به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، تحلیلگر سیاسی کانادایی ضمن اشاره به استاندارد‌های دوگانه دولت آمریکا در قبال آزادی بیان، تاکید کرد: واشنگتن هیچ مسئله‌ای با اظهارات نفرت‌انگیز علیه مسلمانان ندارد، ولی هرگونه حق اظهارنظر آزادانه علیه صهیونیسم را رد می‌کند.

وی در ادامه افزود: ما اکنون شاهد این هستیم که این ساختار هیچ دغدغه‌ای برای دفاع از آزادی بیان به منظور حمایت از حق مردم برای مشارکت در مسائل ندارد، به عنوان مثال، در سخنرانی‌ها و اظهارات علیه مسلمانان یا علیه ملت‌هایی که در برابر هژمونی آمریکا می‌ایستند و بنابراین دشمن تلقی می‌شوند. ولی در عین حال، دولت آمریکا هرگونه حق اظهار نظر آزادانه برای انتقاد از صهیونیسم یا سایر اشکال افراط گرایی سیاسی را رد می‌کند.

در اینجا متن کامل این مصاحبه را می‌توانید ملاحضه بفرمایید:

برخی قدرت‌های غربی که خودشان را مدافع آزادی بیان می‌دانند، و در امور داخلی کشور‌های مستقل به این بهانه دخالت می‌کنند، زمانی که نوبت کشور‌های خودشان می‌رسد، رفتار متفاوتی دارند. در تازه‌ترین نمونه، آمریکا از اعتراضات خشونت آمیز در کشور‌های مستقل مختلفی در سراسر جهان از ایران و ونزوئلا گرفته تا هنگ کنگ، حمایت کرده است. با این حال، بسیاری از تحلیلگران، فقدان آزادی بیان در آمریکا را محکوم می‌کنند. نظر شما چیست؟

گراسمن: تصور می‌کنم، اکنون کاملا روشن شده است که اعضای دستگاه سیاسی در کشور‌های غربی، به خصوص آمریکا، معمولا تنها زمانی از آزادی بیان حمایت می‌کنند که اظهارات و سخنان از مواضعی که آن‌ها از آن حمایت می‌کنند و خوشایند آن‌ها است، پشتیبانی و حمایت کند و در واقع از نظر آن‌ها مشروع و قانونی باشد. در نتیجه، ما اکنون شاهد این هستیم که ساختار هیچ مشکلی برای دفاع از آزادی بیان به منظور حمایت از حق مردم برای مشارکت در مسائل ندارد، به عنوان مثال، در سخنرانی‌ها و اظهارات علیه مسلمانان یا علیه ملت‌هایی که در برابر هژمونی آمریکا می‌ایستند و بنابر این دشمن تلقی می‌شوند. ولی در عین حال، دولت آمریکا هرگونه حق اظهار نظر آزادانه برای انتقاد از صهیونیسم یا سایر اشکال افراط گرایی سیاسی را رد می‌کند.

از این بدتر، غلبه مالکیت و قوانین مالکیت که زمانی صنعت رسانه‌های گروهی را تنظیم می‌کرد، به طور کامل رها شده است، دستگاه‌های امنیتی آتلانتیک اکنون دست در دست رسانه‌های بخش خصوصی و پلتفرم‌های آنلاین و برخط فعالیت می‌کنند تا صدا‌ها و نظرات ناخوشایند از نظر خودشان را سانسور کنند، دیدگاه‌ها و نظرات حقیقی و واقعی که انطباقی با مواضع رسمی کشور‌های غربی ندارد. این سانسور همه جانبه مسلما عاری از پاسخگویی در برابر دادگاه‌هایی است که بر اساس حقوق شخصی یا آزادی‌های مدنی قید شده است. نتیجه خالص این مساله آن است که امپراطور کاملا برهنه شده است تا همه آن را ببینند، در شرایطی که آمریکا و متحدانش نه تنها برای تحریک ناآرامی‌های داخلی در کشور‌های سراسر جهان دخالت می‌کنند، در عین حال دولت‌های غربی از همتایان منطقه‌ای خود به خاطر اقدام علیه ناآرامی و خشونت، انتقاد می‌کنند و در نتیجه تمام انتقادات نسبت به واکنش‌های مشابه دولت‌های جهان آتلانتیک را خاموش می‌کنند، آن هم زمانی که آن‌ها سعی در مقابله با ناآرامی دارند، همان طور که ماه‌های متمادی و طولانی این مساله را در فرانسه مشاهده کرده‌ایم و همین طور در سایر کشور‌ها مثل آمریکا.

اگر یک انجمن دانشگاهی در آمریکا از سیاست واشنگتن در قبال اسرائیل انتقاد کند، منابع مالی فدرال را از دست خواهد داد. این پیامی است که وزارت آموزش آمریکا اخیرا همراه با تهدید به قطع کمک‌های مالی فدرال برای کنسرسیوم مطالعات خاورمیانه ارسال کرده است که همکاری مشترکی با دانشگاه دوکه و دانشگاه کارولینای شمالی دارد. ارزیابی شما از آزادی محافل دانشگاهی در آمریکا چیست؟

گراسمن: مثل بسیاری از مفاهیم زمانی که به عنوان ارزش‌های اساسی در ایالات متحده و به طور گسترده‌تر در سیستم جهانی آتلانتیک مطرح می‌شود، اصل آزادی آکادمیک نیز رها شده است، آن هم زمانی که نئولیبرال‌ها سیستم آموزش عالی را برانداختند و دانشگاه‌ها را نه تنها به موسسات پرداخت کننده تبدیل کردند بلکه آن‌ها را به مراکز سود تبدیل نمودند. این اتفاق در دهه ۸۰ خیلی قبل‌تر از آنکه جنگ علیه ترور پوشش مناسبی برای نفوذ به مدیریت دانشگاه‌ها شد و به طور مخفیانه این اطمینان حاصل شد که سمت‌های دانشگاهی تنها به گزینه‌های صحیح سیاسی خواهد رسید و هر کسی که به طور فعالانه صهیونیسم یا سایر عقاید ایدئولوژیک اجباری را رد کند، جایی در کرسی‌های دانشگاهی نخواهد داشت.

سرکوب دولت فرانسه علیه تظاهرات جلیقه زرد‌ها نمونه دیگری از بی ارزش بودن ادعای این قدرت جهانی در دفاع از آزادی بیان است. این اعتراضات یک سال قبل به خاطر افزایش قیمت سوخت آغاز شد، ولی به یک جنبش گسترده اجتماعی علیه نابرابری درآمد و سیاست‌های ماکرون تبدیل شده است. این سرکوب و شرایط آزادی بیان در این کشور اروپای غربی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

گراسمن: این احمقانه خواهد بود که چالش‌های ایجاد شده توسط جنبش‌های اعتراضی را که عمدتا در اعتراض به استاندارد زندگی افراد عادی است، تشخیص ندهیم. افراد شاغل در کشور‌های غربی به شدت در حال سقوط و افول هستند، آن هم در شرایطی که بخش شرکتی در تلاش است تا در جهانی که تحت تسلط نیروی کار ارزان، مالیات پایین و فقدان قانونمندی است، قدرت رقابت خود را حفظ کند. در عین حال، تحولات در زمینه فناوری اطلاعات به شهروندان عادی صدایی را داده است که قبلا آن را در اختیار نداشتند. تصور می‌کنم ما باید نسبت به مشکلاتی که به واسطه تلاش دولت‌ها برای حفظ نظم و تلاش برای یافتن راهکار‌های بهینه برای مشکلات مزمن، همچنان با دید آگاهانه و باز تحلیل کنیم، مشکلاتی که توسط افراد با سوابق و اعتقاد‌های مختلف تشدید می‌شود که احساس می‌کنند باید به خیابان‌ها بریزند، آن هم بدون برنامه مدون روشن عملی و آگاهانه.

از سوی دیگر ما باید هوشیار باشیم تا از حق قانونی خود در برابر آنچه که برای ما بیهوده و بی معناست، دفاع کنیم، به طور موثر در روند سیاسی مشارکت کنیم و در شرایط فوق العاده به روشی اعتراض کنیم که خسارات و لطماتی به مراتب بیشتر در پی نداشته باشد. مشکلی که همه این‌ها دارد و باید برای همه روشن شود این است که اجزائی که اکنون کنترل جهان آتلانتیک را در اختیار دارند، دیگر خود را مقید به قوانین خودشان نمی‌دانند چه رسد پایبندی به کنوانسیون‌های پیچیده بین‌المللی، پیمان‌ها و معاهدات و آداب و رسومی که زمانی به آن قوانین بین‌المللی گفته می‌شد؛ و اگر این مساله قبلا به اندازه کافی بد نبود، با ریاکاری قدرت‌های غربی در برخورد با گفتار‌های سیاسی کاملا مشروع و قانونی کاملا آشکار و نمایان شده است، آن هم با حمایت از سایر اشکال گفتمان‌های نامشروع و غیرقانونی.

در نتیجه ما الان دائما شاهد نمونه‌های واضحی از یک دستگاه امنیتی غیرقابل باور هستیم که ناآرامی‌های مدنی، خشونت و سرنگونی نظامی دولت‌ها در کشور‌های هدف غرب را مهندسی و سازماندهی می‌کند، و در عین حال همان کشور‌ها را به خاطر انجام دادن آنچه که قدرت‌های غربی به طور معمولی در کشور‌های خودشان انجام می‌دهند، محکوم می‌کنند. نیازی به گفتن نیست، اگر به این مسیر با سرعت فعلی ادامه دهیم به زودی از یک نقطه مهم عبور خواهیم کرد که به نظر می‌رسد هنوز شاهد تغییرات استبدادی‌تر و جنگ دائمی خواهیم بود، آن هم به شیوه‌ای که آمریکا و متحدانش در جهان آتلانتیک برای حفظ کنترل آن تلاش می‌کنند، در حالی که برای حفظ ۵۰۰ سال قدرت و امتیاز غیرمجاز که از آن بهره می‌برده‌اند، تلاش خواهند کرد.

منبع: تسنیم

انتهای پیام/