اصغر علی کرمی، مترجم در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ درباره دشوارتر بودن سرودن یا ترجمه کردن، نظر خود را این گونه بیان کرد: هر شعری که بر می‌گردد، باید در زبان دیگر هم دوباره شعر به حساب بیاید. ترجمه از این لحاظ سخت است، اما برای من چون دغدغه‌ای نمی پرورانم و دغدغه‌ام را انتخاب می کنم، ترجمه کردن راحت‌تر است. چند دفتر ترجمه دارم در حالی که شاید یک دفتر شعر بیشتر نداشته باشم.

وی در خصوص سختی برگرداندن اشعار از زبان عربی به فارسی گفت: قبانی شاعر راحتی است؛ چون بازی زبانی زیادی ندارد  و به نقل روایت‌های تک هسته ای می پردازد. خود قبانی گفته «شعرم مثل گنجشکی است که لب همه خانه‌ها می‌نشیند یا مثل نانی است که روزانه مصرف می‌شود».
 
کرمی ادامه داد: در شعر سرودن، واحد کلمه است و هر لغتی به صورت مجزا بار معنایی و آوایی خاص خود را دارند. واحد به هنگام ترجمه، جمله محسوب می‌شود و به این ترتیب ترجمه شعری مفهومی، به مراتب سهل تر از سروده‌ای با بازی‌های زبانی است.

این شاعر درباره میزان وفاداری به شعر اصلی در هنگام ترجمه، اظهار داشت: خود شعر تعیین کننده تمام این پارامترهاست. گاهی وفاداری صد درصد می شود، گاهی هم نه. با این حال در شعرهایی هم که وفاداری صد در صد است، امکان برگردانی دقیق همه لغات وجود ندارد. چون مترادف تمام کلمات در فارسی وجود ندارد؛ زبان فارسی از لحاظ دایره واژگان صغیر است، خود من بارها با کمبود لغت در این زبان مواجه می شوم. مقتضیات ترجمه باید رعایت شود و پیرامون رفتار و فرهنگ جامعه تعریف درستی داشته باشد.

علی کرمی درباره کار جدید خود اظهار داشت: در حال ترجمه مجموعه اشعار آدونیست با عنوان «ابتدای بدن، انتهای دریا» هستم که کاری مبتنی بر زبان است. ساخت سورئالیستی عجیبی دارد و فضایی بین عرفان و دغدغه‌های دنیای مدرن است. مجموعه «فصل پنجم»، سروده نزار قبانی را هم در دست ترجمه دارم که امیدوارم اواسط پاییز منتشر شود. این مجموعه بریده هایی از نامه های عاشقانه نزار مبتنی بر زیست عاشقانه و شخصی اش است. کاری بسیار عاشقانه و بی پرواست و عاشقانه ترین مجموعه ای که خودم در تمام عمرم خوانده ام.



انتهای پیام/