حمید رضا شکارسری شاعر و منتقد ادبی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ادبیات  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص شعرهای ضعیفی که منتشر می شود، گفت: اینکه عنوان دلنوشته را برای نامیدن شعرهای ضعیف انتخاب کنیم درست نیست چون شعر، نثر و شعرهای خوب هم طبعا دلنوشته هستند.

وی افزود:ما نثرهای ادبی یا معمولی را می بینیم که به اسم شعر منتشر می شود چه زمانی چنین چیزی در ادبیات وجود داشته است. همیشه شاهد بودیم نثرهای ادبی یا معمولی به اسم شعر منتشر می شود. از وقتی مقوله ای به اسم شعر نو در ادبیات به وجود آمد متن ها یا نثرهای ادبی به اسم شعر نو منتشر می شدند که این مسئله در تاریخ ادبیات 90 ساله شعر نو دیده می شود.

وظیفه ناشر ویرایش اثر نیست

وی افزود: امروز امکان ارائه اثر نسبت به گذشته بیشتر شده است هر کسی با توجه به فضای مجازی می تواند شعرش را منتشر کند و به همه جهان بگوید شعرم را بخوانید و بیشتر اتفاق می افتد که شعرهای ضعیف دیده می شود.

وی با بیان اینکه وظیفه ناشر ویرایش و نقد اثر نیست اما این انتظار که ناشر اثر خوب را منتشر کند انتظار نابجایی نیست،گفت: از سوی دیگر اگر از ناشر انتظار داشته باشیم هراثری که منتشر می کند شاهکار ادبی باشد انتظار درستی نیست چرا که همه چیز باید در حد متعادلش کنار هم باشد از سوی دیگر ناشران ما هم بنگاه اقتصادی  و هم بنگاه ادبی هستند از آنجایی که تقسیم بندی به اسم نثر ادبی نداریم این نوع نثرها هم در کنار شعر منتشر می شود.

این شاعر با اشاره به اینکه گاهی اوقات، آثاری که خوب هستند ماندگار می شوند، اظهار داشت: غربال تاریخ ادبیات آثار قوی را ماندگار می کند.از سوی دیگر انتشار آثار ضعیف را نباید یک بحران درنظر گرفت چرا که تاریخ ادبیات آثاری را که شایسته ماندگاری هستند ماندگار می کند. در این سال ها یا به دلیل اینکه خبرنگاران دوست دارند هر اتفاقی را که در حوزه ادبیات می افتد به یک بحران تبدیل کنند یا به دلیل دلسوزی های برخی از بزرگان ادبیات به آثار ضعیف به مثابه یک بحران به موضوع نگاه می شود.هیچ موقع فضای ادبی از این دسته آثار خالی نبوده است و هیچ زمانی مانند امروز یک فضای رسانه محور در عرصه ادبیات نداشتیم.

شکارسری با اشاره به اینکه مخاطبان ادبیات را به دو دسته مخاطبان جدی و تفننی ادبیات تقسیم می کنیم، بیان کرد: مخاطبان جدی وتفننی ادبیات همیشه در فضای ادبی بودند. در روزگار ما مخاطبان جدی آثار اصیل و شایسته ماندگاری را تشخیص می دهند و مخاطبان تفننی ادبیات هم مثل همیشه راه را به اشتباه می روند و  در زمینه تشخیص آثار اصیل از آثار ضعیف اشتباه می کنند. اجازه بدهیم لذت های ادبی یک لذت فراگیر باشد و ما به عنوان شاعر و منتقد ادبی وظیفه داریم سلیقه مخاطبان عام را ارتقا دهیم.این کاملا پذیرفته شده و متین است اما اینکه برای افزایش سلیقه مخاطبان تلاش کنیم آثار زرد و مخاطبان آن از بین بروند، صحیح نیست.

آثار قوی نمی تواند آثار ضعیف را ارتقا دهد

وی ادامه داد: اجازه بدهیم آثار ضعیف ۱۰۰ تا ۲۰۰ نسخه بفروشند و  آثار قوی بیشتر از آثار ضعیف فروش داشته باشند چرا که این ها هیچگاه به حوزه یکدیگر وارد نمی شوند و آثار ضعیف نمی تواند در درازمدت روی آثار قوی تاثیربگذارد البته آثار قوی هم نمی تواند آثار ضعیف را ارتقا بدهد. آن هم در روزگار ما که روزگار تکثر است باید آسیب های این روزگار تکثرگرایی را بپذیریم.طبعا وجود شعرهای ضعیف در ادبیات به معنای بحران نیست.در دهه ۲۰ و ۳۰ که شعر نو به تازگی پاگرفته بود اثری به اسم شعر نو پذیرفته نمی شد. در آن نسل نقدهایی درباره شعر نو مطرح می شد، قالب شعری را تحقیر می کردند و بحران هایی برای این قالب شعری ایجاد می شد اما در نهایت عاقبت شعر نو به غربال تاریخ ادبیات دچار می شد و فرم های ماندگار این قالب شعری ماندگار شدند و فرم هایی که سست بودند از بین رفتند و فراموش شدند.

انتهای پیام/