به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان  گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛
در این دیدار صمیمانه،  سید حسن هاشمی به جایگاه  رفیع شهیدان انقلاب اسلامی اشاره کرد و گفت: استاد نجات اللهی به عنوان اولین استاد شهید  راه انقلاب اسلامی، افتخار همه و بویژه جامعه  علمی و دانشگاهی کشور است .

وزیر بهداشت ضمن گرامیداشت یاد و خاطره استاد نجات اللهی به روان او و همه شهدای انقلاب اسلامی درود فرستاد و برای پدر گرامی وی آرزوی تندرستی نمود.

وی در دیدار با پدر، خواهر و برادر شهید نجاتللهی به مرور خاطرات انقلاب پرداخت و گفت: این دیدار همزمان با دهه فجر انقلاب اسلامی برای من مغتنم و فراموش نشدنی است.

پدر شهید که به دلیل کهولت سن از بیماری آلزایمر و مشکلات دندان پزشکی رنج می برد وزیر بهداشت دستور حل مشکلات وی را صادر کرد.

کامران نجات‌اللهی مشهور به استاد نجات‌اللهی یکی از استادان دانشگاه پلی‌تکنیک تهران (امیرکبیر کنونی) بود که همزمان با خیزش مردم در جریان انقلاب اسلامی در تحصن استادان و دانشجویان دانشگاه‌های تهران شرکت کرد و با حمله مأموران گارد رژیم شاهنشاهی به تجمع آنان در روز ۵ دی ماه ۱۳۵۷ به شهادت رسید.

وی ۷ مرداد سال ۱۳۳۰ در شهر بیجار متولد شد، اما به واسطه شغل پدرش، عبدالحسین نجات‌اللهی، مجبور بود تحصیلاتش را در شهرهای مختلف ادامه دهد. پس از ورود به دانشگاه و کسب مدرک کارشناسی در رشته عمران از دانشگاه علم و صنعت تهران، برای ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد وارد دانشگاه پلی‌تکنیک شد و با پایان یافتن تحصیلات دانشگاهی خود در همین دانشگاه نیز به تدریس روی آورد.

 

در دی ماه آخرین سال زندگی او، یعنی زمانی که استاد فقط ۲۷ بهار از عمر خود را پشت سر گذاشته بود، نزدیک به ۷۰ نفر از دانشگاهیان، اعم از استادان و مدرسان، برای اعتراض به ورود مأموران نظامی به دانشگاه‌ها و همچنین دستور تعطیلی این مراکز، تحصنی را شکل داده بودند که در ساختمان مرکزی وزارت علوم واقع در خیابان ویلا برپا شده بود. با حمایت اقشار دیگر از این تحصن، رژیم عوامل نظامی را به محل اجتماع و تحصن استادان دانشگاهی گسیل کرد و در حالی که استاد نجات‌اللهی در حال سخنرانی بود تیری از سلاح یک سرهنگ نظامی به سوی او شلیک شد و جانش را گرفت.

روز بعد، مراسم تشییع جنازه وی به صحنه اعتراضی دیگر تبدیل شد. هزاران تن از مردم که در صف اول آن چهره‌هایی چون آیت‌الله محمود طالقانی حضور داشتند به خیابان ریختند تا پیکر این استاد جوان شهید را به سمت بهشت زهرای تهران ببرند. نیروهای نظامی بار دیگر به این مراسم که تظاهرات اعتراضی دیگری را رقم زده بود و علاوه بر اقشار مختلفی از مردم معترض، استادان، دانشجویان و اعضای سندیکای نویسندگان و خبرنگاران هم در آن شرکت داشتند، حمله بردند و با ریختن خون تعداد زیادی از شرکت‌کنندگان، بر آمار شهدا و مجروحان افزودند. این امر باعث شد نام استاد بیش از پیش بر سر زبان‌ها افتد و به یکی از چهره‌های شاخص در جریان اعتراضات و تظاهرات علیه رژیم پهلوی تبدیل شود.

با ورود امام خمینی(ره) به میهن که آخرین پله‌های پیروزی انقلاب طی می‌شد، پیامی از مادر استاد در روزنامه اطلاعات منتشر شد که از ابراز همدردی همه شرکت‌کنندگان در مراسم سپاسگزاری کرده بود. او در پیام خود نوشته بود: «ایران بیشه شیران و مرکز دلیران است. دل هر سنگی که می‌شکافیم، قلب دلیری از ایرانیان در آن می‌بینیم. هر مشت خاکی که برمی‌داریم روح جانبازی در آن می‌نگریم... آفرین بر آن رادمردان و جوانان پرشور و غیوری که با خون سرخ خود دامان دماوند و الوند را پر از گل سرخ نمودند. درود بر روان پاک آن شهدای غرقه به خون و گلگون‌کفن که در تشییع جنازه فرزند شهیدم کامران نجات‌اللهی و در زیر رگبار مسلسل جان باختند. درود بر آن رادمردان دلیری که در دورترین نقاط ایران برای بزرگداشت شهادت استاد قهرمان و مبارز خود در جوش و خروش و تظاهرات خونین فرو رفتند و ده‌ها قربانی و صدها زخمی به جای گذاشتند. این شهیدان خفته به خون زنده و جاویدانند و بر سر خوان خدا مهمانند.

گفتنی است که پس از پیروزی انقلاب اسلامی خیابان ویلا در پاسداشت یاد استاد به اسم او نامگذاری شد. همچنین پیکر وی در قطعه ۲۴، ردیف ۳، شماره ۱۳ در بهشت زهرای تهران آرام گرفته است.
انتهای پیام