به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره جن هفتاد و دومین سوره جزء بیست و نهم و از سوره‌های مکی قرآن کریم است.

بخش اول این سوره شرح داستان طایفه‌ای از جن است که با شنیدن تلاوت قرآن از فصاحت آن شگفت زده شده و با اذعان به شگرف بودن و نیز راهنما بودن قرآن به پیامبر اسلام (ص) ایمان آورده، در برابر قرآن اظهار خضوع کرده و به معاد معتقد می‌شوند.

در سوره جن به وجود دو گروه مومن و کافر در طایفه جن اشاره می‌کند که مانند انسان‌ها برخی صالح و برخی فسادانگیزند.

این سوره بعضی از عقاید خرافی مردم درباره جن را مطرح و به آن‌ها پاسخ می‌دهد و این نکته را متذکر می‌شود که دعوت پیامبر اسلام (ص) برای طایفه جن و انس عمومیت دارد.

در بخش دیگری از سوره جن به توحید و معاد اشاره شده و در آخرین بخش سخن از علم غیب است که هیچ‌کس غیر از آنچه خداوند اراده کرده، از آن آگاهی ندارد.

پیامبر (ص) درباره فضیلت سوره جن می‌فرماید: خداوند به عدد هر جن و شیطانى که پیامبر اسلام را تصدیق و یا تکذیب کرده به قاری آن ثواب بنده آزاد کردن عطا می‌کند.

امام صادق (ع) نیز در این باره فرمودند: کسى که زیاد سوره «قل اوحى» را تلاوت کند در دنیا چیزى از چشم زخم، جادو، مکر و آزار جنیان به او نرسد و با پیامبر خواهد بود.

ملاقات پیامبر در خواب، افزایش فهم و درک و هوش، ادای قرض و دور شدن جن از خواص سوره جن است.

فایل صوتی تلاوت سوره جن با صدای حامد شاکرنژاد

متن سوره جن  همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْ‌آنًا عَجَبًا ﴿١﴾

بگو: به من وحى شده است که تنى چند از جنیان گوش فرا داشتند و گفتند: راستى ما قرآنى شگفت‌آور شنیدیم(۱)

یَهْدِی إِلَى الرُّ‌شْدِ فَآمَنَّا بِهِ ۖ وَلَن نُّشْرِ‌کَ بِرَ‌بِّنَا أَحَدًا ﴿٢﴾

که به راه راست هدایت مى‌کند پس به آن ایمان آوردیم و هرگز کسى را شریک پروردگارمان قرار نخواهیم داد(۲)

وَ أَنَّهُ تَعَالَىٰ جَدُّ رَ‌بِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَ لَا وَلَدًا ﴿٣﴾

 و اینکه او پروردگار والاى ما همسر و فرزندى اختیار نکرده است(۳)

وَ أَنَّهُ کَانَ یَقُولُ سَفِیهُنَا عَلَى اللَّـهِ شَطَطًا ﴿٤﴾

 و شگفت آنکه کم خرد ما در باره خدا سخنانى یاوه مى‌سراید(۴)

وَ أَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن تَقُولَ الْإِنسُ وَ الْجِنُّ عَلَى اللَّـهِ کَذِبًا ﴿٥﴾

و ما پنداشته بودیم که انس و جن هرگز به خدا دروغ نمى‌بندند(۵)

وَ أَنَّهُ کَانَ رِ‌جَالٌ مِّنَ الْإِنسِ یَعُوذُونَ بِرِ‌جَالٍ مِّنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَ‌هَقًا ﴿٦﴾

 و مردانى از آدمیان به مردانى از جن پناه مى‌بردند و بر سرکشى آن‌ها مى‌افزودند(۶)

وَ أَنَّهُمْ ظَنُّوا کَمَا ظَنَنتُمْ أَن لَّن یَبْعَثَ اللَّـهُ أَحَدًا ﴿٧﴾

 و آن‌ها نیزآن گونه که شما پنداشته‌اید گمان بردند که خدا هرگز کسى را زنده نخواهد گردانید(۷)

وَ أَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَ‌سًا شَدِیدًا وَ شُهُبًا ﴿٨﴾

و ما بر آسمان دست یافتیم و آن را پر از نگهبانان توانا و تیرهاى شهاب یافتیم(۸)

 وَ أَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ ۖ فَمَن یَسْتَمِعِ الْآنَ یَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَّ‌صَدًا ﴿٩﴾

و در آسمان براى شنیدن به کمین مى‌نشستیم اما اکنون هر که بخواهد به گوش باشد تیر شهابى در کمین خود مى‌یابد(۹)

وَ أَنَّا لَا نَدْرِ‌ی أَشَرٌّ أُرِ‌یدَ بِمَن فِی الْأَرْ‌ضِ أَمْ أَرَ‌ادَ بِهِمْ رَ‌بُّهُمْ رَ‌شَدًا ﴿١٠﴾

 و ما درست نمى‌دانیم که آیا براى کسانى که در زمینند بدى خواسته شده یا پروردگارشان برایشان هدایت خواسته است؟ (۱۰)

وَ أَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَ مِنَّا دُونَ ذَٰلِکَ ۖ کُنَّا طَرَ‌ائِقَ قِدَدًا ﴿١١﴾

 و از میان ما برخى درستکارند و برخى غیر آن و ما فرقه‌هایى گوناگونیم(۱۱)

وَ أَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن نُّعْجِزَ اللَّـهَ فِی الْأَرْ‌ضِ وَ لَن نُّعْجِزَهُ هَرَ‌بًا ﴿١٢﴾

 و ما مى‌دانیم که هرگز نمى‌توانیم در زمین خداى را به ستوه آوریم و هرگز او را با گریز خوددرمانده نتوانیم کرد (۱۲)

وَ أَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَىٰ آمَنَّا بِهِ ۖ فَمَن یُؤْمِن بِرَ‌بِّهِ فَلَا یَخَافُ بَخْسًا وَ لَا رَ‌هَقًا ﴿١٣﴾

 و ما چون هدایت را شنیدیم بدان گرویدیم؛ پس کسى که به پروردگار خود ایمان آورد از کمى پاداش و سختى بیم ندارد (۱۳)

وَ أَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَ مِنَّا الْقَاسِطُونَ ۖ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَـٰئِکَ تَحَرَّ‌وْا رَ‌شَدًا ﴿١٤﴾

 و از میان ما برخى فرمانبردار و برخى از ما منحرفند: پس کسانى که به فرمانند آنان در جستجوى راه درستند(۱۴)

وَ أَمَّا الْقَاسِطُونَ فَکَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ﴿١٥﴾

 ولى منحرفان هیزم جهنم خواهند بود(۱۵)

وَ أَن لَّوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِ‌یقَةِ لَأَسْقَیْنَاهُم مَّاءً غَدَقًا ﴿١٦﴾

 و اگر مردم در راه درست پایدارى ورزند قطعا آب گوارایى بدیشان نوشانیم(۱۶)

لِّنَفْتِنَهُمْ فِیهِ ۚ وَ مَن یُعْرِ‌ضْ عَن ذِکْرِ رَ‌بِّهِ یَسْلُکْهُ عَذَابًا صَعَدًا ﴿١٧﴾

 تا در این باره آنان را بیازماییم و هر کس از یاد پروردگار خود دل بگرداند وى را در قید عذابى روز افزون درآورد(۱۷)

وَ أَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّـهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّـهِ أَحَدًا ﴿١٨﴾

 و مساجد ویژه خداست پس هیچ کس را با خدا مخوانید(۱۸)

وَ أَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّـهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا ﴿١٩﴾

 و همین که «بنده خدا» برخاست تا او را بخواند چیزى نمانده بود که بر سر وى فرو افتند(۱۹)

قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَ‌بِّی وَلَا أُشْرِ‌کُ بِهِ أَحَدًا ﴿٢٠﴾

بگو:من تنها پروردگار خود را مى‌خوانم و کسى را با او شریک نمى‌گردانم(۲۰)

قُلْ إِنِّی لَا أَمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّ‌ا وَ لَا رَ‌شَدًا ﴿٢١﴾

 بگو:من براى شما اختیار زیان و هدایتى را ندارم(۲۱)

قُلْ إِنِّی لَن یُجِیرَ‌نِی مِنَ اللَّـهِ أَحَدٌ وَ لَنْ أَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿٢٢﴾

 بگو:هرگز کسى مرا در برابر خدا پناه نمى‌دهد و هرگز پناهگاهى غیر از او نمى‌یابم(۲۲)

إِلَّا بَلَاغًا مِّنَ اللَّـهِ وَ رِ‌سَالَاتِهِ ۚ وَ مَن یَعْصِ اللَّـهَ وَ رَ‌سُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ﴿٢٣﴾

وظیفه من تنها ابلاغى از خدا و رساندن پیامهاى اوست و هر کس خدا و پیامبرش را نافرمانى کند قطعا آتش دوزخ براى اوست و جاودانه در آن خواهند ماند(۲۳)

حَتَّىٰ إِذَا رَ‌أَوْا مَا یُوعَدُونَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرً‌ا وَ أَقَلُّ عَدَدًا ﴿٢٤﴾

 باش تا آنچه را وعده داده مى‌شوند ببینند آنگاه دریابند که یاور چه کسى ضعیف‌تر و کدام یک شماره‌اش کمتر است(۲۴)

قُلْ إِنْ أَدْرِ‌ی أَقَرِ‌یبٌ مَّا تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَ‌بِّی أَمَدًا ﴿٢٥﴾

بگو:نمى‌دانم آنچه را که وعده داده شده‌اید نزدیک است یا پروردگارم براى آن زمانى نهاده است؟(۲۵)

عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَىٰ غَیْبِهِ أَحَدًا ﴿٢٦﴾

داناى نهان است و کسى را بر غیب خود آگاه نمى‌کند(۲۶)

إِلَّا مَنِ ارْ‌تَضَىٰ مِن رَّ‌سُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِن بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَ‌صَدًا ﴿٢٧﴾

جز پیامبرى را که از او خشنود باشد که در این صورت براى او از پیش رو و از پشت سرش نگاهبانانى بر خواهد گماشت(۲۷)

لِّیَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُوا رِ‌سَالَاتِ رَ‌بِّهِمْ وَ أَحَاطَ بِمَا لَدَیْهِمْ وَ أَحْصَىٰ کُلَّ شَیْءٍ عَدَدًا ﴿٢٨﴾

 تا معلوم بدارد که پیامهاى پروردگار خود را رسانیده‌اند خدا بدانچه نزد ایشان است احاطه دارد و هر چیزى را به عدد شماره کرده است(۲۸)

انتهای پیام/