به گزارش حوزه تئاتر  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، نشست خبری و گپ‌و‌گفت درباره تئاتر «آگوست در استیج کانتی» نوشته تریسی‌لتس با حضور آراز بارسقیان مترجم اثر، میکائیل شهرستانی کارگردان اثر و بازیگرانی همچون مرجان رزم‌آزما، مسعود آشوری، بهادر باستان‌حق برگزار شد.

در این مراسم، میکائیل شهرستانی درخصوص تغییر شرایط تئاتر پیش و پس از بیماری کرونا بیان کرد: شرایط نه تنها از نظر ما بلکه از نظر مخاطبان هم تغییر کرده است. اگر در سالن‌های تئاتر پروتکل‌های بهداشتی رعایت شود، خطر به مراتب کمتر خواهد شد. در حال حاضر جان گروه نمایش و مخاطبان برای من مهم‌تر است، اما از مخاطبان گله دارم، ما هم با این بیماری هولناک مواجه هستیم و سعی می‌کنیم نکات ایمنی را رعایت کنیم. زندگی جریان دارد، اما این ترس‌ها و نگرانی‌ها سبب شده تا مسائلی که از آن‌ها غافل بودیم را ببینیم.

وی با اشاره به اینکه تئاتر خانه‌ای است که نمی‌توانم آن را ترک کنم، اظهار کرد: تئاتر برای من معنایی حیاتی دارد. در ابتدای شیوع کرونا با وجود برگزاری کلاس‌های آنلاین من هم افسرده شدم و فکر می‌کنم تئاتر می‌تواند به شادابی ما کمک کند. تئاتر تفکربرانگیز است؛ در تئاتر پروسه زندگی وجود دارد که در سینما نیست. با اینکه بسیار سینما را دوست دارم، اما بدون تئاتر زنده نیستم. امیدوارم هرچه زودتر این بلا از جامعه انسانی و جهانی رخت ببندد.

او با اشاره به اجرای نمایشنامه «آگوست در استیج کانتی» گفت: قاعدتاً من با هنرجویانم نمایش‌ها را کار می‌کنم، در نمایش «آگوست در استیج کانتی» هم همین‌گونه بوده و در حین تمرین و مرحله اول اجرا از تعداد هنرجویان کاسته و هنرجویان جدیدی جایگزین شدند. از ۲۷ سال پیش به تولید آثار نمایشی و تدریس در کنار بازیگری و کارگردانی روی آوردم. طی این سال‌ها شاگردان بسیاری داشتم که برخی از آن‌ها اکنون بازیگران مطرح و قابلی هستند. در یکسال ممکن است ۴ اثر را با گروه هنرجویان کار کنیم و اثری به خصوص را آماده و روی صحنه ببریم.

شهرستانی در خصوص انتخاب نمایشنامه «آگوست در استیج کانتی» بیان کرد: در ابتدا نمایشنامه را خواندم و در خوانش اول جذب آن شدم. البته به خاطر شرایط روز جامعه تغییراتی در نمایشنامه اعمال شد. به نظر من زمانی که کارگردان اثری را کار می‌کند، دیدگاه‌های شخصی خود را ارجح می‌داند. از طرفی اصل اثر را هم بار‌ها خواندیم و انطباق دادیم که خانم علیزاده دراماتورژ اثر، در این زمینه بسیار مرا کمک کردند. روال کاری من اینگونه است که معمولاً بر اساس شرایط گروه نمایشنامه و پرسوناژ‌ها را انتخاب می‌کنم.

در ادامه آراز بارسقیان در خصوص ترجمه نمایشنامه «آگوست در استیج کانتی» گفت: من همیشه منتظر بودم تا ببینم کدام نمایشنامه‌ها، موفق به کسب جایزه پولیتزر می‌شوند، تا آن‌ها را ترجمه کنم و در این روند با نویسندگان بسیاری آشنا و حتی دوست شدم. این نمایشنامه از آن دست کتاب‌هایی بود که مرا به خود جذب کرد، من صحنه‌های این نمایشنامه را در اجرا تصور می‌کردم. این نمایشنامه در سال ۱۳۸۷ ترجمه و چاپ شد و دوستان زیادی کتاب را خواندند و به آن علاقه‌مند شدند. اما بعد از این همه سال میکائیل شهرستانی آن را با به روی صحنه برد، که برای من بسیار ارزشمند است.

بارسقیان ادامه داد: نمایش «آگوست در استیج کانتی» نخستین اجرای این نمایشنامه در کشور است و به نظر من باید این نمایش را در سالن اصلی تئاتر شهر و با دکوری سه طبقه که نشان از پر بودن خانه، اما خالی و پوک بودن آن دارد، به اجرا برد. البته که در حال حاضر هم طراحی دکور نمایش «آگوست در استیج کانتی» این پر بودن و در عین حال خالی بودن از درون و بیرون خانه را به مخاطب نشان می‌دهد. به هر حال برای من افتخاری بود تا نمایشنامه «آگوست در استیج کانتی» با درجه سلامتی بالا و با این کیفیت خوب توسط استاد شهرستانی به روی صحنه برود.

مرجان رزم‌آزما یکی از بازیگران نمایش «آگوست در استیج کانتی» در این نشست گفت: من نقش باربارا را بازی می‌کنم، درست است که این شخصیت مشکلات بسیاری را به دوش می‌کشد، اما با قدرت خاصی که زیر نظر تربیت پدر و مادر به دست آورده از پس مشکلات خود بر می‌آید. من سعی کردم تمام درد‌های این زن را با راهنمایی‌های استاد شهرستانی به نمایش بگذارم.

مسعود آشوری از دیگر بازیگران نمایش «آگوست در استیج کانتی» بیان کرد: من در این سال‌ها افتخار همکاری در ۹ نمایش را در کنار استاد شهرستانی داشتم. در حال حاضر تشنه کار و کسب تجربه هستم، درکار‌هایی که با استاد همکاری داشتم نقش‌های مثبت و پیچیده‌ای را ایفا می‌کردم، اما کاراکتر استیو برای من منفی و در عین حال پیچیده و شیرین است.

بهادر باستان‌حق بازیگر نقش چارلی در نمایش گفت: من نقش شوهر خاله خانواده را بازی می‌کنم، این نقش نقاط کوری دارد که من هنوز هم به آن فکر می‌کنم. نقش چارلی چالشی خوب و پلکان درس و تجربه برای من بود. از نظر من این قوی‌ترین اثری بود که استاد شهرستانی با هنرجویان خود به صحنه برد و بازی در این نمایش برای من افتخار است.

انتهای پیام/