خرید تجهیزات نظامی مهمتر از وضعیت مردم
ایران در دهه 70 میلادی بیش از 31 درصد از بودجه کل کشور را برای خرید تسلیحات نظامی اختصاص میداد، در شرایطی که بر اساس آمار بانک جهانی 46 درصد مردم ایران زیر خط فقر بودند. اما شاه با افزایش ناگهانی قیمت نفت، به جای رسیدگی به معیشت مردم فقط بر روی خرید تجهیزات نظامی مدرن آمریکایی تمرکز میکرد.
نیکسون کیسینجر در این باره میگوید: در اوایل دهه هفتاد میلادی به دلیل اینکه قیمت نفت ایران با افزایش قابل توجه مواجه شد و سرانه ناخالص ملی ایران از تمامی کشورهای منطقه پیشی گرفت شاه به فکر خرج کردن این پولها به بهانه مدرن کردن ارتش افتاد و میلیونها دلار به آمریکا بابت خرید سلاحهای مدرن پرداخت کرد.
در چنین شرایطی ایالات متحده برای استمرار حضور خود در خاورمیانه راهی بهتر از این نمییافت که رژیم پهلوی را به عنوان ژاندارم منطقه برگزیند و بخش اعظم دلارهای نفتی را از طریق فروش سلاحهایی که برای تأمین اهداف غرب به ایران میآیند به آمریکا بازگرداند.
کارتر رییس جمهور آمریکا در این خصوص گفته: شاه ایران متحد خوب ما است و باعث صلح و ثبات منطقه است.
فروش سلاح اولویت کار آمریکا در ایران
آمریکا برای رسیدن به اهداف خود جلب نظر شاه ایران در موضوع تسلیحات نظامی را در اولویت کاری خود قرار داد و سلاحهای جدیدی را به سمت ایران روانه ساخت تا خاطر شاه را مطمئن سازد.
سایت وزارت خارجه آمریکا در گزارشی در این باره مینویسد: شاه با پیروری از فرامین آمریکایی این کار را به خوبی انجام میداد و در این راه نیز آمریکا هر آن چه که ایران میخواست را در اختیارش میگذاشت.
با ارسال تسلیحات نظامی آمریکایی به ایران شاه نیز بیاعتنا به هوش و استعداد جوانان ایرانی تمام امور مربوط به تعمیر و نگهداری این تسلیحات را به خود آمریکاییها واگذار میکند.
هوشنگ آریانپور در این باره نوشته است: چند باری به تیمسار گفتم که می توانم تسلیحات را در محل تعمیر کنم بدون اینکه بخواهیم آنها را به گوام حمل کنیم. او گفت حالا یک گزارش بنویس تا من آن را خدمت شاه ببرم و من نیز چند گزارش دادم و زملنی که پیش شاه رفته بود، شاه گفته بود که این کسی که میخواهد این کار بکند چه کسی است که تیمسار گفته بود یک افسر جوان میخواهد این کار را انجام دهد که شاه گفته بود کافی نیست، بفرستید یک متخصص از آمریکا بیاید.
جنون محمدرضا پهلوی در تهیه سلاحهای گوناگون و اعتماد کامل او به آمریکا و بیاعتمادی به توان داخلی زمینهساز ایجاد بازاری بزرگ برای آمریکا در موضوع تسلیحات نظامی شد که در این بازار ارتشبد حسن طوفانیان با سفارش مستشاران آمریکایی نقشی ویژه مییابد و مسئول خرید اقلام دفاعی برای ایران میشود.
در این زمینه شاه تصمیم میگرفت و به طوفانیان که جانشین وزیر جنگ و محرم اسرارش بود دستور میداد، نه وزارت جنگ بر روی این خریدها کنترل داشت و نه فرماندهان نیروهای هوایی و دریایی و زمینی و نه حتی ستاد فرماندهی ارتش، تنها شخص شاه، بانک مرکزی، طوفانیان، کمپانی طرف معامله و سفارت آمریکا در جریان این خریدها بودند.
سپهبد آذر برزین فرمانده نیروی هوایی وقت میگفت: قرارداد موشک هاگ را آوردند در دفتر من و ربیعی هم گفت این قرارداد باید امضا شود. گفت اگر امضا نشود 50 درصد به قیمت آن اضافه میشود. گفتم کمپانی گفته اگر امضا نکنیم 50 درصد به قیمت آن اضافه میشود و ادامه دادم اگر 100 درصد هم قیمتش افزایش یابد تا زمانی که این قرارداد مطالعه نشود نه من و نه هیچ کس دیگر امضا نخواهد کرد. او گفت اگر امضا نمیکنی بروم و از آن اتاق امضا بگیریم. این افسر خیلی وقیح بود.
خریدهای تسلیحاتی یکی پس از دیگری صورت میگرفت و رقم های درشتی در آن جابجا میشد. در یکی از گزارشهای پنتاگون در نیمه دوم سال 1973 میلادی در این زمینه آمده است: دولت ایران یک معامله تسلیحاتی بزرگ با آمریکا انجام داد که تا آن زمان بزرگترین معامله تسلیحاتی محسوب میشد.
خریدهای شاه البته محدود به تسلیحات نظامی هوایی نبود. نیروی دریایی هم از این خریدهای جنونآمیز بینصیب نبود. این نیرو که در آن مقطع بزرگترین ناوگان هاورکرافت را داشت با تصمیم شاه سفارش خرید 4 ناوشکن آمریکایی را هم به کمپانی سازنده آن داد.
قیمت این ناوشکنها در سال 1974، 120 میلیون دلار بود اما هنگامی که پهلوی دوم برای خرید اقدام میکند با وجود سپری شدن کمتر از دو سال قراردادی منعقد میشود که در آن قیمت از 120 میلیون دلار به 339 میلیون دلار میرسد تا بدین گونه کمپانیهای سیرناپذیر محمدرضا برای خرید سلاح بهره ببرند و در برابر این ولع قیمت را تا حدود سه برابر افزایش دهند.
فریدون هویدا سفیر ایران در سازمان ملل و برادر امیرعباس هویدا نخست وزیر رژیم پهلوی با ارائه آماری در کتاب خود مینویسد: از سال 1950 تا 1971 در یک دوره 21 ساله میزان خرید سلاح از آمریکا به یک میلیارد دلار نمیرسید اما از سال 1971 تا 1978 در عرض هفت سال این میزان خرید تسلیحات به 19 میلیارد دلار رسید.
با وجود تمام این آمارها اما ارتشبد فردوست رئیس دفتر ویژه اطلاعات محمدرضا شاه پهلوی معتقد است این همه آن چیزی نیست که در این زمینه منتشر شده است.
او با طرح سوالی درباره اینکه چرا آمریکاییها پس از انقلاب طوفانیان را فراری دادند مینویسد: اکثر مقامات آمریکایی که هم اکنون نیز در مسند قدرت هستند در این چپاول سهم داشتند. اگر طوفانیان و اسناد خرید اسلحه میماند، انتشار آنها بزرگترین افتضاح جهانی را به پا میکرد و خیلیها در آمریکا آبرویشان میرفت.
محمدرضا پهلوی میلیارد میلیارد پولهایی را که باید هزینه رفاه مردم ایران میشد در جیب کمپانیهای تسلیحاتی آمریکایی ریخت.
این روند تا ماههای پایانی سلطنت پهلوی ادامه داشت و تنها با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران بود که آمریکا از این درآمدهای سرشار محروم شد.
انتهای پیام/