سرهنگی: ادبیات جنگ بی‌مرز است
مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری گفت: اساس نوشتن بعد از جنگ یك سنت است و ادبیات جنگ بی‌مرز است.
به گزارش حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری؛ مرتضی سرهنگی در جلسه مشترك با فعالان فرهنگی عرصه دفاع مقدس گفت: ادبیات جنگ نوشته می‌شود چون دنیا ادبیات جنگ را جوان نگه می‌دارد ولی سربازان پیر می‌شوند.
وی ادامه داد: در جنگ‌هایی كه اساس آن‌ها دفاعی و مردمی است، پیش از ورود نیروهای آموزش دیده و ارتش، حراست از مرزها توسط مردم عادی و ساكنان شهرها و روستاهای مرزی انجام می‌شود، بنابراین نوشتن از جنگ نیز باید توسط همین مردم صورت گیرد.
مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت افزود: ادبیات جنگ بی‌مرز است؛ چون انسانی و مردمی است و فرقی نمی‌كند كه جنگ در كدام جغرافیا اتفاق افتاده است، بلكه آنچه پیونددهنده جنگ‌ها است مشتركات انسانی است.
سرهنگی با بیان اینكه قیمت تمام‌شده جنگ برای خیلی از كشورهای درگیر محاسبه شده، اما برای ایران این اتفاق نیفتاده است، گفت: قیمت تمام‌شده را ادبیات درمی‌آورد و كار ادبیات همین است.
وی افزود: كار ادبیات جنگ شغل نیست بلكه شوق است و برای ثبت تاریخ شفاهی و تبدیل آن به ادبیات جنگ، ما یك شعار داریم «استقرار، استمرار و استمرار».
این چهره مطرح كشوری در عرصه تاریخ شفاهی، ادامه داد: در خوش‌بینانه‌ترین حالت، ما تا دو دهه دیگر سربازان و آن هایی را كه مستقیما در جنگ تحمیلی حضور داشتند را در اختیار خواهیم داشت و الان در طلایی‌ترین دوران برای تاریخ شفاهی هستیم، ما فرصتی نداریم.
وی ادامه داد: ما بدهكار مردان جنگ هستیم، بدهكار حسین لشكری‌ها و عباس دوران‌ها هستیم؛ بهترین بچه‌های خود را در جنگ از دست دادیم و بایستی بهترین كارها را برای آن ها انجام دهیم.
وی تاكید كرد: شاه‌كلید كار تاریخ شفاهی، مصاحبه‌گر است. وقتی ما خاطره خوب نداشته باشیم نمی‌توانیم توقع كتاب خوب، نمایشنامه خوب و فیلم خوب داشته باشیم، نمی‌گویم نیست هست اما نسبت یك به صد است؛ پس باید در این عرصه مصاحبه‌گرانی فعال، باذوق و خلاق تربیت كنیم.
سرهنگی خاطرنشان كرد: جنگ دو نوع دستور زبان دارد؛ یك دستور زبان تبلیغی است كه در عصر جنگ است و دوم دستور زبان تعقلی است و رسانه‌های ما هنوز دارد با زبان تبلیغی با مردم حرف می‌زند و این تأثیر ندارد.
انتهای پیام/
وی ادامه داد: در جنگ‌هایی كه اساس آن‌ها دفاعی و مردمی است، پیش از ورود نیروهای آموزش دیده و ارتش، حراست از مرزها توسط مردم عادی و ساكنان شهرها و روستاهای مرزی انجام می‌شود، بنابراین نوشتن از جنگ نیز باید توسط همین مردم صورت گیرد.
مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت افزود: ادبیات جنگ بی‌مرز است؛ چون انسانی و مردمی است و فرقی نمی‌كند كه جنگ در كدام جغرافیا اتفاق افتاده است، بلكه آنچه پیونددهنده جنگ‌ها است مشتركات انسانی است.
سرهنگی با بیان اینكه قیمت تمام‌شده جنگ برای خیلی از كشورهای درگیر محاسبه شده، اما برای ایران این اتفاق نیفتاده است، گفت: قیمت تمام‌شده را ادبیات درمی‌آورد و كار ادبیات همین است.
وی افزود: كار ادبیات جنگ شغل نیست بلكه شوق است و برای ثبت تاریخ شفاهی و تبدیل آن به ادبیات جنگ، ما یك شعار داریم «استقرار، استمرار و استمرار».
این چهره مطرح كشوری در عرصه تاریخ شفاهی، ادامه داد: در خوش‌بینانه‌ترین حالت، ما تا دو دهه دیگر سربازان و آن هایی را كه مستقیما در جنگ تحمیلی حضور داشتند را در اختیار خواهیم داشت و الان در طلایی‌ترین دوران برای تاریخ شفاهی هستیم، ما فرصتی نداریم.
وی ادامه داد: ما بدهكار مردان جنگ هستیم، بدهكار حسین لشكری‌ها و عباس دوران‌ها هستیم؛ بهترین بچه‌های خود را در جنگ از دست دادیم و بایستی بهترین كارها را برای آن ها انجام دهیم.
وی تاكید كرد: شاه‌كلید كار تاریخ شفاهی، مصاحبه‌گر است. وقتی ما خاطره خوب نداشته باشیم نمی‌توانیم توقع كتاب خوب، نمایشنامه خوب و فیلم خوب داشته باشیم، نمی‌گویم نیست هست اما نسبت یك به صد است؛ پس باید در این عرصه مصاحبه‌گرانی فعال، باذوق و خلاق تربیت كنیم.
سرهنگی خاطرنشان كرد: جنگ دو نوع دستور زبان دارد؛ یك دستور زبان تبلیغی است كه در عصر جنگ است و دوم دستور زبان تعقلی است و رسانه‌های ما هنوز دارد با زبان تبلیغی با مردم حرف می‌زند و این تأثیر ندارد.
انتهای پیام/
