به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان،چندی پیش مسعود باقرزاده کریمی،معاون امور تالاب های دفتر زیستگاه ها و امور مناطق سازمان حفاظت از محیط زیست در اظهاراتی عنوان داشت :با توجه به افزایش دمای هوا در فصل تابستان و تشدید خشکی تالاب جازموریان،تشکیل کمیته احیای این تالاب در دستور کار قرار گرفته است.

تامین نشدن حقابه،برداشت های بی رویه از سفره های زیرزمینی،خشکسالی های مستمر،احداث سد،از مجموعه عواملی است که طراوت این تالاب را به مرگ و خاموشی مبدل ساخته است.

تالابی که در مواقع پر آبی،پهنه ای به وسعت3 هزار و 300 کیلومتر مربع را با آب  پوشش می داد،حالا به معضلی زیست محیطی و کانونی برای انتشار گرد و غبار و ریزگرد تبدیل شده است.

معصومه ابتکار،رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست کشور نیز در بهمن ماه سال گذشته و در جلسه ای که با دستورکار احیای این تالاب و با حضور جمعی از مسئولان ذیربط برگزار شد عنوان کرد:احیای این تالاب دارای اهمیتی ویژه است که باید با نگاهی ملی به آن نگریسه شود.

*راهکار برون رفت از معضل خشکسالی جازموریان چیست؟

رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست،احیای این تالاب را مستلزم ورود مجدانه شورای عالی آب عنوان می کند.

به عقیده وی کارگروه حوزه آب تالاب جازموریان باید با لحاظ کردن تسریع زمانی زیر نظر سازمان محیط زیست تشکیل و اقدامات لازم را اجرایی و عملیاتی سازد.

بر اساس ارزیابی ها و مطالعات انجام شده،راهکار اصلی برون رفت از چالش جازموریان را باید در احیای منابع طبیعی،اصلاح الگوی کشاورزی،مهار و کنترل برداشت های بی رویه و غیر مجاز جستجو کرد و در سایه چنین اقداماتی است که می توان در مقابله با ریزگردهای این منطقه به موفقیت های تاثیرگذاری نائل شد.

تامین آب مورد نیاز این تالاب از دیگر الزاماتی است که باید نسبت به تامین آن تلاش کرد.

چندی پیش باقرزاده کریمی در گفتگویی با اشاره به موضوع فوق گفت:بازنگری در تخصیص آب و مدیریت اصولی منابع آبی و کاهش چاه ها و برداشت های بی رویه، از ضروریاتی است که بدون لحاظ کردن آن امکان احیای جازموریان محقق نخواهد شد.

*بهره گیری از ظرفیت های بومی برای احیای جازموریان

معاون امور تالاب های دفتر زیستگاه ها و امور مناطق سازمان حفاظت محیط زیست،بهره گیری از ظرفیت های بومی را از دیگر مولفه های حائز  اهمیت در مهار بحران جازموریان عنوان می کند.

آنچنان که از اظهارات مسئولان ذیربط به ذهن متبادر می شود عزم دولت برای احیای این تالاب جدی است،  اقدامات اجرایی در محل و مشارکت و بهره مندی از توانمندی های محلی و البته تامین و تخصیص اعتبارات ویژه از الزاماتی است که با تکیه بر آن می توان نسبت به بازگرداندن زندگی در این تالاب  امیدوار بود.

در پایان ذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که باید مدیریت منابع آبی به عنوان یک فرهنگ عمومی و اولویتی کلان کشوری در دستور کار قرار گیرد.

مدیریتی که در حوزه های متعدد اعم از آب شرب،آب کشاورزی و حتی مصارف صنعتی قابل بحث و تعریف خواهد بود،البته عمده خشکی تالاب ها در کشور به نارسایی در عرصه مصرف منابع آبی در حوزه کشاورزی و زراعت باز می گردد.

بهره گیری و اِعمالِ اصول صحیح آبیاری از الزاماتی است که اجرای آن در تمامی کشور و بخصوص در محدوده تالاب ها اجتناب ناپذیر به نظر می رسد،در غیر اینصورت دیری نمی پاید که جازموزیان های دیری در کشور پدیدار می شوند ،آنچنان که تاکنون نیز بسیاری از تالاب هاب کشور  به سرنوشت تلخ این آبگیر دیروزی و بیابان امروزی دچار شده اند.

انتهای پیام/