به گزارش خبرنگار حوزه اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، شهادت استاد مرتضی مطهری چندین سال است که بهانه گرامیداشت مقام معلم شده است. معلمی که به شغل انبیا مشغول و انسان‌ساز بود و از این جهت کرامت وی از اهمیت بسیار برخوردار است.‌ شهید آیت‌الله مرتضی مطهری یکی از شخصیت‌های برجسته و کم‌نظیر در تاریخ اسلام و یکی از دانشمندان اسلام‌شناس و محققان توانا به شمار می‌رود که با تلاش و مجاهدت فراوان توانست در تمامی رشته‌های معارف اسلامی، صاحب‌نظری ژرف‌اندیش و محققی دقیق و در پاره‌ای حوزه‌ها همچون فلسفه، فقه و اصول در قله اجتهاد قرار گیرد.

در ادامه به  ۲۰ ویژگی اخلاقی شاخص استاد شهید مرتضی مطهری می‌پردازیم:

١- همیشه با وضو بود و به این کار توصیه می‌کرد.
۲- به طبیعت علاقه وافر داشت و گاه ساعت‌ها در نقاط باصفا می نشست و تفکر می‌کرد.
۳- نماز شب را همیشه بپا می‌داشت.
۴- در حین بیان مطالب علمی، آنچنان بود که از اطراف غافل می‌شد.
۵- شب‌ها قبل از خواب، حدود بیست دقیقه قرآن می‌خواند.
۶- نسبت به انجام فرائض فرزندان، نظارت دقیق داشت.
۷- به فقرا و مستمندان کمک می‌کرد به طوری که برخی موارد آن، بعد از شهادتش آشکار شد.
۸- مطالب قابل توجه را در هر فرصت مناسب و به‌طور منظم یادداشت می‌کرد.
۹- در حاشیه کتاب‌هایی که مطالعه می‌کرد، عنوان یا خلاصه مطالب و یا اشکالات وارده را می‌نوشت.
۱۰- در برخورد با انحرافات فکری، از جوّ حاکم بر اجتماع واهمه‌ای نداشت، جو ناسالم را می‌شکست و گاه با دوستان نزدیک خود نیز در بیان حق در می‌آمیخت.
۱۱- از جوانی علاقه وافری به شهید شدن داشت و به افراد می‌سپرد تا در این مورد برایش دعا کنند.
۱۲- برای پدر و مادر و اساتید خود احترام وصف‌ناپذیری قائل بود.
۱۳- صدای گریه بلند او هنگام خواندن روضه سیدالشهدا «ع»، مناجات شبانه و فوت پدر و مادر شنیده و مشاهده می‌شد.
۱۴- بعد از نماز مغرب و عشا، سجده های طولانی داشت.
۱۵- از شهرت و مریدپروری گریزان بود.
۱۶- محاسن خود را خضاب می کرد.
۱۷- از تظاهر - چه در امور عبادی و چه در امور اجتماعی و سیاسی - بشدت پرهیز داشت.
۱۸- بسیار متین و پُرهیبت بود و در عین حال، در موارد لزوم مَزّاح و نکته‌پرداز بود.
۱۹- عبارتِ «اُفَوِضُ اَمری اِلی الله، اِنَّ الله َ بَصیرٌ بالعِباد» را در قنوت و هنگام ذکر گفتن، زیاد قرائت می کرد.
۲۰- به دستگیری‌های خداوند ایمان داشت و در شرایطی که دشمنانش کار را بر او سخت می‌کردند صبور و امیدوار به امدادهای الهی بود.
از کتاب: شیخ شهید.صفحه ۵۶

انتهای پیام/