به گزارش  حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، علی اکبر خورسندی جراح شانه و آرنج و عضو هیئت علمی دانشگاه‌علوم‌پزشکی ایران اظهار داشت: بسیاری از افراد از شانه خشک رنج می‌برند که پزشکان از آن به عنوان کپسولیت چسبنده (التهاب پوشش اطراف مفصل) یا آماس کیسه‌های مفصلی یا التهاب تاندون‌ها یاد می‌کنند.

وی افزود: این اختلال مشکلی غیر معمولی در شانه است که باعث سختی و کاهش حرکات در شانه شده و در نهایت اغلب به یک درد اساسی در این قسمت منتهی می‌شود.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران ادامه داد: اگرچه مراحل پیشرفت این بیماری به گونه‌ای است که به خودی خود کنترل می‌شود، ولی در مجموع شامل سه مرحله است و هر فاز آن به‌طور میانگین چهار ماه طول می‌کشد؛ در فاز نخست شانه در حال خشک شدن، مرحله دوم شانه خشک شده و مرحله سوم فاز نرم شدن مجدد است.

خورسندی عنوان کرد: به طور کلی دوره کامل بیماری حدود یک سال طول خواهد کشید اما در حقیقت این اختلال بیمار را به مدت سه سال با ایجاد سختی و ناراحتی در طول دوره‌های طولانی درگیر می‌کند، عود مجدد بیماری به ندرت مشاهده می‌شود.

وی با اشاره به اینکه ۷۰ درصد بیماران به‌طور معمول زنان هستند و عجیب اینکه شانه چپ بیشتر از شانه دیگر تحت تاثیر بیماری قرار می‌گیرد، گفت: به خوبی شناخته شده که این بیماری بین سنین ۴۰ تا ۶۰ سالگی اتفاق می‌افتد و بیماری با صدماتی که به حرکات چرخشی شانه آسیب می‌زند ارتباطی ندارد و در اکثر بیماران رادیوگرافی با اشعه ایکس به‌صورت کامل طبیعی است.

شانه خشک با آرتروز بدخیم همراه نیست

وی بیان داشت: شانه خشک اغلب با آرتروز بدخیمی همراه نیست اما امکان دارد بین این بیماری و بیماری تیروئید، دیابت و سایر بیماری‌ها ارتباطی وجود داشته باشد لذا زمانی که فرد به این بیماری دچار می‌شود بررسی کامل جهت ابتلا به سایر بیماری‌ها از سوی پزشک باید انجام گیرد.

این جراح شانه و آرنج گفت: این بیماری ممکن است از یک جراحت مختصر یا حالاتی از استرس شروع شود که شخص مجبور به بستری شدن باشد که در این شرایط درد از ابتدا حتی در حالت استراحت وجود دارد و حتی ممکن است مانع از خواب بیمار شده و در حدی زیاد شود که بیمار نتواند وضعیت راحتی برای خواب خود پیدا کند، درد در طول چند هفته پیشرفت کرده و ممکن است به از دست رفتن حرکت در ناحیه شانه منجر شود چرا که بیمار می‌کوشد درد را با کاهش حرکت کمتر سازد.

وی افزود: به‌طور معمول درمان هنگامی که بیمار مشکل خود را به مراکز درمانی گزارش می‌دهد، انجام می‌شود که بیشتر بیماران مراجعه کننده در فاز نخست و در حال خشک شدن شانه هستند، وقتی که شانه به مرحله خشک شده رسید کاهش فعالیت اتفاق می‌افتد و درمان در این مرحله بسیار مشکل است، زیرا درمان‌هایی نظیر فیزیوتراپی، تزریق و یا سایر روش‌ها ممکن است در بهبود نتیجه بی اثر باشد، سختی درمان در این مرحله به این دلیل است که بیماران به موازات انجام فیزیوتراپی به‌صورت کامل از انجام فعالیت محروم می‌شوند و گاهی پزشکان نیز به درستی این فاز را تشخیص نمی‌دهند، چون در این فاز شانه سخت شده و ممکن است چهارماه به این حالت بماند و اغلب نیز مقاوم به درمان است.

این جراح شانه و آرنج گفت: بیمارانی که شانه خشک شده دارند به‌طورمعمول سه تا چهار ماه پس از دردناک شدن شانه دچار مشکل شدید شده و به طور پیشرونده این حرکت کاهش می‌یابد این فاز نیز اغلب قابل درمان است و این درمان به‌طورمعمول با انجام فیزیوتراپی یا در بعضی با استفاده از بلوک‌های عصبی انجام می‌گیرد.

خورسندی گفت: مرحله آخر که به‌طورمعمول سه تا چهار ماه پس از فاز خشک شدن و کلا ۶ ماه پس از شروع مشکلات اولیه حادث می‌شود فازی است که بیشترین اهمیت را از جهت درمان دارد و می‌تواند نتایج درخشانی را در حرکت و استفاده از شانه به ثمر برساند شاید درمان‌های دیگر مانند دستکاری شانه زیر بیهوشی مورد نیاز باشد. آرتروسکوپی نیز از این جهت در درمان شانه خشک اهمیت دارد که می‌تواند باعث یک بهبود اولیه در بیمار شود، چون باعث آزاد کردن چسبندگی کپسولی شده ومنجر به بهبودی درد و حرکت شانه خواهد شد.

وی بیان داشت: درمان‌های جراحی مانند دستکاری شانه یا حتی آرتروسکوپی باید با مهارت کامل انجام گیرد چرا که خود بیماری شانه خشک اغلب یک بیماری خود کنترل شده است و درمان‌های جراحی تهاجمی و درمان‌های سنتی ساده مانند گذاشتن تخم مرغ روی شانه، بادکش، زالو و حجامت می‌تواند مشکلات بیشتری را برای بیماران ایجاد کند.

وی گفت: شانه خشک یک بیماری نادر و مبهمی است که اغلب برای بیماران فیزیوتراپ‌ها و پزشکان همراه با نا امیدی بوده، ولی خوشبختانه یک بیماری خود کنترل شده است که اغلب با گذشت زمان و درمان‌های طبی بهبود می‌یابد.

انتهای پیام/