به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، روزنامه رأی الیوم در گزارشی با اشاره به ورود ترکیه به درگیری‌ها در سوریه و لیبی، نقض حاکمیت عراق، احتمال ورود آن به رویارویی با یونان و اتحادیه اروپا و همچنین ورود به نزاع جمهوری آذربایجان و ارمنستان، نوشت: اتخاذ این اقدامات نشان دهنده بی خردی است و با توجه به بحران‌های اقتصادی آنکارا، این ماجراجویی‌ها ملت و کشور ترکیه را با پیامد‌های خطرناک مواجه خواهد کرد.

این روزنامه اینترنتی در سرمقاله خود نوشت: پس از حمله پهپادی ترکیه‌ای به یکی از مواضع نظامی عراق در شمال اربیل در منطقه کردستان عراق و کشته شدن دو افسر عراقی، مشخص شد که این نوع تجاوزگری‌های پی در پی ترکیه هیچ دوست عربی از جمله کشور‌های عربی همسایه برای آنکارا باقی نگذاشته است؛ زیرا نیرو‌های ترکیه‌ای در حال نفوذ به سوریه و در لیبی در حال جنگ هستند. ترکیه حاکمیت عراق را نقض می‌کند و در آستانه درگیری با مصر و تنش با کشور‌های حاشیه خلیج فارس قرار گرفته است. همین موضوع آن را در معرض انتقاد‌های بسیاری قرار داده است که مهم‌ترین آن‌ها این است که فقط با عرب‌ها می‌جنگد، فقط مناطق آن‌ها را اشغال می‌کند و این انتقاد‌ها به شکل فزاینده‌ای در حال افزایش است و کادر رهبری ترکیه از خطرات آینده آن آگاه نیست.

مقامات عراقی با لغو سفر حلوصی آکار، وزیر دفاع ترکیه، به بغداد از این تجاوز آشکار به خاک عراق و کشته شدن دو افسر نظامی خود، سخن گفتند و وزارت خارجه عراق دو بار سفیر ترکیه در بغداد را احضار کرد. از سوی دیگر، فشار‌های گسترده از جانب گروه‌های عراقی برای اتخاذ مواضع شدیدتر اعمال می‌شود.

ترکیه بیش از ده موضع نظامی در شمال عراق دارد و هدف از آن‌ها مقابله با حملات حزب کارگران کردستان است که نام آن را در فهرست گروه‌های تروریستی گنجانده است. برخی می‌گویند شمار این مواضع نظامی طی سال‌های اخیر افزایش یافته و موجب نگرانی حکومت عراق شده که با خواسته‌های مردمی برای بستن فوری این مواضع نظامی مواجه است.

مقامات ترکیه‌ای می‌گویند این حق آن‌هاست که عناصر حزب کارگران کردستان عراق را تحت تعقیب قرار دهند، زیرا این عناصر حملات خود علیه نیرو‌های ترکیه‌ای را از شمال عراق آغاز می‌کنند یا شمال عراق را پناهگاهی برای خود می‌دانند. اما تحت تعقیب قرار دادن این نیرو‌ها و حملات توپخانه‌ای و موشکی باید با توافق حکومت عراق و در چارچوب تفاهم‌های مشترک انجام شود، نه اینکه فقط از جانب یک طرف باشد و در پی آن حاکمیت عراق نقض شود.

برای هر ناظری درک این سیاست خصمانه ترکیه در قبال کشور‌های عربی همسایه آن دشوار است. در پی این اقدامات، این کشور‌ها علیه ترکیه بسیج شده اند حال آنکه فرض بر این است که ترکیه در قبال حملات خصمانه آمریکا و اسرائیل به منزله کشور دوست و مدافع مسائل کشور‌های عربی باشد.

نیرو‌های ترکیه‌ای برخی مناطق را در شمال غرب سوریه اشغال کرده اند و از نیرو‌های معارض مسلح در این کشور حمایت می‌کنند. ترکیه بیش از ۱۷ هزار نیرو و هزاران تُن تجهیزات سنگین نظامی برای حمایت از دولت وفاق ملی، به لیبی اعزام کرده و برخی پایگاه‌های دریایی در مصراته و پایگاه‌های هوایی در «الوطیه» در شمال غرب طرابلس ایجاد کرده و به دنبال ایجاد پایگاه‌هایی در سرت و الجفره است و نیرو‌های وابسته به آن اکنون به منظور آمادگی برای جنگ، بسیج شده اند.

افزون بر این مسائل، احتمال ورود ترکیه به رویارویی نظامی با یونان و چه بسا اتحادیه اروپا، پس از تصمیم آنکارا برای ازسرگیری استخراج نفت و گاز در منطقه اقتصادی مورد نزاع، وجود دارد. نباید فراموش کرد که دولت ترکیه برای حمایت از جمهوری آذربایجان در نزاع خود علیه ارمنستان، تصمیم به اعزام نیرو گرفته و این موضوع خشم ایران و روسیه مهم‌ترین متحدان ترکیه در منطقه را به دنبال داشته است.

همه این تحرکات نظامی ترکیه در حالی انجام می‌شود که اقتصاد ترکیه به سبب کاهش گردشگری، اعمال فشار‌های خارجی یا شیوع ویروس کرونا با بحران‌ مواجه شده است.

در این باره بحثی وجود ندارد که ترکیه دومین کشور با تسلیحات گسترده در پیمان ناتو، ارتش قدرتمندی دارد و از تجارب نظامی بسیاری برخوردار است. بیشتر تسلیحات آن در داخل خود کشور تولید می‌شود و تولیدات صنایع نظامی آنکارا بسیار پیشرفته است. اما از نظر بسیاری از ناظران، گشودن چند جبهه در یک زمان و خصومت با بیشتر کشور‌های منطقه نشان دهنده نبود منطق و ماجراجویی همراه با بی پروایی است.

نمی‌دانیم کدام طرف پشت این سیاست‌ها و جنگ‌ها ایستاده اند؛ اما می‌دانیم که تجربه ترکیه در رشد اقتصادی همراه با دموکراسی با آزمون دشواری مواجه است که شاید عبور موفقیت آمیز از آن و حفظ این دستاورد‌ها دشوار باشد.

پاسخ به این انتقاد‌ها با دشنام گویی، بستن دهان‌ها و ارتش‌های سایبری، کاهش سطح آزادی بیان و گوش دادن به دیدگاه طرف تحریک کننده نیست؛ بلکه این کار باید با بازنگری و تغییر، پیگیری روش دیپلماتیک انجام شود. در غیر این صورت، نتایج خطرناک و پرهزینه‌ای برای کشور و ملت ترکیه، امنیت و ثبات آن به دنبال خواهد داشت.

انتهای پیام/