سعید یادگاری، متخصص چشم در گفت‌وگو با خبرنگار  حوزه آموزش و پرورش گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره جداشدگی شبکیه اظهار کرد: جداشدگی شبکیه عبارتند از جداشدن یا پاره شدن شبکیه (بافت گیرنده نور در پشت چشم) از سایر بافت‌های چشم است. این عارضه در همه سنین، اعم از دختران و پسران دیده می‌شود.

وی درباره علائم شایع جداشدگی گفت: جرقه‌های نورانی در میدان بینایی، نقاط شناور در میدان بینایی، تاری دید، موج دار دیدن تصاویر که البته این نشانه گاهی اتفاق می افتد.

این پزشک متخصص در توضیح از دست دادن تدریجی بینایی گفت: از آنجا که این حالت بسیار آهسته بروز می‌کند، بیمار ممکن است متوجه آن نگردد. البته علائمی که گفته شد در یک طرف چشم رخ می دهد، اما گاهی ممکن است هر دو طرف را درگیر کند.

یادگاری درباره علل ایجادکننده جداشدگی شبکیه بیان کرد: این عارضه پارگی در شبکیه اتفاق می افتد. استعداد ارثی می تواند یکی از علل جداشدگی شبکیه باشد اما همیشه تاثیر نخواهد داشت. تحلیل رفتن بافتی همراه با افزایش سن یکی دیگر از عوامل تاثیرگذار بر روی پارگی شبکیه است.

دیابت شیرین یکی از علل جداشدگی شبکیه

وی متذکر شد: عواملی هم هستند که خطر ابتلا به جداشدگی شبکیه را افزایش می‌دهند مانند؛ بالا رفتن سن، دیابت شیرین، بیماری‌های عروقی، سابقه قبلی جداشدگی شبکیه، نزدیک بینی (میوپی) شدید، عوارض جراحی چشم، تومور‌ها یا التهاب ها است.

یادگاری درباره  پیشگیری از جداشدگی شبکیه اظهار کرد: بیماران در معرض خطر باید به طور منظم مورد معاینه چشم قرار گیرند. اگر بیمار دچار دیابت شیرین یا بیماری‌های عروقی باشد، باید به درمان طبی برای کنترل آن‌ها اقدام کند.

وی گفت: ممکن است  علائم این نوع بیماری با روش های مختلفی  بهبود پیدا کند، اما گاهی به دلیل دیر اقدام کردن برای درمان آن با مشکلات زیادی رو به رو خواهیم شد. اغلب این نوع بیماری  با درمان جراحی زودرس با استفاده از اشعه لیزر قابل درمان است اما بدون درمان، کوری کامل یا نسبی در چشم مبتلا به این نوع بیماری، حتما اتفاق می افتد. با درمان تاخیری، درصورتی که جداشدگی به ناحیه ماکولا (ناحیه مسوول بینایی دقیق) گسترش یافته باشد، بینایی (دقیق) بیمار دچار اختلال دائمی می شود.

متخصص چشم درباره درمان جداشدگی شبکیه بیان کرد: بر اساس معاینه افتالموسکوپی توسط چشم پزشک، بیماری شخیص داده می‌شودو درمان نیز به موقعیت و شدت جداشدگی بستگی دارد. درصورت ضربه به چشم، استفاده از پوشش محافظ کننده چشم واجب است. جراحی جهت برقراری اتصال مجدد شبکیه به بافت‌های زیرین با استفاده از اشعه‌های لیزر مخصوص یا سرما درمانی (با استفاده از درجه حرارت زیر نقطه انجماد) یا با تغییر شکل چشم (گاهی) انجام می‌ شود.

یادگاری در ادامه توضیح داد: هر دو چشم باید به طور همزمان تا مدتی با پوشش مخصوص بسته شوند. در این مدت برای انجام کار‌ها می‌توانید از دوستان یا خانواده کمک بگیرید. پس از برداشت پوشش چشم‌ها از عینک‌های دارای شیشه تیره استفاده کنید،چشم‌های خود را مالش ندهید و از خم شدن زیاد به سمت پایین اجتناب کنید.

وی گفت: از حالاتی که ممکن است باعث افزایش فشار داخل چشم شوند نظیر یبوست؛ بلند کردن وزنه سنگین یا سرفه شدید اجتناب کنید. پس از جراحی به حالت خوابیده به پشت در بستر استراحت کنید و سر را هم کمی بالاتر از سطح بستر قرار دهید. برای جلوگیری از تشکیل لخته در ورید‌های عمقی، اندام‌های تحتانی را در طی استراحت مرتب حرکت دهید و با صلاح دید  چشم پزشک فعالیت‌های طبیعی خود را ادامه دهید.

یادگاری درباره درمان جداشدگی شبکیه روش هایی را بیان کرد و گفت: قطره‌های چشمی گشادکننده مردمک، فعالیت چشم در طی دوره التیام پس از جراحی را کاهش می‌دهد. اگر شما نمی‌توانید خود قطره را داخل چشمتان بریزید، برای این منظور از دیگران کمک بگیرید، البته دارو‌های آرامبخش به منظور کاهش اضطراب در طی دوران نقاهت توصیه می‌شود.

وی درباره زمان مراجعه به پزشک گفت: اگر شما یا یکی از اعضای خانوادتان در میدان بینایی خود ، نقاط شناور یا جرقه‌های نورانی مشاهده می‌کنید؛ مراجعه به پزشک را به تاخیر نیندازید زیرا این حالت ممکن است نشانه‌ای از یک حالت اورژانسی باشد. بروز هرگونه نشانه عفونت (خونریزی، قرمزی، درد، تورم یا تب) پس از جراحی مهم است. با مشاهده بدتر شدن وضعیت بینایی پس از اتمام دوره نقاهت بعد از جراحی باید فورا به پزشک مراجعه شود.

انتها ی پیام/