به گزارش خبرنگار حوزه موسیقی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، روزهای سخت و تلخی که جهان به دلیل شیوع ویروس کرونا طی میکند، شرایط خاص و شاید غیر قابل باوری را به وجود آورده است. کرونا این روزها شادی و امید را از برخی گرفته و خیلیها دغدغه بازگشت شادی و امید را دارند. انتشار تصاویری از رقص در اتاقهای عمل و پایکوبی پرستاران در شرایط سختِ درمان بیماران کرونایی، قوت قلبی برای مردمی بود که از مواجهه با این بیماری حسابی ترسیده بودند.
این تجویز کادر درمان شاید در لحظه خنده را به لب مردم آورد، اما نمیتواند راهکار همیشگی برای شاد کردن و امید دادن باشد. اصرار به راه اندازی پویش رقص، همه هدفها از تشکیل آن را فقط برای لحظهای جلو میبرد و بعضی هنرمندان هم راهکار ساده رقصیدن را مبارزه با کرونا معرفی کردند.
با ایجاد پویش و انجام کارهایی از این دست فقط میتوان در مدت کوتاهی لبخند بر لب مردم آورد. ایجاد یک شادی مستمر شاید با بهبود زندگی اجتماعی اتفاق میافتد. نبود این شادی مستمر پیش از شیوع کرونا هم در کشور احساس میشد و بسیاری راهکاری برای آن ارائه نمیکردند.
کاش هنرمندانی که این روزها با ایجاد و ترویج پویش رقص سعی در شاد کردن مردم دارند، به جای ارسال ویدئوهای اینستاگرامی، فعالیتی بلند مدت انجام میدادند. اگر هم نزدیک مردم نمیشدند، از صفحات پربازدید مجازیشان برای تبلیغ رفتارهای درست اجتماعی، سبک زندگی مناسب در شرایط بحرانی، معرفی کسب و کارهای نوپا که نیازمند تبلیغ و دیده شدن هستند، استفاده کنند. کاش به جای تحریم جشنواره و تلویزیون و ایجاد پویش رقص که شاید سادهترین کارها باشد، کارهای اساسیتر برای حل مشکلات مردم انجام میشد.
از ظرفیت اینستاگرام میشود برای انتقال پیامهای بهتر و توصیههای مفیدتر استفاده کرد. سفرهای متعدد به مناطق مختلف کشور که سبب تشدید شیوع ویروس کرونا شده، از اتفاقاتی است که نیاز به فرهنگسازی در کشور را کاملا نشان میدهد. بخشی از این فرهنگ سازی هم دست فعالان هنری را میبوسد. بهتر بود تولید محتوایی هم در این زمینه رخ میداد و پویشهای جدی تری در همین خصوص از سوی هنرمندان راهاندازی میشد.
انتقال مفهوم و تبدیل موضوعات شعاری به کنشهای اجتماعی، مسئولیتی است که بخش اعظمی از آن را فعالان فرهنگی بر عهده دارند. طبق گفته کارشناسان جهانی، مشکل شیوع کرونا ریشههای فرهنگی هم دارد و با حل این مشکلات میتوان، معضل سلامت را هم حل کرد.
انتهای پیام/
بیمار رو از خانوادش جدا میکنن و به قرنطینه میبرن
و خانواده آخرین نگاه ها به او میکنن
چه چیزی جز پناه بردن به خدا و گریه در این انتظار سخت
به اونها امید میده
رقص تو در این اوضاع فقط نمک روی زخم ماست
ما داریم درد میکشیم و تو میرقصی...
برای روحیه دادن کارهای زیادی میشه انجام داد
تو هم دست به دعا شو
تو هم برای خانواده ها حداقل
غذا ببر....
برای آنها که عزیزانشان در غربت زیر خاک میروند
تو هم طلب صبر کن
ما کرونا را شکست میدهیم.
جناب امین
شماها خوشی زده زیر دلتون
روزهایی که عزیزتریناامونو داریم از دست میدیم باید الکی خوش باشیم و برقصیم که چی اخه؟
مسابقه بزار فرهنگ سازی کن اخه رقصم شد کار تو اوج عزاداری مردم برا خانواده هاشون که یا مردن یا دارن میمیرن یا قراره کرونا بگیرن
چقدر اینا مغز کوچیکی دارند
بخدا معلوم اینا از نظر روحی خیلی مشکل دارند
امروز بسیجی سپاهی روحانی ها متعهد ارتش قهرمان ووو همه در میدان هستن جان خودشونو بخطر میندازن اینا اینقدر مرد نبودن با یه شاخه گل به پرستارها یه خسته نباشید بهشون میگفتن تنها هنرشون مثل همون هنرشون در فیلمهای مبتذل همین کارهاست
چند تا از این معروفان مردم رو به راز و نیاز و دعا
واسه شفای مریض ها دعوت میکنند
اگه یکی از همین اطرافیانشون دچار کرونا بشوند آیا بازهم چالش رقص راه می انداختن