌دهد. ولیکن اگر کسی استعداد آن را دارد می‌تواند با علم و تکنیک خودش را به ثمر برساند ولی کسی که ظرفیتی برای نوشتن نداشته باشد حتی با آموزش علم و تکنیک هم نمی‌تواند اثر خوبی خلق کند.

ویژگی‌های بارز یک نویسنده چیست؟
نویسنده یک زندگی‌ خاص دارد یعنی زندگی‌اش با زندگی انسان‌های معمولی متفاوت است و این به خاطر نگاه متفاوتی است که به پیرامون و طبیعت و نوع ارتباطش با موجودات اطرافش دارد. نویسنده دقت و یک نگاه ویژه به اطراف خود دارد.

چه چیزی باعث می‌شود نوقلمان آثار قوی‌تری خلق کنند؟
آن‌ها باید با کتاب ملموس باشند. صبح، ظهر، شب نباید به صرف غذا باشد بلکه باید به صرف کتاب باشد، و با کتابخوانی مغور شوند و با کتاب انس بگیرند علاوه بر این نوشته‌هایش را مورد بحث  و نظارت و کارگاه‌ها قرار بدهد تنها برای اینکه بداند با نوشته‌هایش در چه جایی ایستاده است.

برگ برنده یا نقطه عطف داستان‌نویسی چه چیزی می‌تواند باشد؟
نگاه شفاف و واقع‌گرایانه به پیرامون، خلوص و پاکی، نیز دوری از آلوده شدن به مسائل حاشیه‌ای برگ برنده داستان‌نویسی است.

توصیه شما به علاقه‌مندان نویسندگی چیست؟
توصیه می‌کنم خوب بخوانند و همیشه و همه‌جا در حال نوشتن باشند و سعی کنند تصاویر خوبی از طبیعت موجودات،‌ روابط، انسان‌ها، سفر و... در نوشته‌هایشان خلق کنند و تا می‌توانند در این مسیر از پیشکسوتان تجربه کسب کنند.

آقای موسوی آینده ادبیات کشورمان را چطور پیش‌بینی می‌کنید؟
اگر با سرمایه‌داری و توجه به دادش برسیم آینده خوب خواهد داشت ولی اگر توجهی نکنیم این موضوع ادامه خواهد داشت و این شرایط در شأن ادبیات ایران نیست. هدف نهایی ادبیات ما خلق شعر و داستان یعنی تربیت شاعر و نویسنده که در مدارس و دانشگاه‌ها این اتفاق نمی‌افتد.

در حال حاضر کتابی در دست نگارش دارید؟
دو، سه سوژه دارم که به آن‌ها فکر می‌کنم.
 
آخرین کتابی از شما به چاپ رسید چه کتابی بود؟
کتاب «عکس شیشه‌ای» که توسط انتشارات سوره مهر به چاپ رسید.


گفتگو از اکرم رضایی ثانی



انتهای پیام/