به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  بازگشت جلیقه‌زرد‌ها به خیابان‌های پاریس و دیگر شهر‌های فرانسه، بدترین خبر ممکن برای امانوئل مکرون و همراهانش محسوب می‌شود. جلیقه‌زرد‌ها در حالی بار دیگر به خیابان‌ها بازگشته‌اند که این بار مخالفان اصلاحات اقتصادی و اجتماعی دولت فرانسه نیز آن‌ها را همراهی می‌کنند. پیش‌بینی می‌شود همین مسأله، قدرت مانور جلیقه‌زرد‌ها را در مواجهه با کاخ الیزه افزایش داده و روز‌های سختی را برای رئیس‌جمهور جوان فرانسه رقم بزند؛ سیاستمداری که در نظرسنجی‌های عمومی نیز محبوبیت خود را از دست داده‌است.

جنبش اعتراضی جلیقه زرد‌های فرانسه از ۱۷ نوامبر ۲۰۱۸ میلادی و در اعتراض به تصمیم دولت مبنی بر افزایش قیمت سوخت و کاهش مالیات ثروتمندان آغاز شد، اما دامنه مطالبات آن‌ها گسترش یافت. این جنبش اعتراضی، تبعیض‌های اجتماعی و اقتصادی در فرانسه را محکوم کرده و آن را ناشی از استقرار نظام سرمایه‌داری در این کشور می‌داند. اکنون، پس از لغو نسبی محدودیت‌های اجتماعی در فرانسه که به دنبال شیوع کرونا در این کشور اعمال شده‌بود، جلیقه‌زرد‌ها دوباره به خیابان‌ها آمدند تا مبارزات خود با دولت مکرون را در دوران پساکرونا کلید بزنند.

نکته مهمی که تحلیلگران مسائل داخلی و امنیتی فرانسه روی آن تمرکز کرده‌اند، حضور «بلوک سیاه» در کنار جلیقه زرد‌ها و تلفیق قدرت این دو جریان در اعتراضات اخیر است. اعتراضات شنبه (۲۷ اردیبهشت‌ماه) در فرانسه نشان داد هر دو جریان اعتراضی، در حال ساماندهی تظاهرات مشترک و گسترده‌ای علیه دولت فرانسه هستند. مخالفان مکرون از این اعتراضات، تحت عنوان «بهار سیاه» یاد می‌کنند. اما جنبش بلوک سیاه چه ویژگی‌هایی دارد و تفاوت آن با جنبش جلیقه زرد‌ها در چیست؟

شبکه یورو نیوز در این خصوص می‌نویسد: بلوک سیاه در حقیقت گونه‌ای از کنش دسته‌جمعی گروهی از افراد انقلابی و مبارز است که سیاه می‌پوشند و در اعتراضات خیابانی شرکت می‌کنند. این شیوه اعتراض نخستین بار در سال‌های دهه ۱۹۸۰ میلادی و پیش از سقوط دیوار برلین در آلمان غربی مشاهده شد و آن زمانی بود که گروهی از حاشیه‌نشینان با افکار عمدتا ضدسرمایه‌داری با پلیس درگیر شدند. نظیر این حرکت در سال ۱۹۹۹ نیز در سیاتل آمریکا به دست صد‌ها نفر از معترضان به مذاکرات سازمان تجارت جهانی تکرار شد.

رسانه‌های غربی معتقدند بلوک سیاه، جنبشی خشن است که هدف آن، ایجاد آشوب خیابانی و هزینه‌های اقتصادی و امنیتی هنگفت برای حکومت فرانسه است. با این حال آن‌ها جلیقه‌زرد‌ها را جنبشی آرام‌تر می‌دانند که اهدافی مشخص‌تر نسبت به بلوک سیاه دارند.

اعتراضاتی که شعله ور می‌شود
گسترش دامنه اعتراضات و تحرکات جنبش موسم به جلیقه‌زردها، خبر خوبی برای سران اتحادیه اروپا محسوب نمی‌شود. به نظر می‌رسد این جنبش قصد دارد طی ماه‌های آینده و در اتحاد با سایر گروه‌های مخالف دولت فرانسه، اعتراضات گسترده‌ای را در این کشور برگزار کند. این اعتراضات گسترده، قطعا قدرت تعمیم به دیگر کشور‌های عضو اتحادیه اروپا و منطقه یورو را نیز خواهدداشت.

از سوی دیگر، این اعتراضات دقیقا زمانی اوج خواهدگرفت که شهروندان اروپایی، از عملکرد سران خود در جریان شیوع ویروس کرونا نیز خشمگین هستند. همین مسأله معادله را به ضرر سران اتحادیه اروپا پیچیده و سخت‌تر خواهدکرد. سال ۲۰۰۷ میلادی، زمانی که بحران اقتصادی در اروپا به وقوع پیوست، شاهد آغاز اعتراضات در دو کشور یونان و اسپانیا بودیم. در آن زمان، بحران از سطح هرم شروع شد و به راس هرم یعنی تروئیکای اروپایی نرسید. همین مسأله سبب شد سه کشور آلمان، انگلیس و فرانسه در صدد مهار و مدیریت اعتراضات اقتصادی در درون اروپا برآیند. همچنین آن‌ها با ساده‌سازی صورت مسأله، سعی کردند این اعتراضات را به «اعتراضات معیشتی» تقلیل دهند. فراتر از آن، سران اروپایی به دروغ به شهروندان خود وعده دادند با اعمال سیاست‌های ریاضتی در کوتاه مدت، شاهد مهار بحران در قاره سبز خواهیم بود. هم اکنون در نیمه ابتدایی سال ۲۰۲۰ میلادی قرار داریم و بحران اقتصادی در اروپا باقی است. فراتر از آن، شیوع ویروس کرونا در اروپا نشان داد سران این مجموعه، قدرت همبستگی با یکدیگر و تامین مطالبات حداقلی شهروندان و خصوصا اقشار ضعیف را در صورت بروز بحران ندارند.

نگرانی اتحادیه اروپا از تحولات فرانسه
در چنین شرایطی «بازتعریف جلیقه زردها» و افزایش دامنه مطالبات و وسعت اعتراضات آنها، اتحادیه اروپا را در وضعیت بدی قرار خواهد داد. نباید فراموش کرد فرانسه همراه آلمان، اصلی‌ترین بازیگر سیاسی و اقتصادی در اتحادیه اروپا و منطقه یورو محسوب می‌شود. به عبارت بهتر، اعتراض‌های جدید در اروپا از راس هرم آغاز شده و به سطح هرم گسترش خواهدیافت.

فرانسه دومین اقتصاد منطقه یورو محسوب می‌شود. همگان به یاد دارند که تا حدود یک سال قبل، از مکرون به عنوان رهبر جدید اروپای واحد یاد می‌شد؛ سیاستمداری که محبوبیت وی هم اکنون در کشورش به حدود ۳۰ درصد تنزل پیدا کرده‌است. تعمیم اعتراضات جدید در فرانسه (بهار سیاه فرانسه) به کشور‌های دیگر اروپایی، شرایط بسیار سختی را برای قاره سبز فراهم خواهدکرد. بدون شک، مدیریت این بحران عمیق و جدی، از عهده سیاستمداران سنتی (سوسیال دموکرات و راست میانه) خارج خواهد شد. حتی به نظر می‌رسد سران اروپایی قدرت جلوگیری از ایجاد دومینوی بحران در کل اتحادیه اروپا را در قبال اعتراضات بهار سیاه فرانسه نداشته‌باشند.

منبع: جام جم

انتهای پیام/