به گزارش خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ملاک‌ها و معیارهای ارتقای رتبه اساتید همیشه بر اساس تصمیم مسئولان و طبق آیین نامه‌های وزارت علوم مانند آیین نامه ارتقا انجام می‌شود.

بعضی از استادان دانشگاهی به نحوه ارتقای رتبه و تبدیل وضعیت خود اعتراض دارند و این روند را گزینشی یا براساس ملاک‌های اشتباه می‌دانند. 

ابراهیم فیاض استاد جامعه‌شناسی دانشگاه تهران در گفت‌وگو با خبرنگار   حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛  مطرح کرد: اگر یک استاد دانشگاه ۱۰۰ کتاب هم تولید کند  بازهم  ملاک  ارتقای رتبه اساتید ۴ مقاله isi است؛ همین موضوع موجب شده است که دانشکده فنی دانشگاه تهران جز تولید ISI و مهاجرت دانشجو کار دیگری نداشته باشد.  

 آئی‍ن‌نامه ارتقای مرتبۀ اعضای هیئت علمی در سه ماده فعالیت‌های آموزشی، فعالیت‌های پژوهشی، فعالیت‌های علمی- اجرایی  به ارزش گذاری استادان دانشگاهی می‌پردازد.

با بررسی آئی‍ن‌نامه ارتقا می‌توان فهمید که فعالیت‌های آموزشی بیشتر به کیفیت تدریس و کمیت ساعت‌های آموزشی مربوط است، فعالیت‌های پژوهشی بر اساس تالیف کتاب یا مقاله نویسی و اختراع و اکتشاف ثبت شده، سنجیده می‌شود و فعالیت‌های علمی و اجرایی به ترجمه کتاب و مقاله، راه اندازی نمایشگاه، آزمایشگاه و کارگاه مرتبط می‌شود. 

اگر چه هرکدام از این موارد دارای یک نمره جداگانه برای ارتقا اساتید از سوی وزارت علوم هستند؛ برخی از استادان دانشگاهی معتقدند سیاست‌های وزارت علوم بیشتر بر مقاله‌های ISI و ترجمه آثار غربی تاکید دارد و خبری از تولید علم نیست. 

اصراری برای ترجمه نداریم 

محمود نیلی احمدآبادی رئیس دانشگاه تهران در گفت و گو با خبرنگار  حوزه دانشگاهیگروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛  در پاسخ به این سوال که ملاک ارزشیابی استادان چیست؛ گفت: رشته‌ها با هم فرق می‌کنند، در بسیاری از رشته‌های علوم انسانی اتفاقا بر تالیف تأکید داریم؛ این آیین نامه‌ای است که از سوی وزارت علوم ابلاغ شده است اما هر دانشگاهی مثل دانشگاه تهران بندهایی را با مجوز وزارت علوم اضافه کرده است؛ خوشحال می‌شویم که در علوم انسانی هم کار‌هایی صورت بگیرد که در جهان پذیرفته و منتشر شود، اما اینکه مقاله ISI  شرط ارتقا  سطح باشد و نبود مانع از پیشرفت اساتید شود؛ درست نیست.

نیلی احمد آبادی با بیان اینکه ترجمه جایگاهی در ارتقای اساتید ندارد، گفت: البته امتیازاتی برای ترجمه آثار مطرح علمی مد نظر گرفته‌ایم اما به طور کلی ترجمه در ارتقای سطح جایگاهی ندارد؛ از سوی دیگر باید تالیفات دانشگاهیان هم جدید، به روز، اصیل  و نتیجه تحقیقات اعضای هیئت علمی و دانشجویان باشد، به هر حال نوآوری بزرگترین وجه تمایز دانشگاه با دیگر سازمان‌هاست.

بیشتر بخوانید: تعدد مقالات سد راه ارتقای نظام آموزشی/ مقالات کاربردی راهگشای پویایی دانشگاه و جامعه

وقتی از کتب تالیفی، کمتر در منابع آموزشی استفاده می‌شود

رئیس دانشگاه تهران در پاسخ به این سوال که چرا با گذشت ۴۰ سال از انقلاب و رشد علمی کشور همچنان کتاب‌های خارجی کتب اصلی کلاس‌های دانشگاهی است، گفت: البته در حوزه علوم تجربی این جریان صادق است، نمی‌توانیم بگوییم که در سایر رشته‌ها کتب اصلی دانشگاهی کتاب خارجی است؛ از سوی دیگر خیلی هم نباید اصرار کنیم که علوم آموزشی محصول خودمان باشد، ما باید از بهترین‌های جهان در کلاس‌های دانشگاه بهره ببریم البته باید به دستاورد‌های علمی نوآورانه خود هم توجه کنیم. 

در حالی نیلی احمد آبادی به ضرورت آموزش بهترین آثار علمی روز جهان اشاره می‌کند که همیشه دانشجویان از قدیمی بودن منابع اصلی درسی دانشگاه‌ها گلایه می‌کنند، در این میان اساتیدی هم هستند که ترجیح می‌دهند کتب آموزشی خود را تغییر ندهند؛ برخی استادان دانشگاه همچنان از کتب مرجع قدیمی استفاده می‌کنند و مراجعه به مقالات روز دنیا بیشتر یک  فعالیت داوطلبانه از سوی دانشجو محسوب می‌شود که یک نمره اضافی برای وی دارد. 

بی‌تردید تالیف کتاب‌های آموزشی و مقالات علمی در گسترش مرزهای دانش و رشد علمی کشور موثر است اما باید توجه داشت که مقاله گرایی صرف و عدم توجه کافی به نیازهای کشور رویکرد مناسبی نیست.

ناتوانی دانشگاه در حل مشکلات کشور به وضوح نشان می‌دهد  انبوه مقالات تالیفی در کشور و بازار مقاله فروشی نتوانسته است چندان مشکل گشا باشد؛ باید منتظر ماند و دید چه زمانی سیاست‌های نظام آموزش عالی تغییر می‌کند. 

انتهای پیام/