او افزود: تربیت خانوادگی در هر خانواده‌ای متفاوت است؛ دانشجویان دهه ۶۰ خیلی خجالتی بودند و می‌گفتند ما نسل سوخته هستیم و راهکار بلد نبودند و به راحتی به همه اعتماد می‌کردند. آنها احترام زیادی برای خانواده و جامعه قائل بودند و همه چیز را به راحتی می‌پذیرفتند و اعتماد به نفس زیادی داشتند.

تنگ‌شیر درخصوص دانشجویان دهه ۶۰ اظهار کرد: در آن زمان ارتباطات تا این حد وسیع نبود، ولی در حال حاضر ما در بمباران اطلاعات هستیم، اما در بسیاری از موارد منابع قابل اعتمادی هم وجود ندارد و بسیاری از اطلاعات تکذیب می‌شود.

نایب رئیس انجمن متخصصان روابط عمومی ایران تصریح کرد: دانشجویان دهه ۸۰ برعکس دانشجویان دهه ۶۰ یاد گرفتند زرنگ‌تر باشند و سعی کنند خودشان را اداره کنند که از زندگی چه چیزی می‌خواهند تا راه درست را انتخاب کنند. دانشجویان دهه ۸۰ جسورتر هستند چراکه یاد گرفتند چگونه گلیم خود را از آب دربیاورند و روابط خوبی داشته باشند.

این استاد دانشگاه گفت: در روانشناسی کودکان، میزان روابط و چگونگی برخورد آن‌ها با والدینشان بسیار مهم است چراکه هرچه با والدینشان صمیمی‌تر باشند، رضایتمند‌تر و در برابر مشکلات مقام‌تر هستند.

او ادامه داد: بچه‌های تا قبل دهه ۸۰ ممکن است از پدر و مادرشان خوششان نیاید و از این بابت به هرکسی اعتماد کنند، اما بچه‌های دهه ۸۰ اینطور نیستند.

نایب رئیس انجمن متخصصان روابط عمومی ایران ابراز کرد: ارتباطات خود انسان‌ها در جامعه مهم است و دانشجو جماعت هم بعد ترم یک یاد می‌گیرد که چطور برخورد کند، چطور از دانشجوی ترم بالایی خود کمک بگیرد و باز همه این موارد به فرهنگ محل زندگی، تربیت خانوادگی و ... برمی‌گردد.

او گفت: مواردی همچون گرسنه خوابیدن، دیروقت در خوابگاه حاضرشدن، کمبود یا نداشتن امکانات و... به انسان یاد می‌دهد که در محیط دانشگاه زندگی و برخورد کند.

انتهای پیام/