به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، دو سال پیش درست در همین اسفند ماه بود که «کتاب» فاضل نظری منتشر شد. آن روز افراد زیادی برای مراسم رونمایی از «کتاب» آمدند اسامی بعضی از آن ها را در خاطر دارم آن روز حمید سبزوار برای رونمایی از «کتاب» فاضل نظری آمده بود  و در مراسم رونمایی از کتابش حضور داشت. اهورا ایمان، غلامعلی حداد عادل، محسن مومنی شریف از جمله افرادی بودند که به مراسم رونمایی از کتاب آمدند.حالا پس از دو سال شاهد برگزاری مراسم دیگری بودیم؛ «اکنون» فاضل نظری در سوره مهر منتشر شده است و مراسم رونمایی آن هم  برگزار شد.

همه چیز در «اکنون» فاضل نظری تغییر کرده است می خواهم از ظاهر شروع کنم.فاضلی که کتاب های قبلی اش رنگ روشن داشت حالا باید رنگ تیره کتابش را می دیدی. گویا جلد کتاب «اکنون» می خواهد بگوید فاضل نظری غمگین تر از گذشته است. ساعت، طرح جلد کتاب بود و عقربه «اکنون» را نشان می داد. طرح جلد و رنگ متفاوت کتاب باعث شد کتاب را باذوق بخوانم. شاید احساس من اشتباه کند اما حس می کردم شعرهای «اکنون» غمگین تر از پیش است.فاضل نظری در این کتابش پخته تر از قبل شده است.

محتوای شعرهای اکنون با شعرهای قبلی آن متفاوت است.«اکنون» فاضل نظری تولد دوباره اوست. فاضلی در کتاب می گوید:

گر عقل پشت حرف دل اما نمی گذاشت
تردید پا به خلوت دنیا نمی گذاشت

در کتاب «اکنون» متفاوت می شود و می گوید:

دلواپس گذشته مباش و غمت مباد
من سال هاست هیچ نمی آورم به یاد

وقتی شعرهای اکنون را می خوانی با یک شاعر چهل ساله روبه رو می شوی که سرد و گرم جهان را در زندگی اش چشیده است در این مجموعه شعرش همان زبان روان فاضل گونه هنوز هم وجود دارد و مخاطب را مجذوب خود می کند. نظری در این کتابش شعری را با عنوان انتظار دارد و از انتظار بی پایانش برای ظهور منجی عالم بشریت می گوید.بار تجربه های او باعث می شود در برخی ابیاتش مانند بیتی که در بالا آورده ام مخاطب را به نگاه به آینده و نماندن در گذشته تشویق کند. فاضل نظری در «اکنون» با فاضل نظری در «ضد»، «گریه های امپراتور»، «آن ها»، «اقلیت» و «کتاب» متفاوت شده است شاعر در این کتابش به پختگی می رسد.

نظری در مجموعه شعر «اکنون» شعری را با ردیف طولانی می آورد سراغ شعر با وزن طولانی هم رفته است. این دو شعر را می توان تجربه های جدید فاضل نظری در شعر دانست.تجربه هایی که چندان جدید نیستند و در تاریخ ادبیات ایران سابقه دارد.شاعرانی پیش از او بودند که اشعاری با وزن های طولانی و ردیف های طولانی سرودند. گویا نگاه شاعر در این کتاب به ادبیات امروز ماست ادبیاتی که از دوران مشروطه آغاز می شود و به اکنون ما می رسد.

وقتی کتاب فاضل نظری را خواندم حس کردم انگار قرار نیست تغییری در شعرش روی دهد شعرش یکدست می ماند و تغییری نمی کند اما «اکنون» به من ثابت کرد حتی  شعر فاضل نظری هم  روزی تغییر می کند و دست از ایستا بودن برمی دارد.این اتفاق تنها در ظاهر شعرش روی داده است.

نظری سراغ ساختارشکنی یا غزل مدرن نمی رود او همچنان به نئوکلاسیک وفادار است اما نئوکلاسیک را با لباس دیگری به مخاطب نشان می دهد و او را غافلگیر می کند. سراغ آرایه های ادبی می رود که کمتر از آن استفاده می کرد یا حتی می توان گفت از آن ها بهره ای نمی برد سراغ ردالقافیه می رود سراغ طرد و عکس می رود همه این ها ظرفیت هایی است که می توان برای مخاطب شتاب زده امروز در شعر به کار برد.

فاضل نظری می گوید:

دلواپس گذشته مباش و غمت مباد
من سال هاست هیچ نمی آورم به یاد

بی اعتنا شدم به جهان بی تو آنچنان
کز دیدن تو نیز نه غمگین شوم نه شاد

من داستان آن گل سرخم که عاقبت
دلسوزی نسیم سرش را به باد داد

گفتی ببند عهد و به من اعتماد کن
نفرین به عهد بستن و لعنت به اعتماد

این زخم خورده را به ترحم نیاز نیست
خیر شما رسیده به ما مرحمت زیاد

انتهای پیام/