به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، در همایش روز جهانی ایدز پیام احمد المنظری مدیرکل منطقه مدیترانه شرقی سازمان جهانی بهداشت قرائت شد که متن پیام به شرح زیر است:

از هنگامی که نخستین نمود‌های اچ آی وی نزدیک به ۴٠ سال پیش گزارش شدند، تلاش‌های بسیاری در سطح جهانی، منطقه‌ای و کشوری برای مبارزه با اپیدمی اچ آی وی شده است. در این مدت شواهد علمی فراوانی درباره مداخلات موثر فراهم شده است که در پیشگیری از عفونت، مراقبت و درمان افرادی که با اچ آی وی زندگی می‌کنند و مهار گسترش ویروس توان ما را می‌افزاید.

 رهبران جهان قول داده‌اند تا به هدف ٣/٣ توسعه پایدار برای پایان دادن به ایدز تا سال ۲۰۳۰ میلادی در قالب یک تلاش گروهی برای رسیدن به اهداف توسعه پایدار دست یابیم. آن‌ها همچنین اهداف میان‌راهی سه‌گانه ۹۰-۹۰-٩٠ را وضع کرده‌اند: این که مطمئن شویم تا سال ۲۰۲۰ میلادی ۹۰ درصد از کسانی که با اچ آی وی زندگی می‌کنند ابتلایشان تشخیص داده شده، ۹۰ درصد این‌ها درمان دارویی دریافت می‌کنند و در ۹۰ درصد گروه اخیر ویروس سرکوب شده است.

روز جهانی ایدز امسال درست پیش از قرار ۲۰۲۰ فرا رسیده است؛ بنابراین فرصت مناسبی است تا هم دستاورد‌ها و هم کمبود‌های خود را در پیشگیری درمان و مراقبت اجرایی بررسی کنیم و بسنجیم.

افسوس که در منطقه مدیترانه شرقی شاهد گسترش فزاینده اپیدمی هستیم، در حالی که از سال ۲۰۱۵ تعداد مبتلایان جدید در جهان رو به کاهش داشته در منطقه ما مبتلایان جدید اچ آی وی ۳۲ درصد مرگ و میر مرتبط با ایدز، ۶٣ درصد نسبت به سال ۲۰۱۰ افزایش یافته است.
‌
در انجام آزمایش برای رسیدن به نخستین هدف ۹۰ درصدی برای تشخیص مبتلایان به اچ آی وی شکاف بزرگ در منطقه دیده می‌شود در سال ۲۰۱۸ از بین چهارصد هزا نفری که تخمین شده با اچ آی وی زندگی می‌کنند، تنها ۱۲۷ هزار نفر است از وضعیت خود خبر داشتند در واقع ۲۷۳ هزار نفر هنوز بی‌خبرند. اگر خطر سرایت ناآگاهانه ویروس به دیگران را در نظر بگیریم، این دغدغه‌های بزرگی است، افزون براین، ۷۹ درصد کسانی که با اچ آی وی زندگی می‌کنند، دارو‌های ضد ویروسی لازم برای نجات جان‌شان را دریافت نمی‌کنند.

مهم‌ترین عامل این بحران درمانی، کمبود خدمات مشاوره و آزمایش است که هنوز خدمات کنونی مشاوره و آزمایش به جمعیت کلی در معرض خطر بیشتر سرایت اچ آی وی، یعنی کسانی که مواد تزریق می‌کنند، کارگران جنسی، افراد تراجنسیتی و زندانیان نرسیده است.

در ضمن جمعیت‌های کلیدی که بیشتر تحت تأثیر اپیدمی ایدز قرار گرفتند اغلب از عفونت‌های همزمان نیز رنج می‌برند، بیماری‌هایی با راه سرایت مشابه مانند هپاتیت ویروسی بی و سی و عفونت‌های آمیزشی و یا عفونت‌هایی مانند سل که مرتبط با شرایط زندگی این جمعیت‌ها است. افزون بر این، هرکس دیگری که با اچ آی وی زندگی می‌کند، اغلب نیاز‌هایی در حوزه سلامت دارند که فراتر از آسیب‌پذیری و ابتلا به اچ آی وی است.

ما برای پشتیبانی از کشور‌ها در حرکت به سوی پوشش همگانی سلامت و اطمینان از فراموش نشدن هیچ کس، گام‌های بلندی برداشته ایم. پوشش همگانی سلامت به معنای آن است که هر کسی به درمان و مراقبت موثر و ایمن بدون تحمل دشواری مالی دسترسی دارند. مداخلات ما برای پایان دادن به اپیدمی ایدز باید در این چارچوب دیده شود.

خدمات مربوط به اچ آی وی باید کاملا در نظام خدمات بهداشتی اولیه هر کشوری ادغام شده باشد، بدین ترتیب می‌توان تلاش برای رسیدن خدمت به هر انسان را افزون کرد، از اتلاف فرصت برای تشخیص کسانی که از بیماری خود آگاه نیستند پرهیز کرد، آن‌ها را به درمان و مراقبت لازم پیوند داد و انگ و تبعیض پیرامون افراد دچار اچ آی وی را کم کرد. ادغام خدمات به معنای آن است که نظام سلامت به جای آن که فقط بر عفونت اچ آی وی آن‌ها تمرکز کند، می‌تواند به نیاز‌های سلامت هر کسی به شکلی منسجم و جامع پاسخ دهد.

هنگام آن است که پیشگیری، تشخیص، درمان و مراقبت اچ آی وی را از انزوا خارج کنیم، کسانی که با اچ آی وی زندگی می‌کنند و آن‌هایی که بیشتر در معرض خطر هستند، حق دارند تا مانند دیگران از یک نظام خدمات رسانی و مراقبت سلامت جامع، یکپارچه و به سادگی در دسترس برخوردار باشند. در راستای چشم انداز سازمان جهانی بهداشت در منطقه مدیترانه شرقی که «سلامت برای همه، همه برای سلامت» است، من، همه همکاران خود، کشور‌های عضو، شرکای ملی، بین المللی و جامعه مدنی را برای حرکت به سوی خدمت رسانی یکپارچه برای اچ آی وی در نظام مراقبت‌های بهداشتی اولیه فرا می‌خوانم.

اوگوچی دنیلز - هماهنگ کننده و نماینده مقیم سازمان ملل متحد در ایران در همایش روز جهانی ایدز در وزارت بهداشت پیام آنتونیو گوارش دبیرکل سازمان ملل متحد را قرائت کرد.

پایان دادن به همه‌گیری ایدز تا سال ۲۰۳۰، همانگونه که متعهد به انجام آن بر اساس آرمان‌های توسعه پایدار هستیم، نیازمند تلاش مداوم مبتنی بر همکاری خواهد بود.

سازمان ملل متحد، دولت ها، جامعه مدنی و سایر شرکا با همکاری یکدیگر برای افزایش دسترسی به خدمات سلامت همچنین، جلوگیری از گسترش موارد جدید اچ آی وی تلاش کردند. بیش از ۲۳ میلیون انسان که با اچ آی وی زندگی می‌کنند، در ۲۰۱۸ خدمات درمانی دریافت کردند.

جوامع بشری در سراسر جهان در بطن این پاسخ قرار دارند، کمک به مردم برای احقاق حقوق‌شان، افزایش دسترسی به خدمات اجتماعی و سلامت عاری از انگ، تضمین اینکه خدمات به افرادی برسد که از همه آسیب پذیرتر و به حاشیه رانده شده‌ترند و فشار آورده شود تا قوانین تبعیض آمیز تغییر کنند. همانگونه که موضوع روز جهانی ایدز امسال به درستی تاکید دارد، جوامع تفاوت ایجاد می‌کنند.

در عین حال نیاز‌های رفع نشده هنوز باقی است. به عبارت دیگر رقم بی‌سابقه بالغ بر ۳۸ میلیون انسان با اچ آی وی زندگی می‌کنند؛ در حالی که سال گذشته منابع مورد نیاز برای پاسخ به همه‌گیری، یک میلیارد دلار کاهش یافت. بیش از هر زمان دیگر، نیاز به بهره بردن از نقش سازمان‌های جامعه محوری است که مدافع همتایان خود هستند، خدمات اچ آی وی ارائه می‌دهند، از حقوق بشر دفاع و حمایت می‌کنند.

جایی که جوامع فعال هستند، شاهد تغییر هستیم، می‌بینیم که سرمایه‌گذاری نتیجه می‌دهد و نظاره‌گر برابری، احترام و کرامت هستیم.

انتهای پیام/